ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2055
ในเวลานี้สิ่งที่ซูรั่วหลีต้องการคืออยากมีชีวิตอยู่ต่อ แล้วค่อยตามสืบความจริงของเรื่องทั้งหมดให้ชัดเจน
แม้ว่าในตอนนี้เธอจะชิงชังตระกูลซูมากแค่ไหน แต่ถึงยังไงก็ยังมีความหวังสุดท้าย
เธอคิดว่า ถ้าหากเรื่องนี้มีแค่ปู่อย่างซูเฉิงเฟิงวางแผนคนเดียว ซูโส่วเต้าไม่ได้มีส่วนร่วม หรือบางทีอาจจะถูกปิดบังด้วยซ้ำ ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็พอจะอุ่นใจขึ้นมาบ้าง
แต่ถ้าเรื่องนี้ซูเฉิงเฟิงกับซูโส่วเต้ามีส่วนร่วมด้วยกันล่ะก็ แบบนั้นเธอก็จะตัดขาดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับตระกูลซู!
คิดมาถึงตรงนี้ ซูรั่วหลีก็มองมาที่เย่เฉิน เอ่ยขอร้องเสียงเบาว่า “ฉันไปเมืองจินหลิงกับนายก็ได้ แต่นายให้ฉันโทรหาแม่ก่อนได้ไหม? ฉันต้องบอกให้แม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่...ไม่อย่างนั้นแม่ฉันต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ....”
เย่เฉินหลุดปากพูดออกไปอย่างไม่ลังเลว่า “ไม่ได้！”
ซูรั่วหลีคิดไม่ถึงเลยว่า การที่ตัวเองบากหน้าขอร้องเย่เฉิน เพียงแค่อยากบอกแม่ว่าเธอปลอดภัยดี แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เย่เฉินจะปฏิเสธอย่างฉับไวแบบนี้
เธอเอ่ยถามอย่างมีน้ำโห “ทำไมจะไม่ได้? ต่อให้ทั้งตระกูลซูอยากให้ฉันตายแค่ไหน แต่แม่ของฉันไม่มีทางเห็นด้วยแน่....”
เย่เฉินแสยะยิ้ม “เธอควรรู้เอาไว้ ปฏิกิริยาของคนเป็นแม่ระหว่างลูกตายจริงๆกับลูกยังไม่ตายในสายตาคนนอกมันแตกต่างกันอย่างชัดเจน!”
“ถ้าแม่ของเธอไม่รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แม่ของเธอก็จะแสดงความโศกเศร้าเสียใจออกมา ตระกูลซูก็จะไม่รู้สึกเอะใจอะไร”
“แต่ถ้าเธอบอกสถานการณ์ในตอนนี้ให้แม่ของเธอรู้ว่าเธอยังไม่ตาย แม่ของเธอก็คงแกล้งทำเป็นเศร้าสร้อยอย่างฝืนๆที่สูญเสียลูกสาวสุดที่รักไป ถ้าเป็นแบบนั้น ก็จะถูกคนของตระกูลซูจับพิรุธได้ง่ายๆ!”
ขณะที่พูด เย่เฉินก็ยิ้มเย็นออกมาราวกับคิดอะไรได้ “ถึงยังไงความร้ายกาจของคนนามสกุลซูก็ไม่ใช่ธรรมดา เธอยกพวกไปทำลายตระกูลมัตสีโมโตะทั้งครอบครัวขนาดนั้น ซูเฉิงฟิงยังส่งคนมาฆ่าเธอให้ตายที่ญี่ปุ่นได้เลย บางทีเขาอาจจะตามไปหาเรื่องแม่ของเธอเพื่อตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก็ได้ใครจะไปรู้?”
เมื่อซูรั่วหลีได้ยินดังนี้ เธอก็รู้สึกละอายใจขึ้นมาทันที
เธออดที่จะเอ่ยโทษตัวเองในใจไม่ได้ “ซูรั่วหลีนะซูรั่วหลี แกนี่มันโง่จริงๆ! นอกจากฆ่าคน แกก็แทบจะไม่เก่ง ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง เกือบจะพาแม่ซวยไปด้วยแล้วไหมล่ะ....”
“ผู้ชายคนนี้พูดถูก ถ้าให้แม่รู้เรื่องทุกอย่าง แม่ต้องไปหาเรื่องตระกูลซูแน่ๆ หรือต่อให้แม่อดทนได้ ถ้าหากตระกูลซูมาหาแม่ แม่ก็คงถูกจับพิรุธได้ไม่ยาก ถ้าเป็นแบบนั้น แม่ก็จะตกอยู่ในอันตราย....”
คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็รีบมองมาที่เย่เฉิน และยอมพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เอ่ยพูดอย่างแผ่วเบาว่า “งั้น...งั้นก็ได้...ฉัน...ฉันจะฟังนายทุกอย่าง....”
เย่เฉินตอบอืม จากนั้นก็เอ่ยพูดว่า “ฉันจะให้คนพาเธอไปพักข้างในก่อน เลือดบนแผลของเธอหยุดไหลแล้ว อีกสักพักฉันจะช่วยดึงลูกดอกหน้าไม้ออกให้ จากนั้นค่อยช่วยเธอกำจัดพิษในร่างกายออกมา”
ซูรั่วหลีพยักหน้าเบาๆ ลังเลอยู่สักพัก ก็กัดริมฝีปากล่าง แล้วพูดเสียงเบาออกมาว่า “ขอบคุณ....”
เย่เฉินตอบอืม จากนั้นก็พูดกับกัปตันเรือของตัวเองว่า “นายไปที่เรืออีกลำกับฉัน กำหนดทิศทางให้เรือแล่นไปยังฝั่งตรงข้ามด้วยความเร็ว แบบนี้ถึงจะสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...