เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2056

กัปตันเรือรีบพยักหน้า

ในตอนนี้ หกคนที่ถูกเย่เฉินโยนลงไปในทะเล ต่างก็สูญสิ้นลมหายใจหมดแล้ว

ศพของบางคนเริ่มจมลงไปในทะเลลึก

เย่เฉินเดินนำกัปตันมายังเรืออีกลำ หลังจากที่กัปตันเรือกำหนดทิศทางเรือเสร็จ เย่เฉินก็บอกให้เขากลับไปก่อน

จากนั้น เขาก็เปิดปุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ให้ถึงความเร็วสูงสุด ไม่ทันไรเรือก็ออกแล่นด้วยความรวดเร็ว

เมื่อซ่งหวั่นถิงที่อยู่บนเรืออีกลำเห็นเรือแล่นออกไป ก็ตะโกนออกมาอย่างกังวลว่า “อาจารย์เย่....”

หลังจากเสียงถูกเปล่งออกไป ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็พุ่งทะยานขึ้นมา แล้วทิ้งตัวลงในน้ำด้วยท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบ

ต่อมา เธอก็เห็นเย่เฉินโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำอย่างสบายๆ พร้อมกับว่ายกลับมาที่เรืออย่างไม่รีบไม่ร้อน

ซ่งหวั่นถิงเป็นห่วงเย่เฉิน จึงรีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวมา ในวินาทีที่เย่เฉินขึ้นมาบนเรือ เธอจึงรีบยื่นผ้าเช็ดตัวไปให้ เอ่ยพูดอย่างห่วงใยว่า “อาจารย์เย่ รับเช็ดตัวให้แห้ง และไปแช่น้ำอุ่นเร็วเข้า เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา....”

เย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้แล้ว”

ขณะที่พูด เขาก็หันไปเอ่ยสั่งกัปตันเรือข้างๆว่า “เรารีบออกเรือได้แล้ว ต้องเข้าไปในเขตทะเลหลวงให้เร็วที่สุด”

“ครับคุณเย่!” กัปตันเรือรีบพยักหน้า แล้วพูดว่า “คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะครับ พวกผมจะออกเรือเดี๋ยวนี้！”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน