ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2057
การต่อสู้ของประเทศจีนได้มีการศึกษาเรื่องการสะสม การหมุนเวียนและการใช้พลังในมาตั้งแต่สมัยโบราณ สิ่งที่เรียกว่าแปดเส้มลมปราณพิเศษ ชี่เฉินตันเถียน โคจรมหาจักรวาล รวมไปถึงโคจรจุลจักรวาล ล้วนแล้วแต่อยู่ในทฤษฎีนี้ทั้งนั้น
ทฤษฎีของปราณทิพย์มีความใกล้เคียงกับพลังใน แต่ที่แตกต่างที่สุดก็คือ นอกจากปราณทิพย์จะสามารถสะสม หมุนหวียนและใช้งานในร่างกายของใครของมันได้แล้ว ยังสามารถปล่อยออกมาข้างนอกได้อีกด้วย
ต่อให้พลังในจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็ทำได้เพียงอาศัยอยู่ในร่างกายของคนคนนั้น ผู้ยอดฝีมือพลังในเก่งๆ สามารถล้มวัวที่มีน้ำหนักมากๆได้เพียงแค่หมัดเดียว หรืออาจจะถึงขั้นล้มช้างได้เลยด้วยซ้ำ
แต่ถึงจะอย่างนั้น ก็ไม่สามารถฆ่าหนูในที่โล่งได้
เหตุผลก็คือ พลังในไม่สามารถปล่อยออกมาข้างนอกได้
พูดกันตามตรง จริงๆแล้วพลังในก็ถือเป็นปรานทิพย์ในแบบฉบับขั้นเริ่มต้น
อีกอย่างปราณทิพย์ยังเหนือกว่าพลังในอยู่มากโข
ความแตกต่างของทั้งสองอย่าง ก็เหมือนลิงกับมนุษย์
แม้ว่าDNAของลิงกับมนุษย์จะมีความคล้ายคลึงกันถึง99% แต่ว่าระหว่างทั้งสองอย่างก็ยังคงแตกต่างราวกับฟ้ากับเหว
ต่อให้ลิงชิมแปนซีจะฉลาดมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถกลายมาเป็นมนุษย์ได้
ระหว่างทั้งสองอย่าง มีช่องว่างที่ไม่อาจก้าวข้ามได้
ในบรรดาผู้ที่มีทักษะต่อสู้ที่สามารถควบคุมลมปราณได้มีอย่างน้อยหลักหมื่น
“แต่ว่า....แต่ว่าตรงตำแหน่งนี้ มันใกล้กับจุดลับมากเกินไป....”
เมื่อเย่เฉินเห็นซูรั่วหลีมีท่าทางอายๆ ความคิดแรกที่โผล่เข้ามาในหัวก็คือ “หรือจะให้เธอทำแผลเอง นักฆ่าที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษอย่างเธอ ก็คงจะชำนาญเรื่องการทำแผลอยู่หรอกมั้ง”
เพียงแต่ว่า อีกความคิดหนึ่งก็ผุดตามมา “อารมณ์ของผู้หญิงคนนี้ รุนแรงเหมือนม้าที่ยังไม่ถูกปราบพยศ ทั้งยังร้ายกาจ อำมหิต ถ้าต้องการให้คนแบบนี้ยอมเชื่อฟังแต่โดยดี ก็ต้องทำลายศักดิ์ศรีเธอทิ้งก่อนเป็นอันดับแรก!”
คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เอ่ยพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “มานี่ ฉันจะพาเธอไปนั่งบนเก้าอี้ แล้วเดี๋ยวจะได้ช่วยทำแผลให้”
ซูรั่วหลีเอ่ยพูดอย่างอ้อมแอ้มว่า “เอ่อ...ฉันทำเองดีกว่า...รบกวนหาคีม แล้วก็น้ำยากับอุปกรณ์ทำแผลมาให้ฉันก็พอแล้ว....”
เย่เฉินเอ่ยพูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ว่า “เธอจะทำเองก็ได้นะ แต่ว่าช่วงต้นขามีเส้นเลือดเยอะ ตอนที่ดึงลูกดอกหน้าไม้ออกมา คงมีเลือดไหลออกมาเยอะแน่ๆ ซึ่งแผลอาจจะลามไปถึงเส้นชีพจร ถ้าหากเธอผลีผลามดึงลูกดอกออกมาจนแผลเปิด แบบนั้นก็จะยิ่งอันตราย อีกอย่างถ้าแผลลามไปถึงเส้นประสาท โชคไม่ดีเข้าหน่อยก็อาจจะพิการได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...