ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2058

ซูรั่วหลีเองก็รู้ดี ถ้าเป็นแผลปกติเธอจัดการเองได้ไม่มีปัญหา แต่ถ้าลามถึงเส้นชีพจร หากต้องจัดการเองจึงค่อนข้างยุ่งยาก

อีกอย่าง ถ้าแผลลามไปถึงเส้นประสาท ต้องมีอาการเจ็บป่วยตามมาภายหลังอย่างแน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้น ความสามารถในการต่อสู้ก็จะได้รับผลกระทบ

คิดมาถึงตรงนี้ ในใจของซูรั่วหลีก็เกิดความลังเล ไม่รู้ว่าควรให้เย่เฉินช่วยดีหรือไม่

ถึงอย่างไรเย่เฉินก็เป็นถึงยอดฝีมือที่มีความเก่งกาจห่างไกลจากตัวเอง ถ้าให้เขามาทำแผลให้ ต้องน่าเชื่อถือกว่าแน่นอน

เมื่อเย่เฉินเห็นสีหน้าทุรนทุรายของเธอ ก็พูดออกมาอย่างเด็ดขาดว่า “เอาล่ะ หยุดลีลาได้แล้ว ชีวิตสำคัญกว่าทุกอย่าง อีกอย่างฉันเชื่อว่าเธอก็คงไม่อยากให้ขาตัวเองพิการหรอก ไม่อย่างนั้นลองคิดภาพสาวน้อยเดินขาเป๋ก็คงตลกน่าดู”

พูดจบ เขาก็ยื่นมือออกไปทางซูรั่วหลี เอ่ยพูดขึ้นมาได้ “มา ฉันจะพาเธอไปนั่งเก้าอี้!”

เมื่อซูรั่วหลีเห็นท่าทางเอาจริงของเย่เฉิน จู่ๆในใจก็เกิดความรู้สึกเขินอาย รีบพูดเสียงเบาว่า “ฉันทำเองได้”

พูดจบ เธอก็ใช้สองมือยันตัวเพื่อลุกขึ้น แต่กลับพบว่า แขนทั้งสองข้างของตัวเองไม่มีแรงเลยสักนิด

เมื่อเย่เฉินเห็นเธอทำอะไรสิ้นคิด ก็พูดออกมานิ่งๆว่า “อย่าพยายามเลย เส้นลมปราณของเธอถูกฉันปิดเอาไว้หมดแล้ว ร่างกายออกแรงไม่ได้หรอก”

ในใจของซูรั่วหลีเริ่มตระหนกขึ้นมา เธอทำได้เพียงยื่นมือออกไปตรงหน้าของเย่เฉินแต่โดยดี เอ่ยพูดเสียงเบาว่า “งั้นรบกวนนายด้วยแล้วกัน....”

เย่เฉินยื่นมือออกไปจับมือเย็นๆของเธอเอาไว้ จากนั้นก็พยุงเธอขึ้นมา

ซูรั่วหลีเพิ่งเคยถูกผู้ชายจับมือไว้แบบนี้ครั้งแรก ชั่วขณะหัวใจจึงเต้นแรงอย่างประหม่า