ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2058
ซูรั่วหลีเองก็รู้ดี ถ้าเป็นแผลปกติเธอจัดการเองได้ไม่มีปัญหา แต่ถ้าลามถึงเส้นชีพจร หากต้องจัดการเองจึงค่อนข้างยุ่งยาก
อีกอย่าง ถ้าแผลลามไปถึงเส้นประสาท ต้องมีอาการเจ็บป่วยตามมาภายหลังอย่างแน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้น ความสามารถในการต่อสู้ก็จะได้รับผลกระทบ
คิดมาถึงตรงนี้ ในใจของซูรั่วหลีก็เกิดความลังเล ไม่รู้ว่าควรให้เย่เฉินช่วยดีหรือไม่
ถึงอย่างไรเย่เฉินก็เป็นถึงยอดฝีมือที่มีความเก่งกาจห่างไกลจากตัวเอง ถ้าให้เขามาทำแผลให้ ต้องน่าเชื่อถือกว่าแน่นอน
เมื่อเย่เฉินเห็นสีหน้าทุรนทุรายของเธอ ก็พูดออกมาอย่างเด็ดขาดว่า “เอาล่ะ หยุดลีลาได้แล้ว ชีวิตสำคัญกว่าทุกอย่าง อีกอย่างฉันเชื่อว่าเธอก็คงไม่อยากให้ขาตัวเองพิการหรอก ไม่อย่างนั้นลองคิดภาพสาวน้อยเดินขาเป๋ก็คงตลกน่าดู”
พูดจบ เขาก็ยื่นมือออกไปทางซูรั่วหลี เอ่ยพูดขึ้นมาได้ “มา ฉันจะพาเธอไปนั่งเก้าอี้!”
เมื่อซูรั่วหลีเห็นท่าทางเอาจริงของเย่เฉิน จู่ๆในใจก็เกิดความรู้สึกเขินอาย รีบพูดเสียงเบาว่า “ฉันทำเองได้”
พูดจบ เธอก็ใช้สองมือยันตัวเพื่อลุกขึ้น แต่กลับพบว่า แขนทั้งสองข้างของตัวเองไม่มีแรงเลยสักนิด
เมื่อเย่เฉินเห็นเธอทำอะไรสิ้นคิด ก็พูดออกมานิ่งๆว่า “อย่าพยายามเลย เส้นลมปราณของเธอถูกฉันปิดเอาไว้หมดแล้ว ร่างกายออกแรงไม่ได้หรอก”
ในใจของซูรั่วหลีเริ่มตระหนกขึ้นมา เธอทำได้เพียงยื่นมือออกไปตรงหน้าของเย่เฉินแต่โดยดี เอ่ยพูดเสียงเบาว่า “งั้นรบกวนนายด้วยแล้วกัน....”
เย่เฉินยื่นมือออกไปจับมือเย็นๆของเธอเอาไว้ จากนั้นก็พยุงเธอขึ้นมา
ซูรั่วหลีเพิ่งเคยถูกผู้ชายจับมือไว้แบบนี้ครั้งแรก ชั่วขณะหัวใจจึงเต้นแรงอย่างประหม่า
น่าจะมาจากการที่ซูรั่วหลีฝึกต่อสู้มาตั้งแต่เด็กๆ
ขาของเธอไม่เพียงแค่เรียวยาว แต่ยังเหยียดตรงอีกด้วย ซ้ำยังแอบมีกล้ามนิดๆ เทียบกับพวกนางแบบแล้ว ก็ไม่ได้ถือว่าด้อยไปกว่าเท่าไหร่ เหมือนจะดีกว่าเสียด้วยซ้ำ ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในคนที่มีขาที่สวยสมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้
เมื่อซูรั่วหลีเห็นเย่เฉินจ้องมองขาของตัวเองนิ่งๆ นอกจากจะรู้สึกอายแล้ว ก็ยังรู้สึกหงุดหงิด เธอรู้สึกว่า ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะเก่งกาจมากแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพวกผู้ชายแพรวพราวพวกนั้น
ดังนั้น เธอจึงเอ่ยถามขึ้นมาอย่างมีน้ำโหเล็กน้อยว่า “นายมองอะไร?”
เย่เฉินเงยหน้าขึ้นมา ยิ้มนิ่งๆแล้วพูดอย่างหน้าตายว่า “มองขาเธอไง ขาเธอสวยดี”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...