ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2060

เมื่อเห็นเย่เฉินทำแผลให้ตัวเองด้วยความระมัดระวัง ในใจของซูรั่วหลีก็เริ่มรู้สึกดีกับผู้ชายแปลกหน้าที่เคยทำให้เธอโกรธขึ้นมาบ้าง

เธอมองมาที่เย่เฉิน แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “นี่...ฉันยังไม่รู้เลยว่านายชื่อว่าอะไร！”

เย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “ฉันชื่ออะไรแล้วมันสำคัญกับเธอด้วยเหรอ?”

ซูรั่วหลีทำทีเป็นฮึดฮัดแล้วพูดขึ้นมาว่า “เรื่องครั้งก่อน ฉันยังไม่คิดบัญชีกับนายเลยนะ！เพราะฉะนั้นแน่นอนว่ามันสำคัญมาก!”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “อ่า....ที่ฉันทำอย่างนั้น ก็เพราะว่าที่พวกเธอฆ่ายกครัวตระกูลมัตสีโมโตะ มันมากเกินไป เธอเองก็เป็นคนจีน น่าจะรู้นะว่าบรรพบุรุษของประเทศเรากล่าวเอาไว้ว่ายังไง กรรมใดใครก่อผู้นั้นก็รับผิดชอบเองอย่าดึงคนอื่นเดือดร้อนไปด้วยไม่เคยได้ยินเหรอ?”

ซูรั่วหลีเอ่ยพูดด้วยท่าทางรู้สึกผิด “ถึงฉันจะเป็นคนทำ แต่นั่นก็เพราะว่าทำตามคำสั่ง ในตอนนั้นผู้นำตระกูลออกคำสั่งอย่างชัดเจนว่า ต้องทำให้ตระกูลมัตสีโมโตะชดใช้อย่างสาสม ดังนั้นฉันก็เลยยกพวกไปทำลายตระกูลมัตสีโมโตะตามความต้องการของเขา!”

เย่เฉินเอ่ยถามเธอว่า “ผู้นำตระกูลที่เธอพูดถึง คือซูโส่วเต้าหรือซูเฉิงเฟิง?”

ซูรั่วหลีตอบเสียงเบาว่า “ซูโส่วเต้า....”

เย่เฉินแสยะยิ้ม เอ่ยพูดอย่างดูแคลนว่า “ไอ้สารเลวซูโส่วเต้าโชคดีชะมัด ก่อนหน้านี้ฉันช่วยชีวิตลูกชายและลูกสาวของมันอย่างซูจือเฟยกับซูจือหยูเอาไว้ได้เพราะความบังเอิญ คิดไม่ถึงเลยว่า วันนี้จะได้มาช่วยลูกสาวนอกสมรสของมันอีก ฉันนี่ก็บ้าจี้ตามไปด้วย!”

ซูรั่วหลีเอ่ยพูดอย่างตกใจ “นายว่าไงนะ? นายเป็นคนช่วยซูจือเฟยกับซูจือหยูเหรอ?！”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยพูดอย่างไม่พอใจว่า “ใช่ ฉันเป็นคนช่วยสองพี่น้องนั้นเอาไว้ ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นลูกของซูโส่วเต้า ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่ช่วยพวกเขาสองคนหรอก！”

ซูรั่วหลีเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ว่า “นายแค้นอะไรเขาหรือเปล่า?”