ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2080

ตอนนี้ ซ่งเทียนหมิงเองก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถเปลี่ยนหรือแก้ไขได้ สามารถถือได้ว่าประกาศข่าวต่อสู้สาธารณะอย่างเป็นทางการในทันที

แต่ทว่า ในขณะนี้นี่เอง จู่ๆเย่เฉินก็เอ่ยปาก และถามอย่างเฉยเมยว่า: “คุณซ่ง ตอนนี้คุณซ่งหวั่นถิงเพียงแค่หายตัวไป ยังไม่ได้รับการยืนยันข่าวการฆาตกรรมของเธอ ผมอยากจะขอถามคุณหน่อยว่า ถ้าหากคุณซ่งหวั่นถิง กลับมาอย่างปลอดภัยในวันหนึ่ง งั้นตำแหน่งของประธาน ยังจะคืนให้เธอมั้ย?”

เดิมทีซ่งเทียนหมิงคิดว่า วันนี้ก็จะได้รับอำนาจผ่านไปอย่างง่ายดายมากๆ

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรู้สึกว่า ตัวเองกำราบคณะกรรมการทั้งหมดได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เหลือก็แค่ประกาศสาธารณชนเท่านั้นเอง สถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครก่อกวนสร้างปัญหาได้อีก

แต่ว่าเขาฝันก็คาดไม่ถึงว่า เย่เฉินจะสร้างความลำบากใจให้ตัวเองอย่างกะทันหันในเวลานี้

แม้ว่าในใจของเขาจะโกรธมาก แต่ยังพูดอย่างสุภาพมีมารยาทเป็นอย่างมากว่า: “ทุกท่านวางใจได้เลย ตอนที่คณะกรรมการของพวกเราประชุมกันหารือกันในวันนี้ ก็ได้กำหนดหลักการพื้นฐานไว้แล้ว แม้ว่าตอนนี้ผมจะได้รับคะแนนเสียงจากคณะกรรมการ เข้ารับช่วงตำแหน่งประธานซ่งซื่อกรุ๊ป แต่ผมก็จำต้องยอมรับด้วยว่า อันที่จริงแล้วคุณซ่งคือบุคคลที่ถูกเลือกเป็นประธานที่เหมาะสมกว่าผมมาก…”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซ่งเทียนหมิงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ดังว่า: “ดังนั้น ผมจะประกาศอย่างจริงจังกับทุกคนที่นี่ว่า: เกิดคุณซ่งหวั่นถิงกลับมาอย่างปลอดภัย ผมจะคืนตำแหน่งประธานให้เธอเป็นอันดับแรกอย่างแน่นอน! ท้ายที่สุดแล้ว เธอถึงเป็นผู้บุคคลที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นประธานของซ่งซื่อกรุ๊ป!”

ในเวลานี้ทุกคนทยอยปรบมือ ต่างก็รู้สึกว่า ซ่งเทียนหมิงสามารถพูดแบบนี้ได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์วิสัยทัศน์บุคลิกลักษณะรวมทั้งจิตใจของคนคนนี้ ก็คือมีความสามารถโดดเด่นเหนือใครเป็นอย่างมาก

ตอนที่ซ่งเทียนหมิงยอมรับการปรบมือของทุกคนอย่างได้ใจ เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า: “ในเมื่อคุณซ่งพูดอย่างนั้น งั้นก็คืนตำแหน่งประธานให้กับคุณซ่งหวั่นถิงตรงๆเถอะ”

เมื่อซ่งเทียนหมิงเห็นท่าทางที่วางมาดของเย่เฉิน ในใจก็โกรธเป็นอย่างมาก และแอบด่าในใจ: “แมร่งเอ๊ย วันนี้เย่เฉินกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า? ทำไมแมร่งต้องจงใจหาเรื่องฉันอยู่เรื่อย? ให้ฉันคืนตำแหน่งให้กับซ่งหวั่นถิงตอนนี้ ฉันก็คืนให้ได้ แต่ว่าตัวของซ่งหวั่นถิงอยู่ไหน? แกเย่เฉินมีความสามารถมากนักไม่ใช่เหรอ? แกถูกขนานนามว่าเป็นมังกรแท้จริงในโลกไม่ใช่เหรอ? ถ้าแกมีความสามารถนี้ ทำไมไม่เห็นแกพาซ่งหวั่นถิงกลับมาอย่างชีวิตล่ะ?”