ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2082

ซ่งหวั่นถิงภายใต้สายตาของทุกคน ก้าวเดินไปที่โพเดียม

นักข่าวนับไม่ถ้วนยื่นไมโครโฟนออกไป มีนักข่าวบางคนก็ไล่ถามด้วยน้ำเสียงเร่งรีบแล้วก็บ้าคลั่งว่า: “คุณซ่ง คุณซ่ง ฉันเป็นนักข่าวของหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจเจียงหนาน ฉันอยากจะขอถามว่า คุณรอดพ้นออกมาจากอุบัติเหตุตกหน้าผ่าในประเทศญี่ปุ่นนั้นได้อย่างไร?”

ซ่งหวั่นถิงหยุดฝีเท้า ยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “ตอนที่เกิดอุบัติเหตุ บังเอิญว่าฉันไม่ได้อยู่ในรถ”

อีกคนก็ไล่ถามว่า: “งั้นคุณซ่ง ขอถามคุณหน่อยในเมื่อคุณไม่ได้อยู่ในรถ หลายวันมานี้ ฝ่ายตำรวจประเทศญี่ปุ่นตามหาที่อยู่ของคูณทุกที่ ทำไมคุณไม่เปิดเผยออกมาสักที?”

ซ่งหวั่นถิงตอบกลับว่า: “ฉันไม่ได้เปิดเผยออกมา เป็นเพราะสงสัยว่าอุบัติเหตุที่ฉันประสบนั้นมีคนตั้งใจสร้างขึ้นมา เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ดังนั้นก็เลยไม่เปิดเผยต่อสาธารณชน”

ทันทีที่พูดนี้ออกมา ทุกคนในงานทยอยหวาดกลัว!

อุบัติเหตุที่ซ่งหวั่นถิงประสบ มีคนตั้งใจสร้างขึ้นมาเหรอ?! ถ้าหากนี่เป็นความจริง ถ้าอย่างนั้นมีคนจะฆ่าเธอไม่ใช่เหรอ?!

แบบนั้น ลักษณะของเรื่องนี้ ก็มาจากอุบัติเหตุจราจร ได้เพิ่มขึ้นเป็นการฆาตกรรมด้วยวิธีการโหดเหี้ยมอย่างสุดขีดและผลตามมาที่ร้ายแรงที่สุด!

ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ก็ยิ่งกลัวจนทั่วร่างกายอ่อนแรง

ถ้าหากซ่งหวั่นถิงมีหลักฐานการก่ออาชญากรรมของพวกเขาจริงๆ ถ้าอย่างนั้นตลอดชีวิตนี้ของพวกเขาก็จบเห่แล้ว!

แม้ว่าคดีนี้จะเกิดขึ้นในประเทศญี่ปุ่น แต่ว่าบุคคลที่เสียชีวิตในคดีนี้เป็นคนจีน ยิ่งไปกว่านั้นตัวการที่อยู่เบื้องหลังก็เป็นคนจีน ดังนั้นจะได้รับการลงโทษตามกฎหมายประเทศจีนอย่างแน่นอน

ในประเทศจีน จ้างวานฆ่าคนเป็นหนึ่งในอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด

ต่อให้พวกเขาจะอำพรางทำเป็นอุบัติเหตุจราจรไม่ได้ใช้อาวุธอะไรก็ตามและก็ไม่ได้ฆ่าคนอื่นในรถตรงๆ แต่ลักษณะนี้ก็ยังเลวร้ายมาก

ดังนั้น ต่อให้สองคนพ่อลูกจะหลีกเลี่ยงโทษประหารชีวิตได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องรับโทษจำคุกตลอดชีวิต

ยิ่งเป็นคนร่ำรวย ยิ่งหวาดกลัวจะติดคุก

ตอนที่คนจนยากจนจนหมดปัญญา ถึงขนาดก่ออาชญากรรมเอง ขอแค่มีที่พักอาศัยและมีข้าวกินคำหนึ่งอยู่ในคุก