ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2083
ในเวลานี้ซ่งเทียนหมิงยังคงจินตนาการว่าสิ่งที่ตัวเองทำยังไม่ถูกเปิดเผย
ในเวลานี้ เธอก็แอบพูดในใจว่า: “ยัยซ่งหวั่นถิงที่สมควรตายกลับมาก็ไม่เห็นต้องกังวล ถึงยังไงตอนนี้ไอ้แก่ก็กลายเป็นโรคอัลไซเมอร์แล้ว เธออยู่ที่ซ่งซื่อกรุ๊ปก็ไม่ได้มีที่พึ่งพา จากนี้ไปอยากจะฆ่าเธอ ยังมีโอกาสมากมาย!”
ในเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงมองไปที่ซ่งเทียนหมิง และถามเสียงดังว่า: “ลุงใหญ่ หนูได้ยินมาว่าคณะกรรมการเป็นเพราะว่าหนูไม่อยู่ ดังนั้นเลยเสนอให้ลุงใหญ่เป็นประธานคนใหม่เหรอคะ?”
ซ่งเทียนหมิงลูบมืออย่างกระอักกระอ่วน และพูดด้วยรอยยิ้มหวานว่า: “ฮ่าๆ…เรื่องนี้…เฮ้อ…ทุกคนก็คิดว่าซ่งซื่อกรุ๊ปไม่สามารถขาดผู้นำไปตลอด ดังนั้นเลือกแต่งตั้งให้ลุงมาแทนเธอ”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า และพูดด้วยความจริงจังว่า: “งั้นก็ขอบคุณลุงใหญ่จริงๆค่ะ ขอบคุณลุงใหญ่ที่มีใจแบ่งเบาความทุกข์แทนหนู”
จากนั้น เธอเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วก็ถามว่า: “ลุงใหญ่ เมื่อกี้นี้ลุงบอกว่า ถ้าหากหนูกลับมา ก็จะคืนตำแหน่งประธานให้กับหนูเอง นี่น่าจะรักษาคำพูดอยู่มั้ย?”
ซ่งเทียนหมิงมองไปรอบๆอย่างกระอักกระอ่วนหนึ่งรอบ
“แมร่งเอ๊ย ข้างล่างนี้มีนักข่าวสื่อมวลชนอยู่มากมายขนาดนี้ ไอ้สารเลวเย่เฉินก็อยู่ด้วย ที่ฉันพูดเมื่อกี้นี้ ไม่ว่าพูดอะไรก็ไม่สามารถกลับคำต่อหน้าพวกเขาได้ ไม่งั้นถ้าเกิดสื่อมวลชนรายงานออกไป ฉันก็จะฉาวโฉ่ในทันที”
“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่คร่าชีวิตก็คือ ไอ้สารเลวเย่เฉินคนนี้รับมือไม่ได้ง่ายๆ!”
“อยู่ในเมืองจินหลิง เขาก็เป็นอาจารย์เย่ที่ผู้คนหลายหมื่นคนเคารพนับถือ มีแฟนๆนับไม่ถ้วนอยู่เบื้องหลัง ซ่งหวั่นถิงเป็นคนที่เขาช่วยกลับมา ถ้าหากในเวลานี้ฉันยังคงไม่ยอมปล่อยตำแหน่งประธาน เย่เฉินก็ไม่มีทางปล่อยฉันไป…”
“ดูเหมือนว่า ตอนนี้ทำได้เพียงถอยและหลีกทางให้ก่อนแล้ว…”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของซ่งเทียนหมิงกำลังกระอักเลือด เขาอดไม่ได้ที่จะด่าทอในส่วนลึกหัวใจว่า: “นี่มันแมร่งพูดจาไม่มีแก่นสารเกินไปแล้ว กูทำวิถีทางให้ได้เป็นประธาน ปรากฏว่าขึ้นเวทีอย่างเป็นทางการไม่กี่อึดใจก็จะซาลงแล้ว ตัวเองถึงขนาดยังไม่ได้เข้าไปนั่งในห้องทำงานของประธานแม้แต่วินาทีเดียวเลย!”
แต่ทว่า แม้ว่าภายในใจของเขาจะมีความไม่พอใจอยู่มากมาย ในเวลานี้เขาก็ไม่กล้าแผลงฤทธิ์อะไรทั้งนั้น
แต่ถ้าหากซ่งหวั่นถิงรู้อะไรบางอย่างแล้ว ลงมือกับพวกเขาสองคนพ่อลูกในประชุมคณะกรรมการนี้ นั่นก็ค่อนข้างยุ่งยากแล้ว
ดังนั้น ซ่งเทียนหมิงตั้งใจพูดหยั่งเชิงว่า: “หวั่นถิง เธอเรียกประชุมคณะกรรมการ มีแผนจะทำอะไรเหรอ?”
ซ่งหวั่นถิงยิ้มเล็กน้อย: “ลุงใหญ่ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลย เรื่องราวมากมายเดี๋ยวประชุมหนูจะคอนเฟิร์มกับทุกคนทีหลัง”
ซ่งเทียนหมิงพยักหน้าอย่างวิตกกังวล
ในไม่ช้า นักข่าวสื่อมวลชนทั้งหมดก็ออกจากในงานแล้ว
ท่ามกลางผู้ชมงานแถลงข่าวทั้งหมด มีเพียงเย่เฉินคนเดียวที่นั่งอยู่กับที่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...