ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2086

ฮาชิโมโตะ ชินคิจิตะคอกด้วยความโกรธว่า: “ฉันถูกไอ้ชาติหมาอย่างพวกแกสองคนทำร้ายอย่างน่าสังเวชขนาดนี้แล้ว ในเวลานี้พวกแกสองคนยังอยากจะตอกย้ำซ้ำเติมอีกเหรอ?!”

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา หาบันทึกเสียงท่อนหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ทุกคนลองฟังดูสิ ฟังดูว่าไอ้ชาติหมาคู่นี้ ฆาตกรรมคุณซ่งยังไงกันแน่!”

ต่อจากนั้น เขาก็กดเล่นในทันที

ในโทรศัพท์ เสียงของซ่งหรงวี่ดังมา: “โธ่เอ๊ยคุณฮาชิโมโตะ น้องสาวของผมมีแผนจะไปประเทศญี่ปุ่นพรุ่งนี้แล้ว พ่อของผมให้ผมถามคุณว่า ทางคุณจัดเตรียมการเรียบร้อยหรือยัง? ครั้งนี้ต้องแน่ใจว่าเธอมีชีวิตไปแต่ไม่มีชีวิตกลับมานะ!”

ฮาชิโมโตะ ชินคิจิยิ้มแล้วพูดว่า: “คุณซ่งวางใจได้เลย ผมได้ทำตามคำสั่งของพวกคุณแล้ว เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว ถึงเวลานั้นก็จะทำอย่างเป็นความลับไม่มีใครรู้ ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีใครสงสัยพวกคุณอย่างแน่นอน”

ซ่งหรงวี่พูดด้วยความพอใจว่า: “ถ้าเป็นอย่างงี้ก็ดีมากจริงๆ! หลังจากที่ซ่งหวั่นถิงเสียชีวิต พวกเราก็จะยอมหลีกทางการร่วมลงทุนให้กับบริษัทของคุณมากยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน ผลประโยชน์ส่วนตัวที่สัญญาไว้จะให้คุณก่อนหน้านี้ก็จะเคลียร์ให้ทั้งหมดอย่างแน่นอน คาดหวังว่าพวกเราจะร่วมลงทุนเชิงลึกกันในอนาคต!”

ฮาชิโมโตะ ชินคิจิหัวเราะและพูดว่า: “คุณซ่งวางใจได้เลย ในเวลานี้ก็ฝากบอกคุณซ่งเทียนหมิงพ่อของคุณด้วยว่า ผมฮาชิโมโตะ ชินคิจิทำงานอะไร พวกคุณวางใจได้เลย ครั้งนี้ผมรับประกันหลังจากที่ซ่งหวั่นถิงมาประเทศญี่ปุ่น มีมาแต่ไม่มีกลับ!”

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ซ่งเทียนหมิงก็ตื่นตระหนกอย่างยิ่ง เขาชี้ไปที่ฮาชิโมโตะ ชินคิจิ และตะโกนอย่างโกรธเคือง: “ฮาชิโมโตะ ไอ้ญี่ปุ่นน้อยที่สมควรตายอย่างแก ทำงานอะไรก็ไม่น่าเชื่อถือจริงๆ แกทำงานไม่สำเร็จก็ช่างเหอะ ยังกล้าแอบอัดเสียง แกแมร่งเป็นหนอนบ่อนไส้ในเกลือเป็นหนอนมาแต่กำเนิด!”

ในเวลานี้ฮาชิโมโตะ ชินคิจิตะคอกตอบด้วยความโกรธ: “แม่มึงนะสิซ่งเทียนหมิง! เดิมทีกูอาศัยเป็นหนอนบ่อนไส้ในเกลือเป็นหนอนของตำแหน่งรองประธานบริษัทนิปปอนสตี ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศญี่ปุ่นได้เป็นอย่างดี เป็นชนชั้นนำชั้นสูงอย่างมาตรฐาน ปรากฏว่ากลับโดนไอ้สารเลวสองตัวอย่างแกกับลูกชายของแกลากลงน้ำ! ถ้าไม่ใช่แก ฉันจะเป็นอย่างวันนี้ได้ยังไง!”

ในเวลานี้ซ่งหรงวี่รีบมองไปทางเย่เฉิน พรึ่บพรั่บคุกเข่าลงบนพื้น และพูดด้วยความสะอึกสะอื้น: “อาจารย์เย่…เรื่องนี้เป็นความคิดของพ่อผม ผมเชื่อฟังคำสั่งของเขาทั้งหมด คุณได้โปรดเห็นแก่ที่ผมวัยเยาว์ไม่รู้ ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยเถอะ!”