ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2087
เดิมที ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่สองคนพ่อลูก ก็ตกใจจนอกจะแตกแล้ว เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินจะเชิญคุณท่านซ่งมา ทั้งสองก็เหมือนราวกับถูกฟ้าผ่า ทั้งร่างกายก็สั่นเทาอย่างรุนแรงขึ้นมา
ในเวลานี้ในส่วนลึกหัวใจของสองคนพ่อลูกก็มีความนัยที่ซ่อนอยู่คือ: “คุณท่านกลายเป็นโรคอัลไซเมอร์แล้วไม่ใช่เหรอ? ขนาดอุจจาระปัสสาวะเขาก็ควบคุมไม่อยู่ เย่เฉินจะพาเขามาในเวลานี้ทำไม?”
ในใจของซ่งเทียนหมิงกระตุกทีหนึ่ง และแอบคิดในใจอย่างสิ้นหวัง: “หรือว่า…หรือว่า…หรือว่าไอ้แก่หายดีเหมือนเดิมแล้วเหรอ?! นี่…นี่ก็จบเห่แล้วไม่ใช่เหรอ?!”
กำลังคิดอยู่ ลุงวีพ่อบ้านของตระกูลซ่ง ก็มากับคุณท่านซ่ง ก้าวเดินเข้ามาแล้ว
คุณท่านซ่งในเวลานี้ ร่างกายแข็งแรงสีหน้าเยือกเย็น มีท่าทางเป็นโรคอัลไซเมอร์ที่ไหนกัน?
ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ก็หวาดกลัวจนตื่นตระหนกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ไม่เข้าใจ คุณท่านซ่งที่เช้าวันนี้ยังอยู่ในโรงพยาบาลฉี่ราดกางเกงต่อหน้าพวกเขาสองคน ทำไมตอนนี้ถึงได้หายดีเหมือนเดิม?!
ทันทีที่คุณท่านซ่งเข้ามาในห้องแถลงข่าว ก็ใช้แววตาที่ดุเดือดรุนแรงจับจ้องไปที่ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่พ่อลูกคู่นี้ แล้วตวาดอย่างโกรธจัดว่า: “ไอ้สารเลว! พวกแกสองคิดว่าตัวเองสามารถปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวแล้วงั้นเหรอ?! ไม่เพียงแต่กล้าฆาตกรรมหวั่นถิงเท่านั้นยิ่งไปกว่านั้นยังกล้าวางยาฉันด้วย พวกแกยังมีความเป็นคนอยู่บ้างหรือเปล่า?!”
ซ่งเทียนหมิงกลัวจนวิญญาณไม่อยู่กับร่าง คุกเข่าคลานเข้าไปถึงตรงหน้าคุณท่านซ่ง และร้องไห้พูดว่า: “พ่อ…ผมผิดไปแล้วพ่อ…ผมสมควรตายผมหลงงมงาย ผมรู้ว่าผิดไปแล้วจริงๆ! ขอร้องพ่อยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะครับ!”
คุณท่านซ่งตวาดด้วยความโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้: “ยกโทษให้แกงั้นเหรอ? ตอนนี้แกยังมีหน้ามาให้ฉันยกโทษให้แกงั้นเหรอ?! แกรู้มั้ยว่า สิ่งที่แกทำผิด อยู่ในบัญญัติครอบครัวที่บรรพบุรุษของตระกูลซ่งกำหนดไว้ คือโทษตาย!”
ซ่งเทียนหมิงร้องไห้พูดว่า: “พ่อ ผมทำผิดอย่างร้ายแรงจริงๆ แต่ผมก็ถูกบีบคั้นจนไม่มีทางเลือกแล้ว!”
“แกพูดจาเหลวไหล!”
ลุงวีพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “ตามบรรทัดที่หนึ่งของกฎครอบครัวของตระกูลซ่ง ผู้ที่ญาติพี่น้องฆ่ากันเอง ฆ่า! ผู้ที่วางแผนฆ่าบิดา ฆ่า!”
ซ่งหรงวี่หวาดกลัวจนแทบจะเป็นลมไป และร้องไห้พูดว่า: “คุณปู่! ตอนนี้เป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมาย ไม่ใช่สังคมในยุคศักดินาของปีนั้นแล้ว! ปู่ไม่มีสิทธิ์ฆ่าพวกเรา! ถ้าปู่ฆ่าพวกเราแล้ว ตัวปู่เองก็จะถูกยิงตาย!”
ซ่งเทียนหมิงก็พูดด้วยความสะอึกสะอื้นว่า: “พ่อ หากพ่อไม่อยากยกโทษให้พวกเรา งั้นก็ส่งพวกเราไปที่ฝ่ายตุลาการเถอะ! ให้ฝ่ายตุลาการพิจารณาตัดสินคดีอย่างเป็นกลาง ไม่ว่าพวกเขาจะตัดสินจำคุกกี่ปี พวกเราก็ยอมรับไว้…”
ในใจของซ่งเทียนหมิงรู้ดีว่า อาชญากรรมที่ตัวเองและลูกได้ก่อไว้ ต่อให้ถูกดำเนินคดี ก็ไม่มีทางถึงขั้นต้องโทษประหารชีวิต
เขาแอบคิดในใจว่า: “ท้ายที่สุดแล้ว ฉันและลูกชายไม่ได้ลงมือฆ่าคนด้วยตัวเอง ฆาตกรที่แท้จริง คือนักฆ่าหลายคนที่ฮาชิโมโตะ ชินคิจิจ้างมาจากในประเทศญี่ปุ่น”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...