ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2087

เดิมที ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่สองคนพ่อลูก ก็ตกใจจนอกจะแตกแล้ว เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินจะเชิญคุณท่านซ่งมา ทั้งสองก็เหมือนราวกับถูกฟ้าผ่า ทั้งร่างกายก็สั่นเทาอย่างรุนแรงขึ้นมา

ในเวลานี้ในส่วนลึกหัวใจของสองคนพ่อลูกก็มีความนัยที่ซ่อนอยู่คือ: “คุณท่านกลายเป็นโรคอัลไซเมอร์แล้วไม่ใช่เหรอ? ขนาดอุจจาระปัสสาวะเขาก็ควบคุมไม่อยู่ เย่เฉินจะพาเขามาในเวลานี้ทำไม?”

ในใจของซ่งเทียนหมิงกระตุกทีหนึ่ง และแอบคิดในใจอย่างสิ้นหวัง: “หรือว่า…หรือว่า…หรือว่าไอ้แก่หายดีเหมือนเดิมแล้วเหรอ?! นี่…นี่ก็จบเห่แล้วไม่ใช่เหรอ?!”

กำลังคิดอยู่ ลุงวีพ่อบ้านของตระกูลซ่ง ก็มากับคุณท่านซ่ง ก้าวเดินเข้ามาแล้ว

คุณท่านซ่งในเวลานี้ ร่างกายแข็งแรงสีหน้าเยือกเย็น มีท่าทางเป็นโรคอัลไซเมอร์ที่ไหนกัน?

ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ก็หวาดกลัวจนตื่นตระหนกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ไม่เข้าใจ คุณท่านซ่งที่เช้าวันนี้ยังอยู่ในโรงพยาบาลฉี่ราดกางเกงต่อหน้าพวกเขาสองคน ทำไมตอนนี้ถึงได้หายดีเหมือนเดิม?!

ทันทีที่คุณท่านซ่งเข้ามาในห้องแถลงข่าว ก็ใช้แววตาที่ดุเดือดรุนแรงจับจ้องไปที่ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่พ่อลูกคู่นี้ แล้วตวาดอย่างโกรธจัดว่า: “ไอ้สารเลว! พวกแกสองคิดว่าตัวเองสามารถปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวแล้วงั้นเหรอ?! ไม่เพียงแต่กล้าฆาตกรรมหวั่นถิงเท่านั้นยิ่งไปกว่านั้นยังกล้าวางยาฉันด้วย พวกแกยังมีความเป็นคนอยู่บ้างหรือเปล่า?!”

ซ่งเทียนหมิงกลัวจนวิญญาณไม่อยู่กับร่าง คุกเข่าคลานเข้าไปถึงตรงหน้าคุณท่านซ่ง และร้องไห้พูดว่า: “พ่อ…ผมผิดไปแล้วพ่อ…ผมสมควรตายผมหลงงมงาย ผมรู้ว่าผิดไปแล้วจริงๆ! ขอร้องพ่อยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะครับ!”

คุณท่านซ่งตวาดด้วยความโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้: “ยกโทษให้แกงั้นเหรอ? ตอนนี้แกยังมีหน้ามาให้ฉันยกโทษให้แกงั้นเหรอ?! แกรู้มั้ยว่า สิ่งที่แกทำผิด อยู่ในบัญญัติครอบครัวที่บรรพบุรุษของตระกูลซ่งกำหนดไว้ คือโทษตาย!”

ซ่งเทียนหมิงร้องไห้พูดว่า: “พ่อ ผมทำผิดอย่างร้ายแรงจริงๆ แต่ผมก็ถูกบีบคั้นจนไม่มีทางเลือกแล้ว!”

“แกพูดจาเหลวไหล!”