ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2088
“ถึงเวลา ฉันจะจ่ายเงินชดเชยให้กับครอบครัวของเหยื่อทั้งสามและได้รับการอภัยจากพวกเขา ศาลจะต้องตัดสินลดโทษให้พวกเราสองคนพ่อลูกตามดุลยพินิจอย่างแน่นอน!”
“ก็แค่จ่ายเงินชดเชยให้เขาคนละยี่สิบสามสิบล้านให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ได้จริงๆก็ชดเชยครอบครัวละห้าสิบล้าน! ชดเชยจนสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาฝันจนสามารถหัวเราะตื่นได้ ถึงเวลานั้นพวกเขาจะต้องออกหนังสือให้อภัยและช่วยพวกเราสองคนพ่อลูกขอความเมตตาต่อศาล”
ในใจของคุณท่านซ่งก็รู้ดีว่า ตอนนี้เนื่องจากว่าไม่ใช่สังคมศักดินาแล้ว และกฎครอบครัวในสมัยศักดินา ตอนนี้คงจะใช้ไม่ได้อย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาก็ไม่สามารถอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ก็ให้คนเอาซ่งเทียนหมิงกับซ่งหรงวี่ไปฆ่าทิ้งจริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ถอยหนึ่งหมื่นก้าวมาพูด
ต่อให้กฎหมายใช้ไม่ได้ คุณท่านซ่งก็ทำไม่ลงคอจริงๆ
เขาเกลียดพ่อลูกคู่นี้จริงๆ
แต่ เลือดบนตัวของพ่อลูกคู่นี้ ก็เป็นสายเลือดของตระกูลซ่ง
เดิมทีสมาชิกในครอบครัวของตระกูลก็ไม่ได้เจริญรุ่งเรือง หากตัวเองฆ่าพวกเขาจริงๆ ยังไม่ต้องพูดว่าตัวเองไม่ใจแข็งพอ หลังจากที่ตายก็ไม่มีหน้าไปเผชิญกับบรรพบุรุษ
อันที่จริงแล้ว พ่อแม่ทุกคนในโลกนี้ล้วนเป็นแบบนี้
แม้ว่าจะรู้ว่าลูกของตัวเองเป็นหมาป่าโหดร้ายตัวหนึ่ง ก็อดไม่ได้ที่จะเฉือนเนื้อตัวเองมาให้มันกิน
เมื่อซ่งเทียนหมิงได้ยินคำนี้ รีบก้มกราบคำนับให้กับเย่เฉิน และร้องไห้พูดว่า: “อาจารย์เย่ คุณได้โปรดเข้าใจด้วย ส่งตัวพวกเราสองพ่อลูกให้กับอำนาจตุลาการเถอะ!”
ซ่งหรงวี่ก็ร้องไห้อย่างขมขื่นและวิงวอนว่า: “อาจารย์เย่ พวกเราสองพ่อลูกไม่คุ้มค่าที่คุณจะเสียเวลาด้วย คุณก็ส่งตัวพวกเราให้กับอำนาจตุลาการให้กฎหมายมาลงโทษพวกเรา …”
ในใจของซ่งหรงวี่ก็เข้าใจแล้ว แม้ว่าถูกจำคุกจะทรมาน แต่ตราบใดที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ก็ดีที่สุดแล้ว
ถึงเวลา ตัวเองและพ่อยังสามารถใช้เงินมากเล็กน้อยเคลียร์เส้นสาย ได้รับการดูแลพิเศษอยู่ในคุกบ้าง แบบนี้ ชีวิตก็ไม่ได้ลำบากเกินไป….
ในเวลานี้เย่เฉินยิ้มอย่างเฉยเมย มองไปทางซ่งหวั่นถิง และพูดว่า: “หวั่นถิง คุณว่ายังไง?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...