เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2090

ซ่งเทียนหมิงถามอย่างประหม่าว่า: “อาจารย์เย่ คุณ…คุณมีวิธีจัดการอย่างไร”

เย่เฉินพูดเสียงดังว่า: “ซ่งเทียนหมิง ฉันมีแผนการที่จะส่งพวกเขาสองคนพ่อลูกออกไปไกลๆ ส่งพวกเขาไปที่สถานที่ที่ไม่รู้จัก จากไปนี้ให้พวกเขาไม่สามารถกลับมาได้อีก”

ตอนที่ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ได้ยินคำพูดนี้ ในสมองก็คิดถึงอันดับแรกโดยไม่ได้นัดหมายกัน ก็คือพ่อลูกคู่นั้นของตระกูลเว่ย…

เพราะว่าทำให้เย่เฉินขุ่นเคืองใจ พ่อลูกคู่นั้นจนถึงตอนนี้ยังอยู่ที่ใต้เขาภูเขาฉางไบ

ฤดูหนาวปีนี้หนาวมาก อุณหภูมิที่ใต้เขาภูเขาฉางไบก็ต่ำกว่าศูนย์ยี่สิบสามสิบองศาถึงขนาดต่ำกว่านั้น ไม่รู้จริงๆว่าพ่อลูกคู่นั้นอดทนมาจนถึงตอนนี้ได้อย่างไร

เมื่อนึกถึงสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายและยากลำบากที่ใต้เขาภูเขาฉางไบ ซ่งหรงวี่ก็ร้องไห้พูดว่า: “อาจารย์เย่ ผมขอร้องได้โปรดเข้าใจด้วย ให้พวกเราไปติดคุกเถอะ พวกเราไม่อยากไปสถานที่เหน็บหนาวอย่างภูเขาฉางไบ…”

เย่เฉินแสยะยิ้มพูดว่า: “วางใจเถอะ ฉันไม่ให้พวกแกไปที่ภูเขาฉางไบ ฉันมีการเตรียมการอื่นให้พวกแกไว้แล้ว”

จากนั้น เขาพูดเสียงดังว่า: “เหล่าเฉิน นายเข้ามาหน่อย”

นอกประตู เฉินจื๋อข่ายก้าวเดินเข้ามาในทันที และถามด้วยความเคารพว่า: “อาจารย์เย่ คุณมีอะไรจะสั่งการเหรอครับ?”

เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า: “เหล่าเฉิน ฉันได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้นายลงทุนเหมืองเพชรในแอฟริกาใช่มั้ย?”

“ใช่”เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า และพูดว่า: “ผมลงทุนเหมืองเพชรจริงๆ เหมืองเพชรนั้นก็อยู่ในเซียร์ราลีโอนของแอฟริกา ”

เย่เฉินถามเขาว่า: “สภาพแวดล้อมที่นั่นเป็นยังไงบ้าง?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน