ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2091
เมื่อเฉินจื๋อข่ายได้ยินคำสั่ง ก็อ้าพูดอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า: “ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะไปจัดเตรียมเครื่องบินเดี๋ยวนี้ ส่งตัวพวกเขาสองคนไปยังเซียร์ราลีโอน ถึงเวลาจะจัดเตรียมคนพิเศษเฝ้าจับตาดูพวกเขายี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่มีทางปล่อยให้พวกเขามีโอกาสหลบหนีไปได้!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ชี้ไปที่ฮาชิโมโตะ ชินคิจิที่อยู่ข้างๆ และเอ่ยปากพูดว่า: “ใช่แล้ว ส่งคนเพื่อนญี่ปุ่นคนนี้ไปด้วยกันเถอะ”
เมื่อฮาชิโมโตะ ชินคิจิได้ยินคำพูดนี้ หวาดกลัวจนร้องไห้อย่างขมขื่น และวิงวอนสะอึกสะอื้นว่า: “คุณเย่ เรื่องนี้เป็นสิ่งที่สองคนพ่อลูกสกุลซ่งทำทั้งหมดพวกเขาสองคนเป็นผู้บงการ ผมก็แค่เป็นคนทำงาน ไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่สามารถส่งผมไปที่เซียร์ราลีโอนนะ คุณได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ!”
เย่เฉินแสยะยิ้มและพูดว่า: “ฮาชิโมโตะ ชินคิจิ แกคิดว่าแกไม่ใช่ผู้บงการ ก็ไม่ต้องรับผิดชอบเหรอ? ฉันจะบอกแกให้ คุณสมบัติของแก เลวร้ายเหมือนกับพวกเขาสองคน!”
จากนั้น เย่เฉินก็พูดสั่งการกับเฉินจื๋อข่ายว่า: “เหล่าเฉิน หลังจากที่ฮาชิโมโตะ ชินคิจิคนนี้ถึงเซียร์ราลีโอนแล้ว ปฏิบัติตัวท่าทีที่วางตัวสิทธิ์ทุกอย่างเหมือนกับซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ ห้ามลำเอียงอย่างเด็ดขาด เข้าใจมั้ย?”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าพูดอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า: “อาจารย์เย่คุณวางใจได้ ผมจะต้องจัดเตรียมการอย่างเหมาะสม!”
เย่เฉินหันหน้ามองไปทางซ่งจี่โม่คุณท่านซ่ง และเอ่ยปากถามว่า: “คุณท่าน ผมจัดการแบบนี้ คุณพอใจมั้ย?”
คุณท่านซ่งใช้เวลาทั้งชีวิตในห้างสรรพสินค้าอย่างเก่งกาจ เคร่งขรึมอย่างเด็ดขาด ตอนที่รู้ว่าซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่จะลงมือต่อตัวเอง เขาก็แอบเตือนตัวเองว่า เมื่อเรื่องนี้เกิดถูกตัวเองพลิกผันสถานการณ์กลับด้วยตัวเอง ตัวเองห้ามใจอ่อนอย่างเด็ดขาด
แต่ทว่าเมื่อมาถึงเวลาสำคัญจริงๆ เขาถึงได้พบว่า ตัวเองยังคงไม่สามารถไปไร้ความปรานีอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาด
เนื่องจากว่าเป็นลูกชายแท้ๆกับหลานชายแท้ๆของตัวเอง หากฆ่าพวกเขาจริงๆ นั่นก็เป็นคนผมหงอกส่งศพคนผมดำ โศกนาฏกรรมฉากหนึ่งในครอบครัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ตามคำกล่าวที่ว่าเสือถึงร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง ถึงแม้ว่าแต่ละสมัยในอดีตหลายปีที่ผ่านมาจะมีปรากฏการณ์ลูกชายฆ่าพ่อ แต่เรื่องเล่าที่พ่อฆ่าลูกชายกลับมีน้อย
คุณท่านซ่งก็เช่นเดียวกัน
ดังนั้น เขาจึงรีบพูดกับเย่เฉินอย่างเคารพว่า: “อาจารย์เย่ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอะไรก็ตาม ผมก็ไม่มีไม่มีอะไรที่จะคัดค้านแม้แต่น้อย!”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วก็ถามซ่งหวั่นถิงว่า: “หวั่นถิง คุณมีอะไรที่จะคัดค้าน? ถ้าหากคุณมีอะไรที่จะคัดค้าน พูดออกมาได้เลย”
ซ่งหวั่นถิงก็รีบพูดว่า: “อาจารย์เย่ หวั่นถิงไม่มีอะไรที่จะคัดค้าน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณ!”
เย่เฉินก็พูดว่า: “ในเมื่อทุกคนก็ไม่มีอะไรที่จะคัดค้าน งั้นก็ดำเนินการตามนี้ เหล่าเฉิน ให้คนพาพวกเขาสามคนออกไป ไม่ต้องอยู่ขวางหูขวางตาที่นี่แล้ว”
เฉินจื๋อข่ายสั่งการชายชุดดำหลายคนว่า: “พาพวกเขาสามคนออกไปอยู่ภายใต้การดูแลอย่างเข้มงวด! ห้ามให้มีอะไรผิดพลาดทั้งนั้น เข้าใจหรือยัง?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...