ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2092
ทุกคนรีบพูดว่า: “เข้าใจแล้วครับ!”
จากนั้น ก็นำตัวของทั้งสามคนดินออกไปข้างนอก
ซ่งเทียนหมิงกับซ่งหรงวี่ร้องไห้ขอความเมตตาอยู่ตลอด ซ่งเทียนหมิงหันหน้ามองคุณท่านซ่ง และร้องไห้เรียกว่า: “พ่อ…ขอร้องพ่อเห็นแก่ที่พวกเราเป็นพ่อลูกกัน ช่วยผมขอความเมตตากับอาจารย์เย่ด้วยให้อาจารย์เย่ยกโทษให้พวกเราครั้งหนึ่งเถอะ! ไม่อย่างนั้นผมอาจจะตายอยู่ในเซียร์ราลีโอนนะพ่อ!”
ในใจของคุณท่านซ่งแอบรู้สึกเจ็บปวด
เย่เฉินบอกแล้วว่า จะให้พวกเขาอยู่ในเซียร์ราลีโอนเป็นเวลายี่สิบปี ปีนี้ซ่งเทียนหมิงห้าสิบกว่าแล้ว เมื่อไปที่พื้นที่ด้อยพัฒนาและยากจนเป็นอย่างมากที่เซียร์ราลีโอน ร่างกายคงไม่สามารถแบกได้นานยี่สิบปี
เป็นไปได้มากว่ายังไม่หมดเขตยี่สิบปี เขาก็เสียชีวิตอยู่ที่เซียร์ราลีโอนแล้ว
ดังนั้นภาพในตอนนี้ อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่สองพ่อลูกจะมองตากันในชีวิตนี้
ในเวลานี้ขาทั้งสองของซ่งหรงวี่ก็อ่อนแรง ถูกคนลากออกไปเพิ่มขึ้น ในปากวิงวอนอย่างขมขื่น: “คุณปู่…ปีนี้ผมเพิ่งอายุยี่สิบปีกว่า ผมไม่อยากให้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตถูกขังอยู่ในเซียร์ราลีโอน ขอร้องปู่ช่วยผมด้วยเถอะ…คุณปู่!”
สีหน้าท่าทางของคุณท่านซ่งทั้งดิ้นรนทั้งสับสน เย่เฉินตะโกนอย่างเข้มงวดในเวลานี้: “ปิดปากพวกเขาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
ชายชุดดำหลายคนใช้ของปิดปากของพวกเขาในทันทีและทำให้พวกเขาพูดอะไรไม่ออกมา และในงานก็นั้นก็เงียบลงมากในทันที
ต่อจากนั้น ทั้งสามคนก็ถูกลากออกไป
เมื่อคุณท่านซ่งเห็นแบบนี้ รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะหมุนเวียนอะไรก็ตามกลับมาแล้ว ก็ถอนหายใจลึกๆ ราวกับว่าแก่ไปสิบกว่าปีในทันที
จากนั้น เธอนิ่งไปเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ครั้งนี้ อาจารย์เย่ช่วยหนูเจรจาการร่วมลงทุนของบริษัทนิปปอนสตีได้สำเร็จ วาตานาเบะ ชินอิจิประธานของบริษัทนิปปอนสตี ได้เซ็นสัญญาการร่วมลงทุนกับหนูที่ประเทศญี่ปุ่นแล้ว เนื้อหาของข้อตกลง ทั้งสองฝ่ายร่วมทุนสร้างโรงงาน และดำเนินการลงทุนในอัตราส่วนห้าสิบกับห้าสิบ แต่บริษัทนิปปอนสตียินดีที่จะมอบหุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์ให้กับซ่งซื่อกรุ๊ปของพวกเรา ”
“อะไรนะ?!”ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนในที่เกิดเหตุก็ตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกและแต่ละคนก็พูดไม่ออกสักคน
บริษัทนิปปอนสตีที่แข็งแกร่งมากในการร่วมลงทุนต่อต่างประเทศมาโดยตลอด พวกเขาถึงขนาดให้ตายยังไงก็ไม่ยอมสละสัดส่วนการถือหุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ แม้ว่าซ่งซื่อกรุ๊ปจะมอบกำไรหกสิบเปอร์เซ็นต์ให้บริษัทนิปปอนสตี บริษัทนิปปอนสตียังคงไม่ยอมหลีกทางการถือหุ้นให้
ดังนั้น ในสายตาของทุกคนในที่เกิดเหตุ บริษัทนิปปอนสตีจึงเป็นกระดูกที่แทะยากมากที่สุด
แต่ทว่า ซ่งหวั่นถิงกลับพูดว่า ตอนนี้บริษัทนิปปอนสตีไม่เพียงหลีกทางการถือหุ้นออกมาให้ ยังยินยอมหลีกทางหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์เปล่าๆ ให้กับซ่งซื่อกรุ๊ป นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ชัดๆ!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...