ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2092

ทุกคนรีบพูดว่า: “เข้าใจแล้วครับ!”

จากนั้น ก็นำตัวของทั้งสามคนดินออกไปข้างนอก

ซ่งเทียนหมิงกับซ่งหรงวี่ร้องไห้ขอความเมตตาอยู่ตลอด ซ่งเทียนหมิงหันหน้ามองคุณท่านซ่ง และร้องไห้เรียกว่า: “พ่อ…ขอร้องพ่อเห็นแก่ที่พวกเราเป็นพ่อลูกกัน ช่วยผมขอความเมตตากับอาจารย์เย่ด้วยให้อาจารย์เย่ยกโทษให้พวกเราครั้งหนึ่งเถอะ! ไม่อย่างนั้นผมอาจจะตายอยู่ในเซียร์ราลีโอนนะพ่อ!”

ในใจของคุณท่านซ่งแอบรู้สึกเจ็บปวด

เย่เฉินบอกแล้วว่า จะให้พวกเขาอยู่ในเซียร์ราลีโอนเป็นเวลายี่สิบปี ปีนี้ซ่งเทียนหมิงห้าสิบกว่าแล้ว เมื่อไปที่พื้นที่ด้อยพัฒนาและยากจนเป็นอย่างมากที่เซียร์ราลีโอน ร่างกายคงไม่สามารถแบกได้นานยี่สิบปี

เป็นไปได้มากว่ายังไม่หมดเขตยี่สิบปี เขาก็เสียชีวิตอยู่ที่เซียร์ราลีโอนแล้ว

ดังนั้นภาพในตอนนี้ อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่สองพ่อลูกจะมองตากันในชีวิตนี้

ในเวลานี้ขาทั้งสองของซ่งหรงวี่ก็อ่อนแรง ถูกคนลากออกไปเพิ่มขึ้น ในปากวิงวอนอย่างขมขื่น: “คุณปู่…ปีนี้ผมเพิ่งอายุยี่สิบปีกว่า ผมไม่อยากให้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตถูกขังอยู่ในเซียร์ราลีโอน ขอร้องปู่ช่วยผมด้วยเถอะ…คุณปู่!”

สีหน้าท่าทางของคุณท่านซ่งทั้งดิ้นรนทั้งสับสน เย่เฉินตะโกนอย่างเข้มงวดในเวลานี้: “ปิดปากพวกเขาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

ชายชุดดำหลายคนใช้ของปิดปากของพวกเขาในทันทีและทำให้พวกเขาพูดอะไรไม่ออกมา และในงานก็นั้นก็เงียบลงมากในทันที

ต่อจากนั้น ทั้งสามคนก็ถูกลากออกไป

เมื่อคุณท่านซ่งเห็นแบบนี้ รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะหมุนเวียนอะไรก็ตามกลับมาแล้ว ก็ถอนหายใจลึกๆ ราวกับว่าแก่ไปสิบกว่าปีในทันที