ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2093
เดิมทีคุณท่านซ่งคิดว่า ซ่งหวั่นถิงไปประเทศญี่ปุ่นเจรจาการร่วมลงทุนในครั้งนี้ ประสบกับคนตระกูลซ่งและคนนอกร่วมมือกันวางแผนทำร้าย เพื่อให้เธอไม่ต้องประสบกับอันตรายแบบนี้อีก ดังนั้นเขายอมให้ซ่งหวั่นถิงล้มเลิกแผนการขยายไปต่างประเทศดีกว่า และการร่วมลงทุนกับต่างประเทศ
แต่ทว่า ยังไงเขาก็คาดไม่ถึงว่า ซ่งหวั่นถิงจะสามารถได้รับสัญญาที่ได้ประโยชน์มากมายขนาดนี้ จากในมือของบริษัทนิปปอนสตี
บริษัทนิปปอนสตีเป็นผู้นำในอุตสาหกรรมเหล็กระดับโลก ในอุตสาหกรรมนี้ พวกเขามีอำนาจในการพูดสูงมาก สำหรับบริษัทอย่างซ่งซื่อกรุ๊ป อยากจะร่วมลงทุนกับคนอื่นเขา ก็ต้องเร่งรีบไปข้อร้อง
ไม่เพียงแต่ต้องขอร้อง ยังต้องเตรียมที่ดินและเส้นสายทุกอย่างของสถานที่ให้เรียบร้อย ต่อจากนั้นเชิญบริษัทนิปปอนสตีมาร่วมลงทุน
ความรู้สึกแบบนี้ เทียบเท่ากับการจัดห้องนอนในบ้านของตัวเองอย่างเรียบร้อย ต่อจากนั้นวิ่งไปที่บ้านคนอื่นเขาเชิญคนอื่นมาพักไม่กี่วัน
ท่าทีไม่สามารถเรียกได้ว่าไม่อ่อนน้อมถ่อมตน
โดยทั่วไปแล้ว ยิ่งเป็นการร่วมลงทุนที่ไม่เท่าเทียมกันแบบนี้ ยิ่งต้องเซ็นสนธิสัญญาไม่เท่าเทียมกัน
ตัวเองออกเงินมากได้กำไรน้อย ให้คนอื่นออกเงินน้อยได้กำไรมาก ก็เป็นหนึ่งในสนธิสัญญาที่ไม่เท่าเทียมกันพบเห็นได้บ่อยที่สุด
แต่ทว่า ใครจะไปคิดว่า ซ่งหวั่นจะทำลายสถานะความสมดุลระหว่างซ่งซื่อกรุ๊ปกับบริษัทนิปปอนสตีได้ ให้บริษัทนิปปอนสตีออกเงินมากได้กำไรน้อย นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนก็ไม่กล้าจินตนาการมาก่อนจริงๆ
ในคณะกรรมการ หลายคนก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
แต่ทว่า พวกเขาก็ไม่กล้าถามซ่งหวั่นถิงประธานคนนี้ตรงๆ ดังนั้นทำได้เพียงกระซิบกระซาบอยู่ข้างล่าง
ในไม่ช้า กรรมการคนเก่าคนหนึ่งก็ลุกขึ้นมา แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “ท่านประธาน เท่าที่ผมรู้ บริษัทนิปปอนสตีไม่เคยที่จะสละการถือหุ้นมาก่อน สัญญาที่คุณพูดนี้ อีกฝ่ายจะทำตามสัญญาเหรอ? หรือว่า ในสัญญานี้ไม่มีข้อตกลงอะไรซ่อนอยู่ หรือว่ามีข้อตกลงการเดิมพันที่มากเกินไปหรือเปล่า?”
ตัวอย่างเช่นท่านโล๋ที่ก่อนหน้านี้เคยทำโทรศัพท์ ก็เป็นเพราะว่าเซ็นสัญญาความรับผิดชอบร่วมกันแบบไม่จำกัด ดังนั้นหลังจากที่ธุรกิจล้มเหลว ตัวเองยังติดค้างหนี้สินสูงถึงสี่ร้อยล้านหยวน
นอกจากนี้ยังมีผู้ก่อตั้งบริษัทจำนวนมาก เพราะไม่สามารถจ่ายเงินชดเชยให้นักลงทุนได้ สุดท้ายถูกขับไล่ออกจากบริษัทที่ตัวเองสร้างมาอย่างยากลำบาก ถึงขนาดยังหมดตัวทั้งครอบครัวและติดคุก
ดังนั้น กรรมการทุกคนก็กังวลใจ ในข้อตกลงที่ซ่งหวั่นถิงเซ็นนั้น มีข้อตกลงเดิมพันคล้ายกันหรือเปล่า
ซ่งหวั่นถิงไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก จากในกระเป๋าเป้ หยิบสัญญาออกมาหนึ่งฉบับในทันที และพูดว่า: “นี่เป็นหนังสือสัญญาดั้งเดิมที่วาตานาเบะ ชินอิจิประธานของบริษัทนิปปอนสตีเซ็นร่วมกับฉัน พวกคุณสามารถตรวจสอบดูได้ ดูว่ารายละเอียดข้อตกลงมีปัญหาอะไรมั้ย”
กรรมการเก่าคนนั้นยื่นมือรับหนังสือสัญญามา คนอื่นๆมากมาย ก็รีบมุงเข้ามา
ขนาดคุณท่านซ่งก็อดไม่ได้เล็กน้อย ก้าวเดินไปข้างหน้าอยากจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...