ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2096
“ยังมีพวกสุนัขรับใช้ของเย่เฉินอย่างพวกแกด้วย! ไม่ปล่อยฉันออกไปใช่มั้ย? รอฉันออกไปแล้ว ฉันคิดบัญชีกับพวกแกทีละคน!”
“พวกแกคิดว่าฉันเย่ฉางหมิ่นอ่อนแอใช่มั้ย? รีบปล่อยฉันออกเดี๋ยวนี้!!!”
เย่ฉางหมิ่นยิ่งด่ายิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ และไออย่างต่อเนื่องขึ้นมาทีเดียว: “แค่กๆๆๆ…แค่กๆๆๆ…ไม่ปล่อยฉันออกไป เดี๋ยวฉันจะเอาพวกแกทั้งหมดโยนลงในแม่น้ำแยงซีให้อาหารปลา! ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมดทีละคนฆ่าให้หมดให้พวกแกไม่มีวันได้เกิดใหม่อีก!”
มิน่าล่ะเย่ฉางหมิ่นควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เวลาเก้าวัน ใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่ที่ประชากรระดับล่างสุดอาศัยอยู่ เธอก็แทบจะอกแตกตายอย่างสมบูรณ์แล้ว
ประกอบกับสถานที่นี้ของเมืองจินหลิงอยู่ตั้งอยู่ทางใต้ของแม่น้ำแยงซี ฤดูหนาวก็เปียกชื้น บ้านเช่าที่เธออาศัยอยู่ก็ไม่มีเครื่องปรับอากาศไม่มีเครื่องทำอากาศอุ่น ทุกวันทำได้เพียงเช็ดน้ำตาอยู่บนเตียงที่ห่อด้วยผ้าห่มเปียกชื้น
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามาอยู่ เธอก็ตั้งหน้าตั้งตารอหลังจากที่ครบกำหนดเจ็ดวันก็รีบหนีออกไป
แต่คาดไม่ถึงว่า ไม่ง่ายเลยที่จะทนอยู่ไปเจ็ดวัน หงห้ากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป
สิ่งนี้สำหรับเย่ฉางหมิ่น ไม่เพียงแค่โกรธ ยิ่งไปกว่านั้นยังหวาดกลัวเป็นอย่างมากด้วย
เธอหวาดกลัวว่าเย่เฉินจะกลับคำในทันทีที่หมดเขตเจ็ดวันจะเป็นโมฆะ ต่อจากนั้นก็ไม่ให้วันที่ที่ชัดเจนกับตัวเอง ก็กุมขังตัวเองไว้ที่บ้านโดยตลอด
ดังนั้น เธอจึงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งทุกวัน ก็เพื่อดึงดูดความสนใจของเพื่อนบ้านรอบข้างดึงดูดความสนใจของ110 กดดันสุนัขรับใช้ของเย่เฉินรวมทั้งเย่เฉิน ให้พวกเขารีบปล่อยตัวเอง
แต่ทว่า เธอกลับไม่รู้ว่า เมื่อวานนี้หงห้าได้ย้ายเพื่อนบ้านรอบๆทั้งหมดไปแล้ว
อาคารที่สร้างขึ้นเองนี้ รวมทั้งเจ้าของบ้าน มีทั้งหมดสามสิบครัวเรือน ตอนนี้นอกจากเย่ฉางหมิ่น คนอื่นๆก็กำลังเพลิดเพลินกับโรงแรมระดับห้าดาวฟรีของหงห้า
ดังนั้น การตะโกนโหวกเหวกโวยวายของเย่ฉางหมิ่น ไม่มีใครสนใจด้วยซ้ำ
เย่โจงฉวนพูดอย่างจริงจัง: “ฉางหมิ่น ฉันไม่ง่ายเลยที่จะให้กู้เย้นจงพูดโน้มน้าวเฉินเอ๋อ ให้รับปากว่าจะกลับมาเข้าร่วมพิธีบูชาบรรพบุรุษในเทศกาลเช็งเม้ง เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อตระกูลเย่ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามมีอะไรผิดพลาด ถ้าหากเพราะเรื่องของแก ทำให้เฉินเอ๋อเปลี่ยนใจอีก นั่นสำหรับตระกูลเย่ เป็นการสูญเสียหนักอย่างแน่นอน!”
คราวนี้เย่ฉางหมิ่นนับว่าเข้าใจแล้ว
แต่เดิม คุณท่านไม่ยอมที่จะไปกดดันเย่เฉิน หลักๆคือไม่ยินยอมเพื่อตัวเองทำให้เย่เฉินขุ่นเคืองใจ!
เมื่อคิดว่าพ่อแท้ๆก็พึ่งพาไม่ได้ เย่ฉางหมิ่นเศร้าเจ็บปวดอย่าสุดขีด และร้องไห้พูดว่า: “พ่อ! ถ้าเกิดเย่เฉินไม่ปล่อยหนูไปตลอด งั้นหนูจะทำยังไง?”
คุณท่านรีบพูดว่า: “โธ่เอ๊ยฉางหมิ่น ถ้าหากถึงเทศกาลเช็งเม้ง เฉินเอ๋อยังไม่ปล่อยแก ถึงเวลานั้นพ่อก็จะขอคำอธิบายจากเขาอย่างแน่นอน”
เย่ฉางหมิ่นแทบจะอกแตกตายในทันที: “พ่อ! เทศกาลเช็งเม้งจะต้องถึงเดือนเมษายน นี่เกือบจะสองเดือน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...