ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2099

เย่ฉางหมิ่นก็ยอมแล้วจริงๆ

แม้ว่าในใจของเธอยังคงเกลียดชังเย่เฉิน แต่หลังจากคำพูดนี้ของเย่เฉิน เธอไม่กล้าที่จะต่อรองอะไรทั้งนั้นกับเย่เฉินต่อไป

เธอตระหนักว่า นิสัยและสไตล์การทำเรื่องต่างๆของเย่เฉิน ไม่ใช่ว่าตัวเองจะเอาอยู่ได้

ประกอบกับเมืองจินหลิงเป็นถิ่นของเย่เฉิน ตอนนี้คุณท่านก็เข้าข้างเย่เฉิน ตัวเองนอกเหนือจากอดทนแล้ว ไม่มีหนทางอื่น

มีเรื่องด้วยไม่ได้ ก็คือมีเรื่องด้วยไม่ได้

ดังนั้น เธอทำได้เพียงระงับความโกรธกับความไม่พอใจไว้ในใจของตัวเอง และพูดอย่างว่าง่ายว่า: “ได้…ฉันเลือกทางที่หนึ่ง…”

เย่เฉินพยักหน้า และหันหน้าไปพูดกับหงห้าว่า: “หงห้า นายได้ยินหมดแล้ว ในอีกเจ็ดวันข้างหน้า ต้องให้คนของนายควบคุมดูแลอย่างเข้มงวดให้ฉันด้วย ถ้าหากมีเรื่องตะโกนโหวกเหวกโวยวายและด่าทอในที่สาธารณะ รายงานฉันเป็นอันดับแรก!”

หงห้ารีบยืนตัวตรง และพูดเสียงดัง: “อาจารย์เย่วางใจเถอะ ผมจะให้คนดูแลอย่างเข้มงวดอย่างแน่นอน!”

เย่เฉินอือคำหนึ่ง แล้วพูดว่า: “ถ้าหากเธอทำตัวได้ดี ทันทีที่ครบเจ็ดวัน ก็ส่งเธอตรงไปที่สนามบิน และก็ไม่จำเป็นต้องรอคำสั่งของฉันแล้ว”

“ได้ครับอาจารย์เย่!”

เย่เฉินก็มองไปทางเย่ฉางหมิ่น และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณอา ให้คุณอยู่ที่เมืองจินหลิงไม่ใช่เป้าหมายของผม ให้คุณเรียนรู้ที่จะเคารพผู้อื่น ถึงเป็นเรื่องที่สำคัญ สิ่งที่ผมควรพูดก็พูดไปแล้ว คุณทำตัวเองให้ดีๆ”

หลังจากที่พูดจบ ก็ไม่อยากที่จะฟังเย่ฉางหมิ่นพูดอะไรอีก ก็หันหลังเดินออกไป

ในใจของเย่ฉางหมิ่นโกรธอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ แต่กลับไม่กล้ามีแสดงความไม่พอใจอะไรก็ตามออกมา

เธอถึงกับไม่กล้าระบายอารมณ์ด้วยการตะโกนโหวกเหวกโวยวาย กลัวว่าลูกน้องกลุ่มนี้ของเย่เฉินจะหาเรื่องเธออีก

ออกจากหมู่บ้านชุมชน หงห้าก็พูดกับเย่เฉินด้วยความซาบซึ้งใจและความละอายใจเป็นอย่างมากว่า: “อาจารย์เย่ ตัวของผมเองทำงานได้ไม่ได้ดี ยังต้องให้คุณตามล้างตามเช็ดให้ผมด้วย ขอโทษด้วยจริงๆครับ สร้างความลำบากให้กับคุณแล้ว…”