ท้ายที่สุด การหลบหนีของซูรั่วหลีนักโทษสำคัญขนาดนี้ สิ่งนี้สำหรับกรมตำรวจนครบาลของประเทศญี่ปุ่นและกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น รวมทั้งคนทั้งประเทศญี่ปุ่น คงจะไม่สามารถยอมรับได้
ทันทีที่รับสาย เสียงของอิโตะ นานาโกะก็ดังขึ้นมา: “เย่เฉินซัง คุณถึงเมืองจินหลิงแล้วใช่มั้ย?”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า: “ใช่ คุณรู้ได้ยังไง?”
อิโตะ นานาโกะยิ้มแล้วพูดว่า: “ฉันกำลังติดตามข่าวของเย่นจิง พบว่ามีสื่อมวลชนรายงานข่าวบอกว่าคุณซ่งกลับไปแล้ว ในเมื่อคุณซ่งก็กลับไปที่เมืองจินหลิงแล้ว งั้นเย่เฉินซังคงจะถึงแล้วอย่างแน่นอน”
“ใช่”เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และเอ่ยปากพูดว่า: “พวกเราเพิ่งมาถึงในตอนเช้า ทันทีที่กลับมาถึงก็รีบไปที่ซ่งซื่อกรุ๊ป ดังนั้นไม่ทันรายงานความปลอดภัยให้คุณ ขอโทษด้วยจริงๆ”
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เย่เฉินซังเกรงใจเกินไปแล้ว คุณมีธุระสำคัญที่ต้องทำ ไม่ต้องติดต่อฉันเป็นอย่างแรก ตราบใดที่เหมือนกับตอนนี้ ทำธุระเสร็จก็บอกกับฉันคำหนึ่งก็โอเคแล้ว”
เย่เฉินถอนหายใจในใจ อิโตะ นานาโกะคนนี้อ่อนโยนและเอาใจใส่จริงๆ หากใครแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ในอนาคต นั่นก็จะโชคดีตลอดชีวิตจริงๆ
คิดในใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า ไล่ความคิดเมื่อนี้ออกจากหัว และเอ่ยปากถามว่า: “นานาโกะ ทางโตเกียวนั้นมีการเคลื่อนไหวอะไรมั้ย?”
“มี”
อิโตะ นานาโกะพูดว่า: “เมื่อคืนก่อนที่โตเกียวเกิดเหตุการณ์ใหญ่ขึ้น ซูรั่วหลีผู้กระทำผิดคนแรกที่ฆ่าล้างทั้งตระกูลมัตสีโมโตะได้หนีออกจากคุกแล้ว! เหตุการณ์นี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อบ่ายเมื่อวานนี้ บอกว่าซูรั่วหลีถูกคนสลับเปลี่ยนกัน คนทั้งคนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย กรมตำรวจนครบาลและกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นแทบจะบ้าตายแล้ว กำลังปูพรมตามหาที่อยู่ของเธอภายในขอบเขตทั่วประเทศ”
หลังจากนั้น อิโตะ นานาโกะก็พูดว่า: “ผลกระทบจากเหตุการณ์นี้อยู่ในประเทศญี่ปุ่นเลวร้ายมาก ผู้อำนวยการกรมตำรวจนครบาลโตเกียว รับผิดชอบด้วยการลาออกเมื่อเช้านี้แล้ว เพื่อนคนหนึ่งของพ่อฉัน เจ้าหน้าที่ระดับชั้นสูงของสภาความมั่นคงแห่งชาติโตเกียว กำลังตกอยู่ในอันตรายที่เข้ารับตำแหน่งผู้อำนวยการกรมตำรวจนครบาลโตเกียว”
เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่อง อดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะ
กรมตำรวจนครบาลโตเกียวแห่งนี้โชคร้ายจริงๆ
เหตุการณ์นี้ มองแวบเดียวก็คือตระกูลซูแอบทำเรื่องนี้กับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น
ตามคำสารภาพของกัปตันเรือลำนั้นของซูรั่วหลีครั้งก่อน เหตุการณ์นี้ก็เป็นกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นที่ได้ส่งมอบคนให้กรมตำรวจนครบาลโตเกียวก่อน ต่อจากนั้นค่อยหักหลังกรมตำรวจนครบาลโตเกียวกับตระกูลซู เปลี่ยนคนออกมา จากในมือของกรมตำรวจนครบาลโตเกียว ต่อจากนั้นก็โยนความผิดให้กับกรมตำรวจนครบาลโตเกียว
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า: “ผมกับเธอมีความโกรธแค้นส่วนตัวกันเล็กน้อย หลังจากวันนั้นที่ออกเรือ เธออยากจะฆ่าผมในทะเล น่าเสียความสามารถไม่เท่ากับคนอื่น โดนผมจับตัวไว้แล้ว”
อิโตะ นานาโกะรีบถามว่า: “งั้นเย่เฉินซังคุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
“ไม่เป็นไร”เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า: “ตอนนี้ซูรั่วหลีอยู่ในมือของผม แต่ยังคงหวังว่าคุณจะเก็บความลับให้ผมด้วย”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า: “เย่เฉินซังวางใจได้เลย ฉันจะต้องเก็บเป็นความลับให้คุณ!”
เย่เฉินก็พูดว่า: “อ๋อใช่แล้ว นานาโกะ เมื่อกี้นี้คุณบอกว่า หัวหน้าคนใหม่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียว เป็นเพื่อนของพ่อคุณงั้นเหรอ?”
“ใช่”อิโตะ นานาโกะพูดอธิบายว่า: “เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของพ่อฉัน และเป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุด”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า: “งั้นผมจะเห็นแก่คุณ มอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาชิ้นหนึ่ง!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...