ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2103

เมื่อซูโสว่เต้าเห็นพ่อค่อนข้างโกรธเป็นอย่างมาก รีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และโค้งคำนับพูดว่า: “พ่อครับพ่อใจเย็นๆ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่ในใจเป็นห่วงรั่วหลี…ไม่ว่ายังไงก็ตาม รั่วหลีก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผม ตอนนี้เธอเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้และสูญหายไร้ร่องรอย ในใจของผมก็วิตกกังวลเกินไป…”

คุณท่านใหญ่ซูมองดูเขาด้วยแววตาที่เย็นชา และพูดทีละคำทีละประโยคว่า: “โสว่เต้า ทำการใหญ่ ต้องมีหัวใจที่แข็งแกร่งเขาไท่ถล่มอยู่ตรงหน้าก็ห้ามเปลี่ยนสีหน้า แค่ลูกสาวนอกสมรสหายตัวไปคนหนึ่ง ก็ทำให้แกลนลานกลายเป็นแบบนี้เลยเหรอ? งั้นวันไหนที่คนแก่อย่างฉันตายไป แกยังสามารถที่จะจัดการดูแลตระกูลซูได้ดีอยู่เหรอ?!”

เมื่อโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ คนทั้งคนก็ตื่นตัวในทันที!

เขาแอบคิดในใจอย่างวิตกกังวลว่า: “คุณท่านเริ่มสงสัยภายในจิตใจของฉันรวมทั้งความสามารถของฉัน นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี!”

“ถ้าหากฉันเป็นเพราะเรื่องของรั่วหลี แสดงท่าทีวิตกกังวลมากเกินไป คุณท่านจะต้องคิดว่าภายในจิตใจของฉันอ่อนแอไม่แข็งแกร่งพอและไม่สามารถที่จะเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซูได้…”

“ถ้าเป็นเพราะเรื่องของรั่วหลี ส่งผลต่อการตัดสินผู้สืบทอดตำแหน่งของคุณท่าน งั้นก็ไม่คุ้มกับการสูญเสียจริงๆ…”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูโสว่เต้าพูดด้วยท่าทางที่น่าเกรงขามว่า: “พ่อ! พ่อวางใจได้! ไม่ว่าผลของเรื่องนี้จะออกมาเป็นยังไง ผมไม่มีทางให้เรื่องแบบนี้กระทบกระเทือนผมได้!”

คุณท่านใหญ่ซูมองเขาอย่างสงสัย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “กระทบต่อแกหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าปากแกพูดก็พอแล้ว แต่เป็นดวงตาทั้งสองของคนแก่อย่างฉันต่างหากที่เป็นใหญ่!”

ซูโสว่เต้ารีบร้อนพูดว่า: “พ่อครับพ่อพูดถูก! ผมจะต้องใช้การกระทำที่แท้จริงแสดงให้พ่อเห็น!”

คุณท่านใหญ่ซูอือคำหนึ่ง และโบกมือพูดว่า: “เอาล่ะ แกออกไปเถอะ”

ซูโสว่เต้าพูดด้วยความเคารพนบน้อมว่า: “ได้ครับพ่อ ผมออกไปก่อน…”