ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2106
โทโมฮิซะ ซูซูกิพูดด้วยความโกรธว่า: “คุณช่วยฉันบอกพวกเขาด้วยว่า ตอนนี้เรื่องราวนี้ยังไม่มีความคืบหน้าอะไร ถ้าหากมีความคืบหน้าสาระสำคัญอะไรก็ตาม ฉันจะประกาศผ่านการแถลงข่าว ต่อสื่อมวลชนระดับประเทศจนถึงระดับโลกอย่างแน่นอน”
ผู้ช่วยพยักหน้า: “ได้ครับคุณซูซูกิ งั้นผมออกไปตอบพวกเขาก่อน!”
โทโมฮิซะ ซูซูกิเรียกเขาไว้ และสั่งการว่า: “อ๋อใช่แล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ห้ามนักข่าวสื่อมวลชนอะไรก็ตาม เข้ามากรมตำรวจนครบาลโตเกียวโดยไม่ได้รับเชิญหรือว่าอนุญาต!”
“ได้ครับ ผมรู้แล้วครับ!”
หลังจากที่ผู้ช่วยออกไป โทโมฮิซะ ซูซูกิที่จิตใจฟุ้งซ่านก็นวดขมับของตัวเอง และพึมพำกับตัวเองว่า: “เฮ้อ…ตราบใดที่เผชิญหน้ากับอันตราย ก็ไม่เคยมีเรื่องอะไรที่ดี! คดีนี้มีผลกระทบมากขนาดนี้ ไม่เพียงแต่ประชาชนทั้งประเทศให้ความสนใจกันหมด แม้แต่สื่อมวลชนต่างประเทศก็ให้ความสนใจ ถ้าไม่จัดการให้ดีชื่อเสียงก็อาจพังทลายได้ แมร่งยุ่งยากมากจริงๆ!”
ขณะที่กำลังคิดอยู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน
เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หนังศีรษะของเขาก็ชาอย่างกะทันหัน เส้นเลือดก็ปูดโปนตามอย่างฉับพลัน
สิ่งที่เขากลัวมากที่สุดในตอนนี้คือการรับโทรศัพท์ ไม่เพียงแต่สื่อมวลชนต่างๆที่พยายามอย่างเต็มที่ที่จะสืบหาโทรศัพท์ของเขาให้ได้และต้องการสัมภาษณ์เขาทางโทรศัพท์
มีหัวหน้าหน่วยงานภาครัฐบาลมากมาย ต่างก็ถามถึงความคืบหน้าของการสอบสวนคดีทั้งหมดอย่างไม่หยุดหย่อน
ทำให้เขารำคาญมาก
เมื่อเขามองดูหน้าจอโทรศัพท์ ถึงได้พบว่าคนที่โทรมาเป็นลูกสาวเพื่อนสนิทของตัวเอง อิโตะ นานาโกะ
เดิมทีตระกูลซูซูกิกับตระกูลอิโตะก็คบกันหลายชั่วคน
เขาและนางาฮิโกะ อิโตะเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ยังเด็ก ยิ่งไปกว่านั้นก็เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย แม้ว่าไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกัน แต่ก็พอๆกันกับพี่น้องแท้ๆ
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณอาซูซูกิ เกี่ยวกับตัวตนของเพื่อนนี้คนนี้ของหนูขอโทษด้วย หนูไม่สามารถบอกลุงได้”
จากนั้น อิโตะ นานาโกะก็พูดว่า: “สำหรับเบาะแสที่เขาให้กับหนู …เขาบอกหนูว่า เหตุผลที่ซูรั่วหลีถูกแอบสับเปลี่ยนกันอย่างเงียบๆ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่กรมตำรวจนครบาลโตเกียว แต่อยู่ที่ตระกูลซูรวมทั้งกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น”
“กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นงั้นเหรอ?” โทโมฮิซะ ซูซูกิถามด้วยความประหลาดใจว่า: “กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วยงั้นเหรอ?”
“ใช่แล้วค่ะ”อิโตะ นานาโกะพูดว่า: “เพื่อนคนนั้นของหนูบอกว่า เป็นตระกูลซูที่ร่วมมือกันกับกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดิน แอบสับเปลี่ยนซูรั่วหลี ต่อจากนั้นตั้งใจโยนความผิดให้กรมตำรวจนครบาลโตเกียว”
โทโมฮิซะ ซูซูกิรีบไล่ถามว่า: “อะไรนะ?!”โทโมฮิซะ ซูซูกิตกตะลึงจนตาค้าง และอ้าปากพูดว่า: “นานาโกะ…สิ่ง…สิ่งที่เธอพูด…เป็นความจริงเหรอ?!”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างจริงจังว่า: “นี่เป็นสิ่งที่เพื่อนของหนูบอกหนู หนูเชื่อคำพูดของเขา เขาบอกว่าถ้าหากคุณอยากจะได้เบาะแสนี้ ก็ให้ใช้เส้นสายของคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติที่ลุงอยู่ จับเอาเจ้าหน้าที่กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินทางทะเลประเทศญี่ปุ่นที่ออกเรือลาดตระเวนท่าเรือโตเกียวเมื่อวานนี้มาแยกตัวกันตรวจสอบ น่าจะมีความคืบหน้าขึ้น!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...