ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2106

โทโมฮิซะ ซูซูกิพูดด้วยความโกรธว่า: “คุณช่วยฉันบอกพวกเขาด้วยว่า ตอนนี้เรื่องราวนี้ยังไม่มีความคืบหน้าอะไร ถ้าหากมีความคืบหน้าสาระสำคัญอะไรก็ตาม ฉันจะประกาศผ่านการแถลงข่าว ต่อสื่อมวลชนระดับประเทศจนถึงระดับโลกอย่างแน่นอน”

ผู้ช่วยพยักหน้า: “ได้ครับคุณซูซูกิ งั้นผมออกไปตอบพวกเขาก่อน!”

โทโมฮิซะ ซูซูกิเรียกเขาไว้ และสั่งการว่า: “อ๋อใช่แล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ห้ามนักข่าวสื่อมวลชนอะไรก็ตาม เข้ามากรมตำรวจนครบาลโตเกียวโดยไม่ได้รับเชิญหรือว่าอนุญาต!”

“ได้ครับ ผมรู้แล้วครับ!”

หลังจากที่ผู้ช่วยออกไป โทโมฮิซะ ซูซูกิที่จิตใจฟุ้งซ่านก็นวดขมับของตัวเอง และพึมพำกับตัวเองว่า: “เฮ้อ…ตราบใดที่เผชิญหน้ากับอันตราย ก็ไม่เคยมีเรื่องอะไรที่ดี! คดีนี้มีผลกระทบมากขนาดนี้ ไม่เพียงแต่ประชาชนทั้งประเทศให้ความสนใจกันหมด แม้แต่สื่อมวลชนต่างประเทศก็ให้ความสนใจ ถ้าไม่จัดการให้ดีชื่อเสียงก็อาจพังทลายได้ แมร่งยุ่งยากมากจริงๆ!”

ขณะที่กำลังคิดอยู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หนังศีรษะของเขาก็ชาอย่างกะทันหัน เส้นเลือดก็ปูดโปนตามอย่างฉับพลัน

สิ่งที่เขากลัวมากที่สุดในตอนนี้คือการรับโทรศัพท์ ไม่เพียงแต่สื่อมวลชนต่างๆที่พยายามอย่างเต็มที่ที่จะสืบหาโทรศัพท์ของเขาให้ได้และต้องการสัมภาษณ์เขาทางโทรศัพท์

มีหัวหน้าหน่วยงานภาครัฐบาลมากมาย ต่างก็ถามถึงความคืบหน้าของการสอบสวนคดีทั้งหมดอย่างไม่หยุดหย่อน

ทำให้เขารำคาญมาก

เมื่อเขามองดูหน้าจอโทรศัพท์ ถึงได้พบว่าคนที่โทรมาเป็นลูกสาวเพื่อนสนิทของตัวเอง อิโตะ นานาโกะ

เดิมทีตระกูลซูซูกิกับตระกูลอิโตะก็คบกันหลายชั่วคน

เขาและนางาฮิโกะ อิโตะเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ยังเด็ก ยิ่งไปกว่านั้นก็เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย แม้ว่าไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกัน แต่ก็พอๆกันกับพี่น้องแท้ๆ