ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2108

แต่ทว่า หลังจากที่มาก็พบว่าเย่เฉินไม่อยู่บ้าน

เดิมทีเมื่อไม่กี่วันก่อนเย่เฉินเพราะว่าเกิดเหตุฉุกเฉินไปที่ประเทศญี่ปุ่น ยังไม่กลับมาสักที

สิ่งนี้ทำให้ต่งรั่งหลินค่อนข้างหมดอาลัยตายอยาก แต่เดิมอารมณ์ที่ดีมากก็หดหู่ลงมากในทันที

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทั้งครอบครัวของเซียวชูหรันชวนเธอทานอาหารที่บ้าน เธอยังค่อนข้างลังเล คิดในใจว่าเย่เฉินก็ไม่อยู่บ้าน ในเวลานี้อยู่ทานอาหารที่บ้านของเซียวชูหรัน ก็สูญเสียโอกาสดีที่จะได้ใกล้ชิดเย่เฉินไปครั้งหนึ่ง

เดิมทีเธอคิดว่ารอครั้งหน้ามาเยี่ยมถึงที่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ทนการความรบเร้าของเซียวชูหรันไม่ไหว เธอยากที่จะปฏิเสธการเชิญทำได้เพียงรับปาก

แต่เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า ยังไม่ทันได้ทานข้าว เย่เฉินก็กลับมาแล้ว!

ดังนั้น ต่งรั่งหลินในเวลานี้ ในแววตาที่มองไปทางเย่เฉินเต็มไปด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น

เมื่อเซียวฉางควนและหม่าหลันเห็นว่าเย่เฉินกลับมาแล้ว ก็ย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา

หลายวันนี้สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดของเซียวฉางควนหยุดพักผ่อน เขาเผชิญหน้ากับหม่าหลันทุกวัน รำคาญจะตายแล้ว เมื่อเห็นเย่เฉินกลับมา ก็ย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา

สำหรับหม่าหลัน นั่นก็ยิ่งมีความสุขมากกว่า เมื่อเห็นเย่เฉินกลับมา ก็พูดอย่างดีอกดีใจว่า: “โธ่เอ๊ยลูกเขยที่ดีของแม่ ลูกไปหลายวันขนาดนี้กลับมาสักทีนะ ลูกไม่รู้ว่าหลายวันนี้แม่คิดถึงลูกมากแค่ไหน!”

จากนั้น แววตานั้นยังมองไปที่มือของเย่เฉินโดยไม่ได้ตั้งใจ

ช่วงนี้หลายครั้งที่เย่เฉินออกไปข้างนอก มักจะนำของขวัญระดับไฮเอนด์หลากหลายกลับมาให้เธอ ดังนั้นเธอก็คาดหวังมากว่าในครั้งนี้เย่เฉินจะนำของขวัญอะไรมาให้ตัวเองกันแน่

แต่ทว่า ในเวลานี้มือทั้งสองของเย่เฉินว่างเปล่า ดูยังไงก็ไม่เหมือนกับท่าทางที่เตรียมของขวัญไว้

ในใจของหม่าหลันค่อนข้างผิดหวังไม่มากก็น้อย แต่ว่าก็ละอายที่จะแสดงออกมา ท้ายที่สุดแล้ว ท่าทีที่เธอมีต่อเย่เฉินตอนนี้ กับก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก