ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2108
แต่ทว่า หลังจากที่มาก็พบว่าเย่เฉินไม่อยู่บ้าน
เดิมทีเมื่อไม่กี่วันก่อนเย่เฉินเพราะว่าเกิดเหตุฉุกเฉินไปที่ประเทศญี่ปุ่น ยังไม่กลับมาสักที
สิ่งนี้ทำให้ต่งรั่งหลินค่อนข้างหมดอาลัยตายอยาก แต่เดิมอารมณ์ที่ดีมากก็หดหู่ลงมากในทันที
เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทั้งครอบครัวของเซียวชูหรันชวนเธอทานอาหารที่บ้าน เธอยังค่อนข้างลังเล คิดในใจว่าเย่เฉินก็ไม่อยู่บ้าน ในเวลานี้อยู่ทานอาหารที่บ้านของเซียวชูหรัน ก็สูญเสียโอกาสดีที่จะได้ใกล้ชิดเย่เฉินไปครั้งหนึ่ง
เดิมทีเธอคิดว่ารอครั้งหน้ามาเยี่ยมถึงที่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ทนการความรบเร้าของเซียวชูหรันไม่ไหว เธอยากที่จะปฏิเสธการเชิญทำได้เพียงรับปาก
แต่เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า ยังไม่ทันได้ทานข้าว เย่เฉินก็กลับมาแล้ว!
ดังนั้น ต่งรั่งหลินในเวลานี้ ในแววตาที่มองไปทางเย่เฉินเต็มไปด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น
เมื่อเซียวฉางควนและหม่าหลันเห็นว่าเย่เฉินกลับมาแล้ว ก็ย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา
หลายวันนี้สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดของเซียวฉางควนหยุดพักผ่อน เขาเผชิญหน้ากับหม่าหลันทุกวัน รำคาญจะตายแล้ว เมื่อเห็นเย่เฉินกลับมา ก็ย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา
สำหรับหม่าหลัน นั่นก็ยิ่งมีความสุขมากกว่า เมื่อเห็นเย่เฉินกลับมา ก็พูดอย่างดีอกดีใจว่า: “โธ่เอ๊ยลูกเขยที่ดีของแม่ ลูกไปหลายวันขนาดนี้กลับมาสักทีนะ ลูกไม่รู้ว่าหลายวันนี้แม่คิดถึงลูกมากแค่ไหน!”
จากนั้น แววตานั้นยังมองไปที่มือของเย่เฉินโดยไม่ได้ตั้งใจ
ช่วงนี้หลายครั้งที่เย่เฉินออกไปข้างนอก มักจะนำของขวัญระดับไฮเอนด์หลากหลายกลับมาให้เธอ ดังนั้นเธอก็คาดหวังมากว่าในครั้งนี้เย่เฉินจะนำของขวัญอะไรมาให้ตัวเองกันแน่
แต่ทว่า ในเวลานี้มือทั้งสองของเย่เฉินว่างเปล่า ดูยังไงก็ไม่เหมือนกับท่าทางที่เตรียมของขวัญไว้
ในใจของหม่าหลันค่อนข้างผิดหวังไม่มากก็น้อย แต่ว่าก็ละอายที่จะแสดงออกมา ท้ายที่สุดแล้ว ท่าทีที่เธอมีต่อเย่เฉินตอนนี้ กับก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
จากนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา ใช้วีแชทโอนเงินให้หม่าหลันสองแสนในทันที
หม่าหลันได้รับการโอนของวีแชท ทันทีที่เปิดดู เย่เฉินให้ตัวเองสองแสนจริงๆด้วย ดังนั้นจึงรีบร้อนกดรับด้วยความตื่นเต้น มีความสุขจนปรบมือไปด้วย และพูดด้วยรอยยิ้มไปด้วยว่า: “โธ่เอ๊ย! ฉันหม่าหลันโชคดีอะไรเนี่ย! หาลูกเขยที่ดีขนาดนี้ได้!”
เซียวฉางควนที่อยู่ข้างก็ส่ายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพูดกับเย่เฉินว่า: “ลูกเขยที่ดี ลูกจากนี้ไป ให้เงินแม่ลูกน้อยหน่อย คนอย่างเธอมีเงินหน่อยก็อวดดี ลูกก็รู้มั้ยว่าตั้งแต่ที่เธอขาหัก จนถึงตอนนี้ ซื้อของออนไลน์ไปเท่าไหร่แล้ว? ห้องหนึ่งห้องเกือบถูกเธอยัดเต็มแล้ว!”
หม่าหลันจ้องมองเขาด้วยความโกรธ และพูดตวาดว่า: “เซียวฉางควน ระวังปากของแกด้วยอย่ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่ นี่ไม่ใช่กงการอะไรของแก! ฉันว่าแกก็คงจะอิจฉาที่ลูกเขยของฉันดีกับฉันมากขนาดนี้!”
เซียวฉางควนพูดอย่างโกรธเคือง: “คุณต่างหากที่พูดจาเหลวไหล!”
หม่าหลันเบะปากพูดว่า: “ทำไม? ฉันพูดจาเหลวไหลงั้นเหรอ? ฉันพูดจาเหลวไหลปากของแกเห่าส่งเดชอะไร?”
เซียวฉางควนโกรธจนใบหน้าชราแดงก่ำ และตะคอกอย่างเย็นชาโดยไม่ลังเลว่า: “ฉันไม่อยากที่จะสนใจผู้หญิงหยาบคายอย่างเธอจริงๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...