ตู้ไห่ชิงรักเย่ฉางอิงมากจริงๆ
ต่างกับแม่ของเย่เฉิน เย่ฉางอิงกับแม่ของเย่เฉิน รู้จักกันตอนที่เรียนอยู่เมืองนอก แต่ตู้ไห่ชิงเป็นเพื่อนที่เล่นเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กกับเย่ฉางอิงจริงๆ
ทั้งสองคนเป็นลูกมหาเศรษฐีในเย่นจิงประตูเมืองสี่เก้า และเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่เด็ก
โรงเรียนที่พวกเขาเรียน ล้วนเป็นโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดกับโรงเรียนประถมศึกษาที่ดีที่สุดและโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นรวมทั้งโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในเย่นจิง
ดังนั้น ภาพถ่ายจบการศึกษาหลายภาพ ก็สามารถหาใบหน้าของตู้ไห่ชิงกับเย่ฉางอิงจากช่วงเวลาที่แตกต่างกัน
เย่ฉางอิงมีความสามารถเด่นเหนือใครมาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก และตู้ไห่ชิงอยู่ในโรงเรียนประถม
รู้สึกชอบเล่นด้วยกันกับเขาเป็นพิเศษ
เมื่อถึงโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ตู้ไห่ชิงรู้ตัวว่า ตัวเองตกหลุมรักเย่ฉางอิง
ตั้งแต่นั้นมา ความคิดที่เธอมีต่อเย่ฉางอิงก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่เคยซ่อนเร้นความรักที่ตัวเองมีต่อเย่ฉางอิง
ตอนที่เย่ฉางอิงกำลังวิ่งอยู่บนสนามบอล เธอจะเชียร์ข้างๆอย่างแน่นอน;
ตอนที่เย่ฉางอิงเล่นกีตาร์และร้องเพลงบนเวที เธอก็จะปรบมือร้องเชียร์อยู่ด้านล่างอย่างแน่นอน;
ดังนั้น ในไม่ช้า ลูกมหาเศรษฐีตระกูลใหญ่ของประตูเมืองสี่เก้าทั้งหมด ใครก็รู้ว่าตู้ไห่ชิงชอบเย่ฉางอิง
บังเอิญว่า ตระกูลตู้และตระกูลเย่สนิทกันเป็นอย่างมาก
คุณท่านของตระกูลตู้ กับคุณท่านของตระกูลเย่ เป็นเพื่อนร่วมสาบานกัน!
ปีนั้น ผู้ใหญ่ทั้งสองตระกูลพบว่าตู้ไห่ชิงชอบเย่ฉางอิง แทบจะดีใจเป็นอย่างมาก!
ผู้ใหญ่ของทั้งสองตระกูล ต่างก็พยายามอย่างเต็มที่จะจับคู่ทั้งสองคน
ตู้ไห่ชิงก็ยิ่งแทบรอไม่ไหวที่จะแต่งงานกับเย่ฉางอิงและกลายเป็นภรรยาของเขา
แต่เย่ฉางอิงเพียงคนเดียว ก็คือให้ตายยังไงก็ไม่ตกลง
เขาบอกว่า เขาคิดว่าตู้ไห่ชิงเป็นแค่น้องสาวมาโดยตลอด ดังนั้นจะมีความรักที่ลึกซึ้งระหว่างชายหญิงกับเธอได้อย่างไร
คุณท่านเย่ให้ตายยังไงก็โน้มน้าวเขาไม่ได้ ตบไปหนึ่งฉาดใหญ่บนใบหน้าของเขาด่าว่าเขาเป็นไอ้สารเลวที่ทำให้ตู้ไห่ชิงเสียเวลามาหลายปีขนาดนี้
ใบหน้าของเย่ฉางอิงยังไม่หายบวม คนก็หนีไปที่ต่างประเทศแล้ว
แต่ว่า เธอเช็ดน้ำตาแล้ว ยังคงรักเย่ฉางอิงมากต่อไป เหมือนกับหวังฟู่ฉือ แววตาเต็มไปด้วยความคิดถึงคะนึงรอให้เขาเปลี่ยนใจ
เพียงแต่น่าเสียดาย ในท้ายที่สุดเย่ฉางอิงก็ยังไม่เปลี่ยนใจ
ตอนที่เย่ฉางอิงแต่งงาน เธอยอมรับทั้งหมดนี้อย่างสงบ ต่อจากนั้นก็ยอมรับการตามจีบอย่างบ้าคลั่งมาเป็นเวลาหลายปีของซูโสว่เต้าอย่างสงบ
ตอนที่เย่ฉางอิงเสียชีวิต เธอก็ร้องไห้หนักมากอีกครั้ง ในครั้งนั้น เธอถึงขนาดเพราะเสียใจมากเกินไป ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลในชั่วข้ามคืน
เพียงแต่ว่า ตระกูลซูไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร แม้แต่คนในครอบครัวของตู้ไห่ชิงก็ไม่รู้
ซูโสว่เต้าไม่พูด เป็นเพราะกลัวขายหน้า
เขาไม่สามารถให้คนอื่นรู้ว่า ภรรยาของเขา ภรรยาที่เขารักมากที่สุด กลับร้องไห้เพราะการตายของชายอื่น ร้องไห้เจ็บปวดจนแทบจะเจ็บจวนเจียนขาดใจและร้องไห้จนแทบจะตามเขาไปด้วย
หลังจากนั้นเป็นเวลานานมาก ซูโสว่เต้าดูแลอย่างสุดใจมาโดยตลอด เขาไม่ได้ต่อว่าตู้ไห่ชิงสักคำ เพราะเขารู้ว่าไม่มีความจำเป็น
ในเมื่อเย่ฉางอิงตายก็ตายไปแล้ว หลังจากที่ภรรยาร้องไห้หนักเสร็จเย่ฉางอิงก็ไม่มีทางคุกคามความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนได้อีก ดังนั้นจะไปต่อว่าตู้ไห่ชิงเรื่องนี้ทำไม?
แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้ซูโสว่เต้าคิดไม่ถึงก็คือ ไม่กี่ปีก่อน สถานีโทรทัศน์ดาวเทียมในจังหวัดทางใต้ ได้เปิดรายการชื่อฉันเป็นนักร้อง ตู้ไห่ชิงที่ชื่นชอบดนตรีมาโดยตลอดทุกอาทิตย์ก็จะเฝ้าดูอยู่หน้าโทรทัศน์ ดังนั้นเขาก็ดูกับตู้ไห่ชิงหลายอาทิตย์

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...