ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2118
ในแต่ละตอนของรายการ เขาจะพูดคุยกับตู้ไห่ชิงว่าใครร้องได้ดีกว่าและใครปรับตัวได้ดี ทั้งสองคนดูจนมีความสนใจเป็นอย่างยิ่ง และมีความสุขมาก
จนกระทั่งวันหนึ่ง นักร้องหญิงชื่อหวงฉีซาน ได้ร้องเพลงคัฟเวอร์เพลงห่างจากเธอมิได้
ตอนที่ตู้ไห่ชิงได้ฟังเพลงนี้ อารมณ์ของเธอก็ทรุดลงอีกครั้ง ปิดหน้าตัวเอง ร้องไห้อยู่หน้าโทรทัศน์จนจะขาดใจตาย
เนื้อเพลงของเพลงนั้น จนถึงตอนนี้ยังคงเด่นชัดในความทรงจำของซูโสว่เต้า
เนื้อหาเพลงร้องแบบนี้:
“อ้อมกอดของเธอทำให้ฉันรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ
เพียงเธอขยับนิ้วเบาๆก็ทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มได้แล้ว
ราวกับเธอสามารถเรียกเมฆาและวายุพัดพาฉันปลิวไป
หรือเธอเรียกคลื่นยักษ์พัดพาฉันลอยละลิ่วไป…
เราทั้งสอง ช่างไม่ยุติธรรมเสียเลย
ทั้งรักและทั้งเกลียดล้วนแต่ถูกควบคุมโดยเธอ
แต่วันนี้ ฉันก็ไปจากเธอไม่ได้อยู่ดี
ไม่ว่าเธอ จะรักฉันหรือไม่ก็ตาม…”
น้ำเสียงของหวงฉีซานอยู่สภาพที่ดีเยี่ยม ตอนที่เพลงถึงส่วนที่เกิดอารมณ์มากที่สุด ทำให้คนเจ็บจวนเจียนขาดใจ
ตอนนั้น ซูโสว่เต้าเห็นตู้ไห่ชิงร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ เอื้อมมือไปโอบกอดเธอ แต่เขาฝันก็คาดไม่ถึงว่า ตู้ไห่ชิงให้ตายยังไงก็ไม่ยอมให้เขากอด ร้องไห้ฟังเพลงจนจบคนเดียว ต่อจากนั้นก็ขังตัวเองไว้ห้องนอนร้องไห้ไปหนึ่งชั่วโมงกว่า
ตอนนั้นซูโสว่เต้าอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก
เพราะเขารู้ดีว่า เหตุผลที่ตู้ไห่ชิงร้องไห้จนกลายเป็นแบบนั้นเพราะเพลงนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะเย่ฉางอิงที่ตายไปนานสิบกว่าปี!
เนื้อหาของเพลงนี้ เข้ากับความรู้สึกของตู้ไห่ชิงที่มีต่อเย่ฉางอิงมากเกินไปจริงๆ
หัวใจดวงเดียวของตู้ไห่ชิง ปีนั้นก็รู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันกับเย่ฉางอิงถูกเย่ฉางอิงทำให้เคลิบเคลิ้มถูกเย่ฉางอิงพัดพาปลิวไปถูกเย่ฉางอิงพัดพาลอยละลิ่วไป!
ความรักของตู้ไห่ชิง ก็มีเย่ฉางอิงมาควบคุมคนเดียวทั้งหมด!
ไม่ว่าเย่ฉางอิงจะรักเธอหรือไม่ก็ตาม ตู้ไห่ชิงก็ไปจากเขาไม่ได้อยู่ดี ต่อให้ร่างกายจะไปจากเขาและช่องว่างจะไปจากเขา แต่ภายในใจกลับไม่เคยไปจากเขาสักที!
วันที่แต่งงานเธอก็ไม่รัก
จนถึงวันนี้ แต่งงานมายี่สิบกว่าปีแล้ว เธอก็ยังไม่รัก
ไม่ใช่ว่าตู้ไห่ชิงเย็นชาและไร้ความรู้สึก แต่ไม่รักก็คือไม่รัก ฝืนตัวเองยังไงพูดกำราบตัวเองยังไง ไม่รัก ก็คือไม่รัก
ในเวลานี้ มองดูรูปภาพของเย่ฉางอิงหวนคิดถึงปีนั้น ตู้ไห่ชิงก็หลั่งน้ำตาทั้งสองข้างโดยไม่รู้ตัว
เธอใส่ชุดหูฟังไร้สาย และเปิดเพลงห่างจากเธอมิได้
เสียงเพลงดังขึ้น เธอแอบพึมพำในใจว่า: “ฉางอิง พวกเราสองคน ไม่ยุติธรรมจริงๆ ฉันรักคุณมาเกือบสี่สิบปี คุณทำไมตั้งแต่เริ่มจนจบ ขนาดโอกาสก็ยังไม่ยอมให้กับฉันสักครั้ง?”
“ปีนั้นถ้าหากคุณให้โอกาสฉันสักครั้ง ฉันไม่ได้แย่ไปกว่าใคร…”
“ปีนั้นถ้าคุณให้โอกาสฉันสักครั้ง คุณก็ไม่มีทางตายไปก่อนวัยอันควร…”
ในเวลานี้เพลงร้องถึงส่วนที่ทำให้เกิดอารมณ์ ตู้ไห่ชิงคิดถึงตรงนี้ น้ำตาก็ไหลแล้ว…
และในเวลานี้ โทรศัพท์ของเธอ ก็ได้รับการแจ้งเตือนหลายครั้งติดต่อกัน หนึ่งในนั้นมีที่สะดุดตาที่สุดคือ:สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของญี่ปุ่นได้ออกประกาศ เรื่องอื้อฉาวอันน่าตกใจที่คาดไม่ถึงของตระกูลซู!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...