ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 213
บทที่ 213อัมพาตครึ่งท่อนล่างหรอ（1）
“อะไรนะ？！” เซียวชูหรันสีหน้าถอดสี รีบพูดถามทันที : “อาการบาดเจ็บของพ่อเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่โรงพยาบาลไหน？”
น้ำเสียงของหม่าหลันสั่นคลอน ในความร้อนใจ ก็นำมาซึ่งการร้องไห้ พูด : “อยู่ที่โรงพยาบาลชุมชนแห่งจินหลิง พ่อของลูกถูกชนจนไม่ได้สติ ลูกรีบมาเถอะนะ”
เซียวชูหรันไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึง ก่อนหน้านี้แค่ชั่วครู่เดียว ตัวเองยังฉลองการเปิดธุรกิจอย่างมีความสุขอยู่เลย แต่นาทีถัดไป จู่ๆกลับได้รับข่าวร้ายอย่างนี้แล้ว……
เธอพูดอย่างกระวนกระวายใจ : “ค่ะ หนูจะไปเดี๋ยวนี้！”
เย่เฉินได้ยินที่สองคนคุยกันอย่างชัดเจนแล้ว ก็ตระหนักถึงความรุนแรงของเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว
หลังจากนั้น เขาไม่ได้พูดจาอะไร รีบบอกกับผู้คนในงาน : “ทุกคนนั่งกันไปก่อนนะครับ ผมกับชูหรันขอออกไปข้างนอกสักครู่！”
ภายใต้สถานการณ์ที่เป็นปกติ เจ้าบ้านทิ้งแขกไว้ มันเป็นพฤติกรรมที่เสียมารยาทอย่างมาก แต่คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นแฟนๆผู้สนับสนุนของเย่เฉินทั้งนั้น ดังนั้นก็เลยไม่ได้มีความคิดเห็นใดๆกับเย่เฉินเลย
ดังนั้น เย่เฉินจึงขับรถพาภรรยาอย่างเซียวชูหรัน มุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลชุมชนแห่งจินหลิงเลย
เมื่อถึงโรงพยาบาล เย่เฉินและเซียวชูหรันก็เดินไปยังห้องICUของโรงพยาบาล
ผลักประตูเข้าไป เย่เฉินเห็นได้อย่างรวดเร็ว พ่อตานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ปิดตาทั้งสองแน่น คนทั้งคนหลับใหลไม่ได้สติ
ส่วนแม่ยายของเขาหม่าหลัน กลับว่านั่งอยู่ที่หน้าเตียงผู้ป่วย บนตัวมีร่องรอยคราบเลือด สีหน้าขาวซีด มีลักษณะท่าทางที่ไร้วิญญาณ
สีหน้าของเซียวชูหรันค่อยๆซีดลง ดวงตาแดงก่ำ รีบพุ่งตัวเข้าไปทันที เอ่ยถามด้วยความร้อนใจ : “แม่คะ เกิดอะไรขึ้นกับพ่อคะ？”
หม่าหลันเบ้าตาแดงก่ำ พูดว่า : “พ่อของลูกกำลังพาแม่ไปงานเลี้ยงฉลองเปิดธุรกิจของลูก ถูกรถบรรทุกโคลนที่ผ่าไฟแดงมาชน ตอนนี้อาการน่าเป็นห่วงอย่างมาก”
เซียวชูหรันจึงรีบถามหมอที่อยู่ในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง : “หมอคะ ตอนนี้อาการของพ่อหนูเป็นยังไงบ้างคะ？”
ถ้าหากพ่อของเขาเซียวฉางควนเป็นอัมพาตขึ้นมาจริงๆ นั่นก็หมายความว่า ต่อไปเขาก็ทำได้เพียงนอนบนเตียงเท่านั้น ไม่สามารถทำอะไรได้ มีชีวิตอย่างไร้ซึ่งความสามารถไปโดยสิ้นเชิง！
การมีชีวิตแบบนี้ สำหรับคนๆหนึ่งแล้ว ตายไปซะยังจะดีกว่า！
เธอรีบเอ่ยถามต่อ : “หมอคะ อาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังสามารถรักษาให้หายได้ไหมคะ”
หมอส่ายหน้า พูด : “โดยทั่วไปแล้วไม่สามารถรักษาให้หายได้ บนโลกใบนี้ยังไม่มีเคสที่ป่วยเป็นอัมพาตที่สามารถรักษาให้หายได้เลย อย่างมาก ก็แค่ฟื้นคืนให้ร่างกายของผู้ป่วยกลับมานั่งได้ด้วยตัวเอง ส่วนที่เหลือ โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความสามารถพอที่จะรักษาได้ ดังนั้นคุณจะต้องเตรียมใจไว้ให้ดีนะ……”
เมื่อได้ยินมาจนถึงตรงนี้ เซียวชูหรันก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาออกมาเหมือนสายฝน ร้องไห้อย่างกับดอกสาลี่ที่นำมาซึ่งสายฝน
หลังจากนั้น เธอก็สำลักพร้อมพูดถามไปยังหม่าหลัน : “แม่คะ แม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...