ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 214
บทที่ 214อัมพาตครึ่งท่อนล่างหรอ（2）
หม่าหลันสีหน้าซีดขาว เอ่ยพูด : “เฮ้อ แม่ไม่เป็นอะไร ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อย หมอได้ตรวจให้แล้ว บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก หลักๆเลยก็พ่อของลูกนั่นแหละรถบรรทุกโคลนพุ่งชนด้านที่เขานั่ง……”
เมื่อพูดแล้ว น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาทันที
สามีอาจจะต้องเป็นอัมพาต สำหรับเธอแล้วมันก็ร้ายแรงถึงชีวิตเลยนะ
เย่เฉินสอบถามอย่างละเอียดถึงได้รู้ หลังจากที่เกิดเรื่องรถบรรทุกโคลนที่ฝ่าไฟแดงมานั้นได้หลบหนีไปแล้ว ตอนที่แม่ยายและพ่อตาเพิ่งจะเกิดเรื่องขึ้น แต่ก็หมดสติกันหมด จึงมองเห็นป้ายทะเบียนรถของอีกฝ่ายไม่ชัดเจน
หลังจากนั้น ก็มีคนสัญจรไปมาที่มีจิตใจดีนำตัวทั้งสองคนส่งโรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิต
อาการของหม่าหลันดีกว่าหน่อย ที่นั่งข้างเบาะคนขับ เพียงแค่ตอนชนแรกๆทำให้หมดสติไปเท่านั้น บนตัวมากสุดก็แค่รอยขีดข่วน ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้วถึงฟื้นขึ้นมา
แต่ตำแหน่งคนขับที่พ่อตานั่ง ได้รับแรงกระแทกค่อนข้างหนักมาก ดังนั้นจึงไม่ได้โชคดีขนาดนั้น โดนรถบรรทุกโคลนชนเข้าโดยตรงจนกลายมาเป็นแบบนี้
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ : “พระเจ้า ก็ช่างไม่ดูตาม้าตาเรือเลย”
พ่อตาคนนี้ของตัวเอง แม้ว่าปกติจะชอบขี้โม้ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แล้วยังจะเสแสร้งเป็นผู้ชำนาญการอีก แต่พูดจากความในใจ เขาไม่ใช่คนเลวอะไร ก็แค่ไม่เอาไหนนิดหน่อยแค่นั้นเอง
ผลสุดท้าย ตอนนี้พ่อตาเป็นอัมพาตแล้ว ถ้าหากตัวเองไม่ยื่นมือออกไปช่วย งั้นชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาก็คงจะจบเห่แล้ว
ในทางกลับกัน แม่ยายของตัวเอง เห็นแก่ได้ ปากร้าย พวกยายแก่ที่ในใจคิดแต่จะขายลูกสาวกิน เป็นคนที่ไร้ซึ่งเกียรติศักดิ์และไร้ขอบเขตมาก
แล้วผลสุดท้ายล่ะ？เธอกลับไม่ได้เป็นอะไรเลย
คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ถอนหายใจอีกครั้ง ในใจคิดชั่วร้าย คนที่ถูกชนให้เป็นอัมพาต ทำไมถึงไม่เป็นหม่าหลันแม่ยายของตัวเองละ？
ถ้าหากว่าเธอโดนชนจนเป็นอัมพาต ต่อไปตัวเองอยู่ที่ตระกูลเซียว ก็ช่วยลดความกังวลไปได้เยอะเลย……
เมื่อวานที่งานมอเตอร์โชว์ ก็เพราะมีเย่เฉินที่คอยขัดขวางอยู่ในนั้น ทำให้เขาเสียหน้าต่อเซียวชูหรัน
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็เกลียดเย่เฉินจนเข้ากระดูกดำ
และเขาไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าเศษสวะอย่างเย่เฉินจะสุดยอดจริงๆ คิดอยากจะหาโอกาสทลายความจอมปลอมของเขา
ตอนนี้ศัตรูก็อยู่ตรงหน้า ก็ยิ่งเกิดความโกรธเคือง ในขณะเดียวกัน เขาต้องดึงสีหน้าสีตากลับมาเมื่ออยู่ต่อเซียวชูหรัน เพื่อให้ได้รับรู้สึกที่ดีจากเธออีกครั้ง
ในเวลานี้ หม่าหลันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เช็ดน้ำตา พร้อมพูดว่า : “จวิ้นเว่ย เมื่อกี้หมอบอกว่า ลุงเซียวของคุณอาจจะเป็นอัมพาตครึ่งท่อนล่างต้องนอนติดเตียง แบบนี้จะให้ป้ามีชีวิตได้อย่างไร……”
เกาจวิ้นเว่ยรีบชี้ไปยังวัยกลางคนคนนั้นที่อยู่ด้านหลังของตัวเอง พูดแนะนำให้กับหม่าหลัน : “คุณป้าครับ คุณไม่ต้องกังวลไปนะครับ！ท่านนี้คือหลิวจ้งจิ่งหมอเทวดาหลิวที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เขาเป็นแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงในประเทศ ผมได้เชิญเขามาเพื่อรักษาคุณลุงโดยเฉพาะ！มีเขาอยู่ คุณลุงจะต้องหายเป็นปกติแน่นอน！”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...