ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2137
เสียงถอนหายใจของตู้เจิ้นหัว ทำให้สีหน้าท่าทางของทุกคนในที่นี้ กลายเป็นค่อนข้างเสียดายไม่มากก็น้อย
นายหญิงใหญ่ตู้รีบหยิกเอวของเขาหนึ่งที และพูดกระซิบต่อว่า: “คุณนี่นา ประเด็นไหนไม่ควรยกขึ้นพูดก็พูดประเด็นนั้นจริงๆ รีบพาลูกๆเข้าไป เตรียมตัวทานอาหารได้แล้ว!”
ตู้เจิ้นหัวถอนหายใจพูดว่า: “โธ่เอ๊ย ไห่ชิงก็โตขนาดนี้แล้ว เธอยอมรับหลายสิ่งหลายได้มากกว่าพวกเรา สิ่งที่ฉันพูดก็มาจากก้นบึ้งของหัวใจ ไม่จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงเกินไป”
ตู้ไห่ชิงที่อยู่ข้างๆก็พยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง: “แม่ค่ะ เรื่องของครั้งนี้ หนูไม่โกรธเลยสักนิดจริงๆ และก็ไม่รู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นแม่ไม่จำเป็นต้องอ่อนไหวเกินไป”
คุณนายใหญ่ตู้ดูประหลาดใจ: “ไห่ชิง โสว่เต้าปิดบังลูกมาเป็นเวลาหลายปี ลูกก็ไม่โกรธเลยสักนิดเหรอ?”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงว่า: “ไม่โกรธ แต่กลับรู้สึกโล่งใจแล้ว”
ตู้เจิ้นหัวพูดด้วยรอยยิ้ม: “เป็นเรื่องที่ดี! โล่งใจเป็นเรื่องที่ดี! พูดความในใจ หลายปีมานี้ พ่อรู้สึกมาโดยตลอดว่าลูกไม่มีความสุข ตอนนี้ลูกสามารถเดินออกมาได้ พ่อดีใจแทนลูก!”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้าอย่างจริงจัง และพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยว่า: “ขอบคุณค่ะพ่อ!”
ตู้เจิ้นหัวหัวเราะเสียงดัง และรีบกวักมือเรียกว่า: “ไปๆๆๆ กินชาบูกัน! ไห่เฟิง เดี๋ยวพวกลูกสามหนุ่มดื่มชากับพ่อสักหน่อย!”
ตู้ไห่เฟิงในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลตู้พยักหน้าพูดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า: “ได้ครับพ่อ! คืนนี้พวกเราสามหนุ่มจะดื่มกับพ่อดีๆหลายถ้วย!”
ตู้ไห่ผิงพี่สาวของตู้ไห่ชิงที่อยู่ข้างๆก็รีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พ่อค่ะ ในบ้านยังมีไวน์แดงอยู่หรือเปล่า? พวกเราสามสาวก็จะดื่มกับพ่อสักหน่อย!”
ตู้ไห่เหมยน้องหกพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ดีจังเลย พ่อค่ะ หนูกับพี่ใหญ่และพี่รองก็ดื่มกับพ่อสักหน่อย!”
ตู้เจิ้นหัวมีความสุขมากในทันที และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเบิกบานใจว่า: “เอาล่ะ! พวกลูกสามสาวไม่ได้กลับมาคืนก่อนตรุษจีน พวกเราก็ถือซะว่าวันนี้เป็นวันตรุษจีน!”
เนื้อแกะหั่นด้วยมือมีความพิถีพิถันเป็นอย่างมาก ตามชิ้นส่วนต่างๆของเนื้อแกะที่แตกต่างกัน มีชื่อเรียกหลากหลาย ตัวอย่างเช่นเนื้อสมองส่วนบนเนื้อสันในเนื้อขาหน้าเนื้อขาหลังและเนื้อสันเอว
เนื้อที่แตกต่างกัน ยังมีวิธีการหั่นที่แตกต่างกัน ขนาดและความหนาแตกต่างกัน สำนวนการพูดมากมาย
ตระกูลตู้ไม่ค่อยอวดความมั่งคั่ง และก็ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลืองของคนรวยที่ชอบโอ้อวด แต่ว่าทั้งครอบครัวเป็นคนที่พิถีพิถันเป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่พวกเขาพิถีพิถันไม่ใช่หรูหราฟุ่มเฟือยไม่ใช่ราคาแต่เป็นรสชาติกับแก่นแท้
ก็ยกตัวอย่างเรื่องการกินมาพูด ปากของคนในตระกูลตู้ แต่ละคนนั้นเรื่องมากกว่ากันมาก
แป้งทอดของร้านหน้าปากซอย ทั้งครอบครัวทานมาสิบปีก็ไม่เคยเบื่อ แต่เกิดเปลี่ยนเป็นร้านอาหารที่มีฝีมือแย่กว่ากันเล็กน้อย แม้ว่าความแตกต่างจะเล็กน้อยก็ตาม พวกเขาก็รู้สึกว่ายากที่จะกลืนลงไป
คุณท่านตู้ตลอดชีวิตไม่ติดอะไรที่ไม่ดี ก็แค่ชอบสูบบุหรี่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...