เธออดทนและรอจนถึงสิบห้านาที
สิบห้านาทีต่อมา เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอส-คลาส ได้ขับมาที่ลานจอดรถที่ประตูทางเข้าหมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่ง
ตามมาด้วยรถตู้สิบเอ็ดที่นั่งสองคัน ตอนนี้ในรถตู้ทั้งสองคันเต็มไปด้วยพวกอันธพาลที่ถือมีดแมเชเท
ทิศทางของรถมาจากด้านหลังของเย่เฉิน หลิวจงฮุยที่อยู่ในรถเห็นเฉินเสี่ยวเฟย ทำให้เขารู้ทันทีว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเฉินเสี่ยวเฟย หรือผู้ชายนั่งอยู่บนรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าที่หันหลังให้ตนเอง ก็คือคนที่มีเรื่องกับเฉินเสี่ยวเฟย
เขาดูถูกเหยียดหยามและแอบบ่นว่า “แค่ไอ้ยาจกที่ขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า แม่งฉิบหายยังกล้ามาเสแสร้งกับตนเองอีกหรือ? วันนี้กำลังคันไม้คันมือพอดี ดังนั้นตนเองก็จะถือว่าใช้มันทดสอบฝีมือก็แล้วกัน!”
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงคำพูดของเฉินเสี่ยวเฟย ไอ้ยาจกคนนี้ได้ล้มลูกน้องของตนเองไปหกคน ทำให้เขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย
เขาคิดอยู่ในใจว่า “ถ้าผู้ชายคนนี้ต่อสู้เก่งจริง ๆ แล้วถ้าเขาต่อยตนเองคว่ำจะทำยังไงล่ะ?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขามองหม่าจงเหลียงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ และกล่าวอย่างประจบว่า “พี่จงเหลียง อีกสักครู่รบกวนต้องลำบากคุณออกหน้าให้ผมด้วย นับตั้งแต่มือของผมพิการ ช่วงหลายปีที่ผ่านมาคนในกลุ่มอิทธิพลมืดก็ไม่มีใครรู้จักผม และไม่ให้เกียรติผมอีก ไม่เหมือนกับคุณ ที่สามารถกลายเป็นโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนที่อยู่ข้างกายท่านหงห้า คนทั่วทั้งเมืองจินหลิงล้วนให้เกียรติคุณ.....”
หม่าจงเหลียงรู้สึกลำพองใจกับคำพูดประจบนี้ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “จงฮุย มันเป็นแค่ยาจกเล็ก ๆ เท่านั้น แต่กล้าที่จะมาดูถูกคุณ ก็เท่ากับดูถูกผมด้วย อีกสักครู่พี่คนนี้จะแก้แค้นให้คุณเอง!”
หลังจากกล่าวจบ คนขับก็จอดรถอยู่ข้าง ๆ เย่เฉิน
หม่าจงเหลียงผลักประตูและลงจากรถทันที จ้องมองหลังของเย่เฉิน และด่าอย่างเย็นชาว่า “ผมจะดูว่าใครกันที่ไม่ใช้ตาดูให้ดี กล้าที่จะมาล่วงเกินพี่น้องของหม่าจงเหลียง!”
ขณะนี้ มีลูกน้องยี่สิบกว่าคนยืนอยู่ข้างหลังหม่าจงเหลียง
คนที่ยืนอยู่ข้างหลังหม่าจงเหลียงนั้นมีลูกน้องของหลิวจงฮุยหลายคน แต่ส่วนใหญ่เป็นลูกน้องของหม่าจงเหลียง
หม่าจงเหลียงร้องไห้อยู่ในใจ จากนั้นขาทั้งสองข้างของเขาก็อ่อนแรงทันที
หลังจากนั้น เขาคุกเข่าลงกับพื้นท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของทุกคน และกล่าวสะอึกสะอื้นว่า “อาจารย์...อาจารย์เย่......ผมไม่นึกว่าจะเป็นคุณ.....คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้าง ได้โปรดอย่าได้ถือสาสุนัขโง่ ๆ อย่างผมเลย......”
หลิวจงฮุยรู้สึกตกตะลึงและกล่าวโพล่งออกไปว่า “พี่จงเหลียง คุณ.....คุณคุกเข่าให้ยาจกทำไม? เขาเป็นตัวอะไร!”
ทันทีที่หม่าจงเหลียงได้ยินประโยคนี้ เขาก็รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที!
เขาพยายามลุกขึ้น และเดินไปอยู่ตรงหน้าหลิวจงฮุย จากนั้นใช้มือตบไปที่หน้าของเขาอย่างรุนแรง!
เสียงดังเพียะ หลิวจงฮุยถูกตบจนถอยหลังไปหลายก้าว จนรู้สึกเวียนศีรษะเป็นอย่างมาก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...