ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2171

นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวจงฮุยได้พบคนอย่างเย่เฉิน

ไม่ชกต่อย ไม่ดุด่า ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนมีอารยะมากกว่าใคร ๆ แต่คำพูดที่กล่าวออกมา โหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก

สิบห้าล้านห้าแสนหยวน? ตนเองจะเอาเงินมากมายเช่นนี้มาจากไหน?

ถึงแม้ว่าเขาจะเปิดบริษัทโมเดลลิ่ง บังคับให้ผู้หญิงเหล่านั้นไปเป็นโสเภณีขายตัวตลอดเวลา สามารถหาเงินได้ไม่น้อยก็จริง แต่คนอย่างเขา ยิ่งหาเงินได้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งใช้เงินมากขึ้นเท่านั้น

เดิมคนที่เคยอยู่ในโลกสีเทานั้น ล้วนมีสัญชาตญาณที่ชอบดื่มเหล้าเที่ยวเตร่ และโดยทั่วไปแล้วคนพวกนี้ที่มีเงินเท่าไหร่ก็ใช้ไปจนหมด

ดังนั้น หลิวจงฮุยหาเงินได้มากก็จริง แต่เขาก็ใช้เงินไปเป็นจำนวนมาก

เขาสามารถหาเงินได้อย่างน้อยหลายล้านต่อปี แต่เขาไม่สามารถควบคุมการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยของตนเองได้ ดังนั้นแต่ละปีเขาจะเหลือเงินอยู่ในมือแค่ประมาณแปดแสนหรือหนึ่งล้านเท่านั้น

หลิวจงฮุยมีเงินเก็บทั้งหมดประมาณสามถึงสี่ล้านหยวน ตอนนี้เย่เฉินขอให้เขาคืนเงินสิบห้าล้านห้าแสนหยวน ถึงแม้ว่าเขาจะขายไตก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น

ดังนั้น เขาจึงร้องไห้อ้อนวอนว่า “อาจารย์เย่ บอกตามตรง ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริง ๆ ... ”

ทันทีที่หม่าจงเหลียงได้ยินประโยคนี้ ก็ใช้เท้าเตะไปที่หลิวจงฮุย และดุด่าว่า “เหี้ย! ให้เกียรติแล้วยังไม่รับอีก อาจารย์เย่ได้เสนอวิธีแก้ปัญหาให้คุณแล้ว คุณยังจะมาแสร้งร้องว่าตนเองจนอยู่ที่นี่อีก? หรือจะให้ผมเล่นงานคุณให้ตายคุณถึงจะพอใจใช่ไหม?”

หลิวจงฮุยตัวสั่น “ไม่.....พี่จงเหลียง ผมไม่ได้แสร้งร้องว่าตนเองจน แต่ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริง ๆ.....”

หม่าจงเหลียงดุด่าว่า “ถ้าไม่มีเงิน? ถ้าไม่มีเงินก็ตัดขาทั้งสองข้างของคุณทิ้งไว้ที่นี่!”

หลิวจงฮุยตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว จ้องไปที่เฉินเสี่ยวเฟย ด่าสาปแช่งอย่างโกรธเคืองว่า “เป็นเพราะผู้หญิงสารเลวอย่างคุณ ที่สร้างปัญหาให้กูอยู่ข้างนอกทั้งวัน!”