ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2172
หม่าจงเหลียงที่อยู่ข้างๆ ได้ยินประโยคนี้ จึงเดินไปข้างหน้าตบหน้าเธออย่างแรง
ก่อนที่เฉินเสี่ยวเฟยจะได้สติจากการถูกตบ เขาดึงผมของเฉินเสี่ยวเฟยแล้วก็ลากเธอไปอยู่ตรงหน้าหลิวจงฮุย จากนั้นใช้เท้าเตะเธอไปอยู่ข้างหลิวจงฮุย และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “แม่งฉิบหาย คุณกล้าที่จะอ้างหลักศีลธรรมกับอาจารย์เย่? อาจาย์เย่เป็นผู้สูงส่งในโลกมนุษย์ ปกติจะไม่ทำร้ายผู้หญิงอยู่แล้ว แต่ผมหม่าจงเหลียงไม่ได้พิถีพิถันขนาดนั้น! ถ้าคุณยังกล้าพูดอีก ผมจะทำให้คุณเสียโฉม!”
เฉินเสี่ยวเฟยหวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรอีก
เธออยากจะอ้างหลักศีลธรรมกับเย่เฉินจริง ๆ ก่อนอื่นต้องเน้นประเด็นว่าตนเองนั้นเป็นผู้หญิง ทำให้เย่เฉินไม่สามารถทำอะไรตนเองได้
แต่เธอไม่คาดคิดว่า เย่เฉินไม่ทำอะไรตนเองจริง ๆ แต่หม่าจงเหลียงไม่เป็นเช่นนั้น...
ขณะนี้ หม่าจงเหลียงมองไปที่เย่เฉินและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ จะจัดการกับไอ้สารเลวสองคนนี้ยังไง คุณแค่ออกคำสั่ง!”
เย่เฉินกล่าวเบา ๆ ว่า “จัดการทีละเรื่องก่อน พูดเรื่องที่พวกคุณติดหนี้ผมก่อน”
ตอนนี้หลิวจงฮุยรู้แล้วว่าเรื่องในวันนี้เลวร้ายแน่นอน
ถ้าตนเองไม่รีบขอให้เย่เฉินยกโทษให้ ไม่รู้ว่าต่อไปตนเองจะต้องทนทุกข์ทรมานสักแค่ไหน
ดังนั้น เขาจึงรีบกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ ผมมีเงินฝากสามล้านเจ็ดแสนกว่าหยวน ผมจะมอบให้คุณทั้งหมด ขอให้คุณโปรดเข้าใจ และปล่อยผมไปสักครั้ง..…”
เฉินเสี่ยวเฟยที่อยู่ด้านข้างก็รีบกล่าวว่า “คุณเย่ ฉัน.....ฉันมีเงินเก็บอยู่เจ็ดแสนกว่าหยวน และฉันยินดีจะมอบให้คุณทั้งหมด ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ..…”
เย่เฉินโบกมือ “เงินของพวกคุณสองคนรวมกันแล้วยังไม่ถึงห้าล้านหยวน ตัวเลขนี้มันห่างเกินไป? พวกคุณเห็นไหมว่า ตอนนี้พวกคุณล่าช้าไปหลายนาทีแล้ว และในไม่ช้าดอกเบี้ยกำลังจะถึงยี่สิบล้านหยวนแล้ว ดังนั้นผมขอแนะนำพวกคุณรีบจ่ายเงินทั้งหมดโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น ดอกเบี้ยจะพุ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ และสำหรับพวกคุณแล้ว ความกดดันในการจ่ายเงินจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ”
เมื่อหลิวจงฮุยได้ยินประโยคนี้ เขาร้องไห้และกล่าวว่า “อาจารย์เย่.....ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริง ๆ.......ถึงคุณจะถลกหนังผมจนตาย ผมก็ไม่มีเงินยี่สิบล้านหยวน โปรดเข้าใจและเห็นใจด้วยเถอะ..... ”
เมื่อเย่เฉินเห็นพวกเขาทั้งสองคนไม่พูดอะไร ก็ยิ้มเยาะเย้ยและกล่าวว่า “เนื่องจากเงินที่พวกคุณเป็นหนี้ผมเกินยี่สิบล้านหยวนแล้ว และมันเกินความสามารถของพวกคุณที่จะชำระคืนได้ งั้นส่วนที่ไม่สามารถชำระคืน พวกคุณต้องชดใช้ให้กับผมด้วยวิธีอื่น!”
หลิวจงฮุยถามอย่างสั่นเทาว่า “อาจารย์.....อาจารย์เย่ คุณต้องการให้พวกเราชดใช้อย่างไร.....”
เย่เฉินยิ้มเยาะเย้ยว่า “ตามคำกล่าวว่าการเสียเงินเพื่อสะเดาะเคราะห์ ในเมื่อพวกคุณไม่สามารถจ่ายชำระคืนได้ พวกคุณก็ต้องทนทุกข์เล็กน้อย!”
หม่าจงเหลียงที่อยู่ด้านข้าง เข้าใจความหมายของเย่เฉินทันที!
เมื่อก่อนเย่เฉินจัดการหลิวกว่างกับหลิวหมิงสองพ่อลูก และเจ้านายหลายคนของตระกูลอู๋ สิ่งที่เย่เฉินชอบมากที่สุดคือการสลักตัวอักษรไว้บนหน้าผากของอีกฝ่าย!
ดังนั้น เขาจึงกล่าวกับเย่เฉินทันทีว่า “อาจารย์เย่! ผมมีมีดครับ คุณแค่บอกว่า ต้องการสลักตัวอักษรอะไรบนหน้าผากของพวกเขา!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...