ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2173

เมื่อหลิวจงฮุยและเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินว่าเย่เฉินชอบสลักตัวอักษรไว้บนหน้าผากคนอื่น พวกเขาก็นึกถึงหลิวกว่างกับหลิวหมิงสองพ่อลูกที่ไม่มีใครในเมืองจินหลิงที่ไม่รู้จักพวกเขา!

พ่อลูกคู่นี้ เป็นที่รู้จักกันทั่วทั้งเมืองและแม้แต่คนทั้งประเทศ

ตอนแรกหลิวหมิงถูกสลักคำว่ายาจกอยู่บนหน้าผาก เพราะเนื่องจากเขาได้ไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตที่ลึกลับ

จากนั้นพ่อของหลิวหมิง ที่ชื่อหลิวกว่างต้องการล้างแค้นให้หลิวหมิง แต่เขาก็ได้ล่วงเกินคนใหญ่คนโตลึกลับคนนั้นอีกเช่นกัน ดังนั้นหน้าผากของเขาจึงถูกสลักอักษรสี่ตัวว่า พ่อของยาจก

นี่ยังไม่จบ

สิ่งที่ทำให้สองพ่อลูกโด่งดังไปทั่วประเทศจริง ๆ ก็คือการที่สองพ่อลูกพูดล้อเลียนเรื่องของตระกูลอู๋ในรายการเล่นตลก

คำพูดที่สองพ่อลูกพูดล้อเลียนในรายการเล่นตลก เป็นการล่วงเกินตระกูลอู๋ และมีข่าวลือแพร่สะพัดว่า ในความเป็นจริงพวกเขาไม่กล้าล่วงเกินตระกูลอู๋ เหตุผลที่พวกเขาบันทึกการพูดคุยล้อเลียนในรายการเล่นตลกนั้นเป็นเพราะว่าพวกเขาถูกบังคับ

ก่อนหน้านั้นทุกคนไม่รู้ว่า พวกเขาถูกคนใหญ่คนโตคนไหนข่มขู่ ถึงได้กล้าพูดล้อเลียนล่วงเกินตระกูลอู๋ ตอนนี้หลิวจงฮุยรู้แล้วว่า ที่แท้คนที่หลิวกว่างกับหลิวหมิงสองพ่อลูกล่วงเกินนั้นคืออาจารย์เย่คนนี้

ตอนนี้ เกรงว่าชะตากรรมของตนเองจะเหมือนกับชะตากรรมของหลิวกว่างและหลิวหมิง

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ หลิวจงฮุยรู้สึกเจ็บที่หน้าผากอย่างอธิบายไม่ถูก

ราวกับว่ามีใครบางคนใช้มีดสลักคำไว้บนหน้าผากของตนเอง

เย่เฉินกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ทำไม? เมื่อถึงคิวตนเองคุณก็รู้สึกทรมาน แล้วตอนที่คุณบังคับให้คนอื่นไปเป็นสาวนั่งดริ้ง ทำไมคุณถึงไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างล่ะ? ผมจะทำให้คุณรู้ว่า อะไรที่เรียกว่า สิ่งที่ตนเองไม่อยากทำ ก็อย่ายัดเยียดให้กับผู้อื่นต้องไปทำ!”

เฉินเสี่ยวเฟยร้องไห้คร่ำครวญและกล่าวว่า “คุณเย่.....เมื่อก่อนฉันเคยทำผิดมากมาย แต่...... แต่ฉันยังมีความยับยั้งชั่งใจอยู่บ้าง ถ้ากล่าวตามหลักแล้ว ฉันคนเดียวหลอกเงินคนอื่นมาได้ไม่กี่แสนหยวน แล้วทำไมคุณถึงให้ฉันชดใช้เงินตั้งห้าล้านหยวน.....”

เย่เฉินกล่าวอย่างราบเรียบว่า “ถ้าคุณคิดว่าห้าล้านมันมากเกินไป งั้นผมก็สามารถปรับเป็นสิบล้านได้ ถ้าคุณยังคิดว่าสิบล้านมากเกินไปอีก ผมก็สามารถปรับเป็น ยี่สิบล้าน”

เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินประโยคนี้ เธอรู้สึกว่าชีวิตพังทลายลงแล้ว…..

เธอร้องไห้คร่ำครวญอยู่ในใจ “เย่เฉินคนนี้ ช่างโหดเหี้ยมจริง ๆ!”