เย่เฉินรู้จักเซียวเวยเวยมานานแล้ว และวันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเซียวเวยเวยแสดงความตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะทำงาน
เมื่อก่อน เธอไม่เคยมีความตั้งใจแน่วแน่เช่นนี้
เมื่อก่อน เธอเป็นคนที่ใจร้อนหุนหันพลันแล่น อวดดี และยังรังเกียจคนจน ชอบคนมีฐานะ
แต่ตอนนี้ หลังจากที่เธอประสบความทุกข์ยากในชีวิต ทำให้เธอมีความสุขุมมากขึ้นไม่น้อย
จุดนี้ ทำให้เย่เฉินรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
คนตระกูลเซียวเป็นคนที่น่าเคียดแค้น แต่ยังไงคนเหล่านั้นเป็นญาติทางสายเลือดของเซียวชูหรันภรรยาของตนเอง
ดังนั้น นี่คือเหตุผลที่แท้จริงว่า ทำไมเย่เฉินถึงได้ไม่เล่นงานพวกเขาจนตาย
มิฉะนั้น ด้วยความสามารถเล็กน้อยของคนตระกูลเซียว ทำให้พวกเขาตายไปนานแล้ว
ตอนนี้ เซียวเวยเวยมีความมุ่งมั่นที่จะกลับตัวเป็นคนดี งั้นตนเองก็จะให้โอกาสเธอ
อย่างไรก็ตาม การให้โอกาส แต่ก็ไม่สามารถให้เธอบริหารตัดสินใจบริษัทเพียงลำพังได้
ดังนั้น เย่เฉินจึงกล่าวกับเซียวเวยเวยว่า “หลังจากที่คุณเข้ามาบริหารดูแลบริษัทมารยาทซ่างเหม่ยแล้ว อย่าลืมความตั้งใจเดิมของคุณ ไม่ใช่พอเห็นว่าบริษัทสามารถทำรายได้มากแล้วคุณก็เหลิงจนลืมตัว”
เซียวเวยเวยพยักหน้าซ้ำ ๆ และกล่าวอย่างแน่วแน่ว่า “พี่เขย คุณวางใจเถอะ ฉันจะจำคำสั่งสอนของคุณไว้อย่างแน่นอน…”
หากบริษัทสามารถจัดหารถยนต์ให้บริการทุกคน และขับรถพาทุกคนไปร่วมงานได้ จะเป็นสวัสดิการดีที่สุดสำหรับพริตตี้ทุกคน
ดังนั้น เย่เฉินจึงได้พิจารณาถึงเรื่องนี้ ทำให้เธอรู้สึกตื้นตันเป็นอย่างมาก
หลิวจงฮุยที่อยู่ด้านข้างได้ฟังคำพูดง่าย ๆ ของเย่เฉินด้วยตนเอง และทำการมอบบริษัทของตนเองให้คนอื่นไป ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของตนเองพังทลายลงไปแล้ว
แม้ว่าเขาจะรู้สึกเคียดแค้นอยู่ในใจ แต่ตอนนี้เขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะแสดงออกมา
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่ตนเองจะต้องทำต่อไปก็คือ โอนเงินทั้งหมดของตนเองให้กับบริษัท แล้วมอบบริษัทให้คนอื่น แล้วไปทำงานเป็นบ๋อยที่ KTV

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...