ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2182
หลังพ่อบ้านชราลงจากรถ ก็ดึงประตูรถทางเบาะหลังเปิดออกอย่างคล่องมือ พูดกับผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถอย่างนอบน้อมว่า “คุณหนูรอง พวกเรามาถึงแล้วครับ”
หญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถ ก็คือตู่ไห่ชิง
หลังเธอลงจากเครื่องบิน ก็พาลูกชายลูกสาวตามพ่อบ้านชรากลับบ้านเก่าตระกูลตู้ด้วยกันเป็นลำดับแรก หลังจัดห้องและกระเป๋าสัมภาระเสร็จ ก็รีบให้พ่อบ้านชราพาเธอมาดูสถานที่ที่เย่ฉางอิงเคยอยู่อาศัยก่อนจากโลกนี้ไป
ส่วนสองพี่น้องซูจือเฟยกับซูจือหยูนั้น ต่างคนต่างก็มีแผนการของตนเอง
ซูจือเฟยไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพูดคุยธุระเรื่องเงินบริจาค ซูจือหยูก็กอดโน้ตบุ๊คค้นหาร่องรอยของเย่เฉินจากในกลุ่มคนนับพันนับหมื่นต่อ
เป็นเช่นนี้ตู้ไห่ชิงกลับสบายอกสบายใจ แต่อย่างไรก็มาบ้านเย่ฉางอิงคนที่ตนปักใจรักมาตลอดชีวิตเคยอาศัยอยู่ก่อนตาย พาลูกสาวลูกชายมาด้วยกัน จะมากจะน้อยก็รู้สึกไม่ค่อยเหมาะสมอยู่บ้าง
ตู้ไห่ชิงในเวลานี้ อารมณ์จึงเคร่งเครียดมากเป็นพิเศษ
ถึงแม้จะรู้ว่าเย่ฉางอิงตายไปหลายปีแล้ว แต่พอมาถึงที่นี่ เธอยังคงรู้สึกได้ถึงความรู้สึกกตึงเครียดอันรุนแรงชนิดหนึ่ง
ก็เหมือนกับวันเวลาเหล่านั้นสมัยวัยเยาว์ที่ตนเองแอบรักเย่ฉางอิง ทุกๆ ครั้งที่พบเจอเขา หรือใกล้จะได้พบเขา ก็จะควบคุมหัวใจที่เต้นโลดและลมหายใจอันถี่กระชั้นเอาไว้ไม่อยู่
ตู้ไห่ชิงเก็บซ่อนหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดเอาไว้ ลงมาจากรถ มองสำรวจบ้านเดี่ยวหลังเล็กรูปแบบทางใต้หลังนี้ โดยมีกำแพงกั้นไว้
กำแพงหินของบ้านเตี้ยมาก ภายในยังใช้อิฐสีเขียวสร้างเป็นลวดลายจำนวนมาก ทำให้คนสามารถมองเห็นสภาพภายในบ้านได้อย่างสบายๆ
ในลานบ้านเวลานี้ เต็มไปด้วยหญ้าที่เหี่ยวเฉาและใบไม้กิ่งไม้ที่ร่วงหลุดลงมาจากต้นไม้ ต้นกุ้ยฮวาที่อยู่ในลานบ้านเพราะไร้คนดูแล จึงทำให้มันแห้งเหี่ยวกลายเป็นซากไม้ไปนานแล้ว
บนกำแพงส่วนหลักของอาคาร มีเถาองุ่นแดงแห้งตายเป็นเครือใหญ่
ทุกส่วนของบ้านหลังเล็กเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าชำรุดทรุดโทรมสุดจะบรรยาย แต่ตู้ไห่ชิงลองคิดดูกลับพบว่าหากที่นี่ได้รับการดูแลรักษาอย่างดี พอถึงหน้าร้อนและฤดูใบไม้ผลิช่วงที่ฝนตกชุก ตัวบ้านจะต้องดูเขียวชอุ่มงอกงาม ควบคู่กับต้นไม้ใบหญ้าในลาน ทิวทัศน์นั้นจะต้องทำให้คนใฝ่หาอย่างแน่นอน
ในสมองของเธอ ถึงกับผุดภาพเย่ฉางอิงผู้หล่อเหลาในวัยหนุ่มคนนั้นในตอนที่เขากำลังหยอกล้อลูกของเขาอยู่ในบ้านหลังนี้ขึ้นมา
มองจนเคลิบเคลิ้ม ตู้ไห่ชิงก็รู้สึกว่าเย่ฉางอิงกำลังอยู่ในบ้านหลังนี้ขึ้นมาจริงๆ และเด็กชายตัวน้อยที่มองเห็นใบหน้าไม่ชัดคนนั้น ก็คือลูกชายของเขา ที่กำลังวิ่งไปรอบๆ ข้างกายเขาไม่หยุด
ต่อมา ประตูบ้านอันทรุดโทรมที่ปิดสนิทบานนั้นก็เปิดออก ผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามพริ้มเพรา รูปร่างสูงโปร่งกว่าคนทั่วไป ที่เอวยังผูกด้วยผ้ากันเปื้อนคนหนึ่งก็เดินออกมาจากด้านใน
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มแล้วเรียกสองคนพ่อลูกเข้าไปกินข้าวในบ้าน ภาพที่สามคนครอบครัวรักใคร่ปรองดองกัน ทำให้ผู้คนรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างยิ่ง
ตู้ไห่ชิงที่ตกอยู่ในห้วงความคิดมองไปที่นั่นอีกครั้งอย่างละเอียด จึงมองเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นได้ชัดเจน
ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในความคิดของเธอ ไม่ใช่ภรรยาคนเดิมของเย่ฉางอิง แต่เป็นตัวตู้ไห่ชิงเอง!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...