หลังกลับจากบ้านเก่าของพ่อแม่เย่เฉิน ตู้ไห่ชิงก็รู้สึกผิดหวังราวกับสูญเสียอยู่บ้าง
ทางหนึ่งเป็นเพราะคิดถึงเย่ฉางอิง อีกทางหนึ่งก็เป็นเพราะเห็นเย่เฉินเมื่อกี้ รู้สึกว่าเขาหน้าตาเหมือนกับเย่ฉางอิงมากจริงๆ ดังนั้นจึงกระตุ้นให้เธอหวนคิดถึงความทรงจำมากมายในช่วงวัยเยาว์อีกครั้ง
ตอนกลับถึงบ้านพักในจินหลิงของตระกูลตู้ คนรับใช้ก็เตรียมอาหารเที่ยงไว้เต็มโต๊ะแล้ว
ซูจือเฟยก็เพิ่งกลับมาจากการบริจาคเงินให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเสร็จ พอเห็นตู้ไห่ชิงกลับมา ก็รีบร้อนถามเธอว่า “แม่ ช่วงเช้าแม่ไปไหนมา?”
ตู้ไห่ชิงได้สติกลับมาจากคนามคิดอันยุ่งเหยิง ทว่ายังคงพูดโดยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่บ้างว่า “อ้อ ไม่ได้ไปไหนหรอก ให้ลุงหวางพาแม่ไปเที่ยวรอบๆ นี้น่ะ”
เวลานี้ สาวใช้คนหนึ่งก็เดินเข้ามา พูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณหนูรองคะ อาหารทำเสร็จแล้วค่ะ”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า พูดกับซูจือเฟยว่า “ไปเรียกน้องแกออกมากินข้าว ยัยเด็กคนนี้ทำอะไรอยู่กัน? พักนี้ถึงหมกตัวอยู่แต่ในห้องตัวเองทั้งวัน เพิ่งมาจินหลิงครั้งแรกก็ขังตัวเองไว้แล้ว ประหลาดจริงเชียว”
“แหะๆ ...” ซูจือเฟยหัวเราะ แล้วพูดว่า “จือหยูอยากตามหาผู้มีพระคุณของเราให้เจอน่ะครับ ก็คือชายหนุ่มคนนั้นที่ช่วยชีวิตเราไว้ตอนอยู่ญี่ปุ่น”
ตู้ไห่ชิงพลันรู้แจ้ง รีบถามว่า “มีเบาะแสหรือยัง?”
ซูจือเฟยส่ายหน้า ถอนหายใจอย่างจนปัญญาแล้วกล่าวว่า “งมเข็มในมหาสมุทร จะหาเจอได้ง่ายขนาดนั้นที่ไหนกันครับ จนป่านนี้ก็ยังไม่มีความชัดเจนว่าเขาเป็นคนหัวเซี่ยหรือหัวเฉียวกันแน่ และไม่รู้ว่าเขาอยู่ญี่ปุ่นหรือว่าในประเทศเรา”
ตู้ไห่ชิงกล่าวอย่างจริงจังว่า “คนคนนี้ช่วยชีวิตพวกลูกสองคนไว้ หากไม่ใช่เพราะเขา พวกลูกคงจะประสบกับเหตุไม่คาดฝันไปนานแล้ว บุญคุณยิ่งใหญ่เช่นนี้ จะต้องหาโอกาสตอบแทนให้ดีๆ ...”
พูดเสร็จ เขาก็สะบัดศีรษะ กล่าวว่า “แม่ ผมจะไปเรียกจือหยูออกมากินข้าว”
“อืม ไปเถอะ”
อย่างรวดเร็ว จือหยูที่อยู่ในชุดนอนอยู่บ้าน ก็เดินออกมาจากในห้องอย่างไม่ค่อยยินดีนักภายใต้การเร่งเร้าของซูจือเฟย
ตอนที่ออกมา ในมือเธอยังถือiPadเครื่องหนึ่งมาด้วย นิ้วมืออีกข้างก็กำลังไถอยู่บนนั้นอย่างรวดเร็ว ก้มหน้ามองหน้าจอไม่หยุด
ตอนที่มาถึงห้องอาหาร ความสนใจของซูจือหยูก็ยังเพ่งอยู่ที่หน้าจอiPad ตู้ไห่ชิงจึงเอ่ยปากถามว่า “จือหยู ได้ยินพี่ชายลูกบอกว่าลูกกำลังตามหาผู้มีพระคุณคนนั้น มีความคืบหน้าอะไรหรือยัง?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...