ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2192

สรุปบท บทที่ 2192: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2192 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 2192 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ซูจือหยูรีบกล่าวว่า “ไม่เป็นไรค่ะๆ คุณตาช่วยหนูถามก็พอแล้ว”

พูดเสร็จ เธอถามอีกว่า “จริงสิคะ คุณตา หากเขายอมช่วยหนูล่ะก็ หนูยังต้องไปอเมริกาใช่ไหมคะ?”

“ไม่จำเป็น” ตู้เจิ้นหัวพูดว่า “อาจารย์ล่ายอิทธิฤทธิ์แก่กล้า หากเขารับปาก ตาจะเอาวันเดือนปีเกิดของหลานส่งให้เขา แล้วก็เอาเรื่องที่หลานอยากถามบอกกับเขาคร่าวๆ ก็น่าจะได้แล้ว”

ซูจือหยูพูดอย่างตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง “มหัศจรรย์ขนาดนี้เชียว?”

ตู้เจิ้นหัวยิ้มกล่าวว่า “ของอย่างอี้จิงปากั้ว เป็นสติปัญญาขั้นสูงของบรรพบุรุษเรา ว่ากันว่าความมหัศจรรย์ของมัน คนยุคปัจจุบันอย่างเราเข้าใจเพียงแค่ผิดเผินเท่านั้น”

พูดเสร็จ เขาก็กล่าวอีกว่า “ตอนนี้ที่อเมริกาเป็นกลางคืน ตาเองก็ไม่สะดวกจะติดต่ออาจารย์ล่ายนัก ถ้าอย่างนั้นหลานก็อดใจรอสักหน่อยก่อน รถถึงตอนเย็น ทางอเมริกาก็เช้าแล้ว ตาค่อยโทรหาอาจารย์ล่ายให้”

ซูจือหยูรีบกล่าวว่า “คุณตาคะ อย่างนั้นฝากคุณตาด้วยนะคะ!”

...

เวลานี้ เย่เฉินรีบรุดกลับบ้าน เพื่อทำอาหารกลางวันให้เสร็จ

แม้หม่าหลันจะขาหัก แต่ยังคงยืนกรานจะถ่อสังขารมาเป็นลูกมือให้เขาในห้องครัว

ยุ่งง่วนอยู่พักหนึ่งก็ทำกับข้าวเสร็จ หม่าหลันพูดด้วยสีหน้าละอายใจว่า “ลูกเขยจ๊ะ เดิมทีควรจะเป็นแม่ที่ทำกับข้าวให้เธอ เพียงแต่ขาแม่ไม่สะดวก ยังต้องรบกวนให้เธอเข้าครัวด้วยตัวเอง ในใจแม่นี้รู้สึกผิดจริงๆ!”

พูดเสร็จ เซียวชูหรันก็แนะนำต่ออีกว่า “ทั้งโรงแรมงบสองพันล้าน ครึ่งหนึ่งใช้ซื้อที่กับสร้างฐานราก อีกครึ่งแทบหมดไปกับการตกแต่งในช่วงหลัง ในบรรดานั้นการเก็บงานอย่างน้อยก็สามร้อยล้านแล้ว การตกแต่งเฟอร์นิเจอร์รวมถึงบ้านระดับเฟิร์สคลาส การจัดซื้อเครื่องนอน เครื่องสุขภัณฑ์ เครื่องใช้ไฟฟ้าก็อยู่ที่ประมาณหกเจ็ดล้านแล้ว ตอนนี้ผู้ดูแลบ้านหลังใหญ่ ห้องอาบน้ำและวัสดุอุปกรณ์ในการตกแต่งภายในประเทศเหล่านั้น กำลังเตรียมจะเข้าร่วมประมูลภายหลัง!”

เย่เฉินยิ้มแล้วถามว่า “อย่างนั้นตี้เหากรุ๊ปเตรียมจะประมูลให้กับการออกแบบและตกแต่งเท่าไหร่?”

เซียวชูหรันกล่าวว่า “ราคาของธุรกิจอย่างการออกแบบและตกแต่งเช่นนี้ ปกติจะอยู่ที่ราวๆ สามร้อยหยวนต่อตารางเมตร โรงแรมระดับหกดาวของตี้เหากรุ๊ปนี้ มีเนื้อที่ทั้งหมดหนึ่งแสนสามหมื่นตารางเมตร ตัดการออกแบบซ้ำในห้องที่รูปแบบเหมือนกันของแต่ละห้องไป อย่างนั้นโครงการออกแบบอย่างน้อยสุดก็มีประมาณเจ็ดถึงแปดหมื่นตารางเมตรได้ เพียงค่าออกแบบและตกแต่งอย่างเดียว ก็เป็นเงินยี่สิบสามสิบล้านแล้ว!”

หม่าหลันที่อยู่ด้านข้างได้ยินเช่นนี้ ก็กล่าวขึ้นอย่างประหลาดใจยิ่งว่า “แม่เจ้า! ชูหรัน! แกไม่ได้ล้อแม่เล่นใช่ไหม?! แค่ทำการตกแต่ง ค่าแบบก็เป็นเงินยี่สิบสามสิบล้านแล้ว?!”

เซียวชูหรันพยักหน้า กล่าวอย่างจริงจังว่า “ไม่ได้ล้อเล่นค่ะ ราคานี้ยังเป็นราคาขั้นต่ำด้วยซ้ำ หากเป็นบริษัทออกแบบใหญ่ๆ หรือนักออกแบบชื่อดังล่ะก็ ราคายังสูงได้กว่านี้อีก ค่าออกแบบหนึ่งตารางเมตรก็ใช้เงินอย่างน้อยแปดร้อยถึงหนึ่งพันหยวนแล้ว!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน