ส่งฉินเอ้าเสวี่ยนออกจากบ้าน มองส่งจนเธอจากไป เย่เฉินก็นำวัตถุดิบยามี่เธอนำมาส่ง กลับไปยังห้องนอนของตนกับเซียวชูหรันที่ชั้นสอง
วัตถุดิบเหล่านี้ที่ฉินเอ้าเสวี่ยนส่งมา เพียงพอให้เขาหลอมยารักษาแผลได้ชุดหนึ่ง รวมถึงยาอายุวัฒนะชุดหนึ่ง
ยารักษาแผลไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขา แต่ยาชนิดนี้สำหรับคนทั่วไป แท้จริงแล้วยังคงมีประสิทธิผลอยู่มาก ซ่งหวั่นถิงตอนอยู่ญี่ปุ่นประสบเหตุไม่คาดฝัน ก็อาศัยยาเม็ดนั้นนั่นแหละ ถึงรักษาชีวิตไว้ได้
ดังนั้น การหลอมยาเช่นนี้ชุดหนึ่ง มอบให้ฉินกาง หวังเจิ้งกาง รวมถึงประธานหลี่และซือเทียนฉีคนเหล่านี้ ก็นับว่าได้ตอบแทนของขวัญที่พวกเขามอบให้ตั้งแต่ปีก่อน
สำหรับยาอายุวัฒนะ เย่เฉินเองก็วางแผนไว้ว่าจะหลอมอีกสักชุด หนึ่งเม็ดในจำนวนนั้นส่งให้ฉินกาง ส่วนที่เหลือสามารถเก็บไว้ใช้ในยามจำเป็นได้
พอช่วงบ่าย เย่เฉินก็หลอมยารักษาแผลทั่วไปออกมา รวมถึงยาอายุวัฒนะสามสิบเม็ด
พอเห็นยาที่หลอมออกมาใหม่ชุดนี้ พริบตาเย่เฉินก็คิดถึงแม่ยายหม่าหลันขึ้นมากะทันหัน
อันที่จริง บาดแผลภายนอกเล็กน้อยอย่างขาหักเช่นนี้ของเธอ อย่างมากใช้ยารักษาแผลหนึ่งในสี่ส่วนก็สามารถทำให้เธอกระโดดโลดเต้นได้แล้ว
และในมือตน มีมากถึงสามสิบเม็ด
คำนวณดูแล้ว มากพอให้เธอขาหักได้ร้อยยี่สิบครั้ง
ชั่วนาทีหนึ่งนี้ เย่เฉินเกิดลังเล ควรให้เธอกินเศษยาสักนิดหนึ่งหรือไม่ จะได้ทำให้เธอหายเร็วขึ้น
แต่พอมาคิดดู ก็ต้องกำจัดความคิดนี้ทิ้งไปทันที ปากก็พึมพำว่า “ช่างเถอะ เธอไม่คู่ควร”
...
ตอนที่เย่เฉินกำลังหลอมยาออกมา ตู้เจิ้นหัวที่อยู่ไกลถึงเย่นจิง ก็โทรหาล่ายชิงหวาที่ตัวอยู่อีกฝากทะเล
ล่ายชิงหวาอายุเกินร้อยปีแล้ว แต่เพราะกินยาอายุวัฒนะ สภาพร่างกายจึงยังคงแข็งแรงอย่างมาก
ปกติเขาจะลุกจากเตียงตอนเช้าตรู่ตีห้า รำมวยไทเก๊กชุดหนึ่ง ค่อยรำมวยอู่ฉินอีกชุดหนึ่ง จุดประสงค์เพื่อทำให้ร่างกายแข็งแรง
หลังรำมวยเสร็จ เขาจะมายังห้องหนังสือของตัวเอง ใช้เงินโบราณสามเหรียญ เสี่ยงทายให้ตนเองอย่างง่ายๆ
ตู้เจิ้นหัวรีบกล่าวว่า “อาจารย์ล่าย คืออย่างนี้ ผมมีหลานสาวอยู่คนหนึ่ง คิดตามหาผู้มีพระคุณของเธอมาตลอด แต่หามานานมากแล้วก็ยังคงไร้เบาะแส ดังนั้นจึงอยากจะขอให้คุณช่วยเสี่ยงทายเพื่อชี้ทางให้เธอหน่อย ไม่รู้ว่าคุณสะดวกหรือไม่”
ล่ายชิงหวายิ้มกล่าว “หลานสาวของคุณช่างรู้จักบุญคุณคน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นคุณก็เอาวันเดือนปีเกิดของเธอมาให้ฉัน แล้วเล่าเรื่องที่เธอถูกช่วยไว้ให้ฉันฟังคร่าวๆ ฉันจะลองเสี่ยงทายดู”
ตู้เจิ้นหัวรีบนำวันเดือนปีเกิดของซูจือหยู รวมทั้งตอนที่เธอกับซูจือเฟยเคยถูกลักพาตัวที่ญี่ปุ่นเล่าให้ล่ายชิงหวาฟังอย่างคร่าวๆ
ล่ายชิงหวาพูดพึมพำกับตัวเอง “เรื่องเกิดที่ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นอยู่ทางตัวออกของหัวเซี่ย ทิศตะวันออกตามหลักฮวงจุ้ยแล้ว ก็คือตำแหน่งมังกรฟ้า...”
พูดเสร็จ ล่ายชิงหวาก็นับนิ้ว จากนั้นก็หยิบเงินโบราณที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา หลับตา เขย่าฝ่ามืออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็โยนเหรียญออกไป
พอเห็นก็ไม่รีบร้อน คิ้วของเขาขมวดแน่นทันที เอ่ยปากกล่าวขึ้นว่า “น่าแปลก! เจิ้นหัว ในคำทำนายของหลานสาวคุณ ถึงกับมีลางตามหามังกรอยู่!”
“ตามหามังกร?!” ตู้เจิ้นหัวถามอย่างแปลกใน “อาจารย์ล่าย ตามหามังกรที่คุณพูดมา หมายความว่าอย่างไร?”
ล่ายชิงหวากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ที่ตามหาคือเทพมังกรตัวจริง แผนภาพเสี่ยงทายนี้บอกไว้ชัดเจน คนคนนี้ที่หลานสาวคุณกำลังตามหา มีชะตาชีวิตแข็งแกร่งมาก ไม่ง่ายดายเลย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...