ล่ายชิงหวาส่งเสียงอืมรับคำ กล่าวอย่างจริงจังว่า “สมควรให้เธอหยุดเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นก็เหมือนกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ สุดท้ายคนที่บาดเจ็บก็คือตัวเธอเอง”
ตู้เจิ้นหัวกล่าวคำของคุณติดๆ กัน จากนั้นก็วางสายอย่างรีบร้อน พร้อมกับวิดีโอคอลไปหาซูจือหยู
ที่ต้องการวิดีโอคอล เป็นเพราะเขารู้ว่าการวิดีโอคอล หลังอีกฝ่ายรับสายแล้ว ก็จะใช้โหมดเปิดลำโพงได้เลย หากเป็นเช่นนี้ล่ะก็ เนื้อหาที่เขาจะพูด จะไม่ใช่แค่ซูจือหยูที่ได้ยิน ตู้ไห่ชิงลูกสาวและซูจือเฟยหลานชายเขาก็จะได้ยินด้วย
ที่ตู้เจิ้นหัวกลัวก็คือซูจือหยูจะไม่เชื่อพวกคำทำนาย หากบอกเธอไปโต้งๆ ว่าในภูเขามีเสือ เป็นไปได้มากว่าเธอไม่เพียงไม่ถอยหลัง แต่จะเดินเข้าไปหาเสือแทน
ดังนั้น เขาจึงอยากจะเผชิญหน้ากับตู้ไห่ชิงสามคนครอบครัว บอกเรื่องนี้กับพวกเขาอย่างเอาจริงเอาจัง ต่อให้ตนแนะนำซูจือหยูไม่ให้หาต่อแล้ว ก็ยังมีตู้ไห่ชิงกับซูจือเฟยอีก
เวลานี้เป็นเวลาอาหารเย็นพอดี ซูจือหยูที่กำลังทานข้าวพร้อมกับแม่และพี่ชาย รับสายวิดีโอคอลจากคุณตา ในใจพลันยินดีขึ้นมา คิดว่าการเสี่ยงทายมีความคืบหน้าแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงรีบรับสายทันที
วิดีโอคอลถูกรับ ตู้เจิ้นหัวก็ยิ้มตาหยีถามว่า “จือหยูเอ๋ย กำลังทำอะไรอยู่?”
ซูจือหยูรีบกล่าวว่า “กำลังเตรียมจะกินข้าวพอดีเลยค่ะคุณตา คุณตาล่ะคะ?”
ตู้เจิ้นหัวยิ้มแล้วกล่าวว่า “ตากินเสร็จแล้ว”
กล่าวจบ ก็ถามอีกว่า “แม่หลานกับพี่ชายหลานล่ะ?”
ซูจือหยูรีบหันกล้องวิดีโอทันที ถ่ายเข้าไปให้เห็นแม่กับพี่ชาย แล้วกล่าวว่า “แม่กับพี่ก็อยู่ค่ะ จริงสิ คุณตาคะ คุณตาให้อาจารย์คนนั้นช่วยทำนายให้หรือยัง?”
ตู้เจิ้นหัวพยักหน้า กล่าวว่า “ทำนายให้แล้ว”
ซูจือเฟยที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากกล่าวว่า “จือหยู เธอก็ไม่เห็นต้องพูดจารุนแรงขนาดนี้เลย หากเป็นพวกสิบแปดมงกุฎเหล่านั้นจริง จะต้องไม่มีทางบอกเธอว่าเขามองเห็นไม่ชัดหรอก เขาแค่พูดจาคลุมเครือให้เธอฟังหรือคำพูดคำที่ไร้หลักฐานก็ยังได้
“อย่างเช่นเธอต้องการหาคน เขาก็อาจจะชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดกับเธอ ว่าคนที่เธอต้องการตามหาอยู่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ จากนั้นที่เหลือก็ให้เธอไปหาเอาเอง ส่วนเธอจะหาเจอหรือไม่ ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับเขาแล้ว”
“ซึ่งอาจารย์ล่ายคนนี้ในเมื่อเขาสามารถพูดว่ามองเห็นไม่ชัดได้ อย่างนั้นฉันก็เชื่อว่านี่ไม่ใช่ข้ออ้างอะไรอย่างแน่นอน”
แม้ซูจือหยูจะไม่เชื่อเรื่องเช่นนี้ แต่เวลานี้ก็ไม่อยากโต้เถียงกับคนอื่นมากเกินไปเช่นกัน จึงได้แต่พูดอย่างฉุนๆ ว่า “ในเมื่อแม้แต่อาจารย์ล่ายคนนี้ก็ยังมองเห็นไม่ชัด งั้นหนูก็จะอาศัยตัวเองค่อยๆ ตามหาต่อแล้วกัน!”
เวลานี้ตู้เจิ้นหัวจึงรีบร้อนกล่าวว่า “จือหยูเอ๋ย หลานฟังตาแนะนำสักประโยค คนผู้นี้อย่าตามหาอีกเลย”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...