ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2203

เห็นว่าซูจือหยูไม่พูดเถียงอะไรอีก ตู้ไห่ชิงจึงถอนหายใจเสียงเบา แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “จือหยู ลูกต้องรู้นะว่า ดวงดาวทั้งหมดในกาแล็กซีสองล้านล้านนี้ ยังมีกฎเกณฑ์ของมันโดยเฉพาะ แล้วดวงชะตาของมนุษย์แค่พันล้านกว่าคนล่ะ?” 

ขณะพูด เธอก็ประสานมือทั้งสองข้าง แล้วพูดอย่างเคารพว่า “เมื่อก่อนที่แม่ไปไหว้ศาลเจ้า พวกลูกกับคุณพ่อก็คิดว่าแม่งมงาย แต่หลักศาสนาก็เคยกล่าวไว้ว่า โลกก็เหมือนเม็ดทราย!” 

“ถึงแม้จะมีเม็ดทรายแค่เม็ดเดียว แต่ข้างในกับกว้างขวางไม่มีที่สิ้นสุด!” 

“เมื่อเทียบกันแล้ว กาแล็กซี ก็เป็นแค่เม็ดทรายในจักรวาล แล้วข้างในนั้น ก็ประกอบไปด้วยโลกที่กว้างใหญ่” 

“อี้จิงเคยสอนมนุษย์เราว่า ทุกสิ่งในจักรวาล ไม่ว่าจะเล็กเหมือนเศษฝุ่นหรือใหญ่เท่าดวงดาว ทุกอย่างมีกฎเกณฑ์ของมันโดยเฉพาะ ลูกอาจจะไม่เข้าใจ แต่จะดูหมิ่นไม่ได้ เข้าใจไหม?” 

ซูจือหยูรีบพยักหน้า แล้วเอ่ยพูดเสียงเบาว่า “แม่คะ หนูเข้าใจแล้วค่ะ ขอโทษนะคะ ก่อนหน้านั้นหนูคิดตื้นเกินไป ไม่เข้าใจอี้จิงปากั้ว แล้วก็ไม่เข้าใจเรื่องดวงชะตาด้วย……” 

ตู้ไห่ชิงยิ้มอ่อน แล้วเอ่ยว่า “ทุกสิ่งบนโลกล้วนแต่มีกฎเกณฑ์ทั้งนั้น ขอแค่ลูกหากฎเกณฑ์ของมันเจอ ลูกก็จะเห็นอดีต ปัจจุบัน แล้วก็อนาคตของมัน” 

“เหมือนคนสมัยก่อนที่เรียนรู้เรื่องกฎของดวงดาว ก็เลยสามารถพยากรณ์อากาศได้” 

“ก็เหมือนนักดาราศาสตร์ในตอนนี้ ที่รู้กฎเกณฑ์ของดวงอาทิตย์กับดวงจันทร์ ก็เลยสามารถพยากรณ์สุริยุปราคากับจันทรุปราคาได้ทุกครั้ง แล้วยังสามารถพยากรณ์สุริยุปราคากับจันทรุปราคาในอีกพันปีหมื่นปีข้างหน้าได้ด้วย” 

“ความสำคัญของอี้จิง ก็เหมือนกำลังสรุปกฎเกณฑ์ระหว่างทุกสิ่งบนโลกกับของมนุษย์” 

“ถ้ารู้กฎเกณฑ์เหล่านี้ ก็จะมองเรื่องบางเรื่องออก มองอดีต ปัจจุบันแล้วอนาคตของคนคนหนึ่งออก”