ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2210

“ถ้าอย่างนี้ ตอนที่เราเริ่มทำงาน พนักงานบางส่วนอาจจะไม่ได้ใช้บริการรถรับส่งฟรี……” 

“รอบรถของเรา จะเริ่มจากสถานที่ที่ไกลก่อน เวลาเช้าที่สุดก่อน หรือว่าพนักงานที่ต้องการบริการพอดี” 

“แต่ว่าฉันขอสัญญากับพี่น้องทุกคนว่า ถ้าอีกหน่อยบริษัทมีกำไร เรายังซื้อรถมาเพิ่มอีกแน่นอนค่ะ!” 

“สุดท้าย เราก็จะตั้งขบวนรถของตัวเอง ไม่ว่าอีกหน่อยอากาศจะหนาว ฝนจะตก ฟ้าจะผ่ายังไง เราก็จะรับประกันว่าทุกงานที่ทุกคนไป จะมีรถรับส่งแน่นอนค่ะ!” 

พูดถึงตรงนี้ ข้างล่างเวทีจึงมีเสียงปรบมือดังขึ้น!

ขอบตาของผู้หญิงหลายคนก็เริ่มแดง!

ที่พวกเธอเลือกมาเป็นพิธีกร ความจริงก็เพราะไม่มีวิชาชีพที่ดีกว่านี้

แล้วอีกอย่าง ฐานะที่บ้านของพวกเธอก็ไม่ค่อยดีด้วย

ทุกวันตื่นเช้านอนค่ำ แล้วทำงานหาเงินอย่างยากลำบาก เดินไปที่ไหนก็โดนคนอื่นรังแกอีก

อยู่ในบริษัทก็โดนเจ้านายรังแก ออกไปรับงาน ก็โดนฝ่ายจ้างรังแกอีก

พูดง่ายๆ เลยก็คือ ไม่เคยมีคนเคารพพวกเธอเลย ยิ่งไม่เคยมีคนคิดแทนพวกเธอด้วย