ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2210
“ถ้าอย่างนี้ ตอนที่เราเริ่มทำงาน พนักงานบางส่วนอาจจะไม่ได้ใช้บริการรถรับส่งฟรี……”
“รอบรถของเรา จะเริ่มจากสถานที่ที่ไกลก่อน เวลาเช้าที่สุดก่อน หรือว่าพนักงานที่ต้องการบริการพอดี”
“แต่ว่าฉันขอสัญญากับพี่น้องทุกคนว่า ถ้าอีกหน่อยบริษัทมีกำไร เรายังซื้อรถมาเพิ่มอีกแน่นอนค่ะ!”
“สุดท้าย เราก็จะตั้งขบวนรถของตัวเอง ไม่ว่าอีกหน่อยอากาศจะหนาว ฝนจะตก ฟ้าจะผ่ายังไง เราก็จะรับประกันว่าทุกงานที่ทุกคนไป จะมีรถรับส่งแน่นอนค่ะ!”
พูดถึงตรงนี้ ข้างล่างเวทีจึงมีเสียงปรบมือดังขึ้น!
ขอบตาของผู้หญิงหลายคนก็เริ่มแดง!
ที่พวกเธอเลือกมาเป็นพิธีกร ความจริงก็เพราะไม่มีวิชาชีพที่ดีกว่านี้
แล้วอีกอย่าง ฐานะที่บ้านของพวกเธอก็ไม่ค่อยดีด้วย
ทุกวันตื่นเช้านอนค่ำ แล้วทำงานหาเงินอย่างยากลำบาก เดินไปที่ไหนก็โดนคนอื่นรังแกอีก
อยู่ในบริษัทก็โดนเจ้านายรังแก ออกไปรับงาน ก็โดนฝ่ายจ้างรังแกอีก
พูดง่ายๆ เลยก็คือ ไม่เคยมีคนเคารพพวกเธอเลย ยิ่งไม่เคยมีคนคิดแทนพวกเธอด้วย
เซียวเวยเวยก็ปิดบังความตื้นตันใจไม่ไหว “ได้ค่ะ! งั้นตอนนี้เรามาดูความเห็นของพี่น้องทุกคนก่อน คนที่สนใจ อยากจะร่วมงานกับบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยต่อ ขอให้ยกมือขึ้นมาค่ะ!”
ทันใดนั้น ข้างล่างเวที จึงมีมือยกขึ้นมาสามสี่ร้อยกว่ามือ!
ที่มีมือเยอะขนาดนี้ ก็เป็นเพราะว่าผู้หญิงบางคนตื่นเต้นเกินไป แล้วยกมือดีใจทั้งสองข้าง!
เซียวเวยเวยมองกวาดไปจึงเห็นว่า ในที่ประชุมไม่มีใครที่ไม่ยกมือเลย แล้วทุกคนยกมือสูงมากด้วย บนใบหน้าก็มีความตื่นเต้นกับความคาดหวัง
บนใบหน้าพวกเธอ ไม่มีความลังเล ไม่มีความไม่แน่ใจ บางคน มีแต่ความตื่นเต้นกับความจริงใจ มองออกเลยว่า พวกเธอทุกคน อยากจะร่วมงานกับบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยจากใจจริง!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...