ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2213
สำหรับเซียวเวยเวย เย่เฉินไม่ได้มีความคิดอันใดมากมาย
เดิมทีเพียงแค่เห็นแก่ที่เธอคิดทบทวนตัวเอง รู้ว่าตนเองผิด และต้องการที่จะปรับปรุงตัวเองจากใจจริง จึงคิดอยากจะช่วยเหลือเธอสักเล็กน้อย ให้เงินแก่เธอเล็กน้อย ทำให้เธอสามารถแก้ไขความทุกข์ยากที่กำลังเผชิญอยู่ได้
ทว่าหลังจากที่พบว่าเธอถูกคนอื่นรังแก ทั้งยังพบว่าหลิวจงฮุยและเฉินเสี่ยวเฟยรังแกเธออย่างเกินไป อย่างน้อยๆ เย่เฉินเองก็มีความคิดที่จะอยากเข้าไปช่วยเหลือเธอจากการถูกกลั่นแกล้งด้วยเช่นกัน
ดังนั้น เขาจึงถือโอกาสมอบบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยของหลิวจงฮุย ให้กับเซียวเวยเวยในการบริหารจัดการ
ทว่า ภายในใจเย่เฉินยังคงมีความระวังและฝังใจกับเซียวเวยเวยเล็กน้อยอยู่ เพราะฉะนั้นเขาจึงกำหนดข้อจำกัดให้แก่เซียวเวยเวย แม้ว่าเธอจะต้องบริหารทั้งบริษัท ทว่าเธอจะได้รับเพียงเงินเดือนหนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น
สาเหตุที่ทำเช่นนี้ ก็เพื่อกำหนดขอบเขตของรายได้และสิทธิของเธอ ทำให้เธอทำอะไรอย่างซื่อสัตย์อยู่ในกฎเกณฑ์ มิใช่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยภายในเวลาอันสั้นอีก
เซียวเวยเวยไม่ได้คิดมากมายขนาดนั้น การที่เย่เฉินช่วยเหลือเธอได้จนถึงขั้นนี้ ลึกๆ ภายในใจของเธอก็พึงพอใจมากๆ แล้ว เธอคิดแต่เพียงว่า ขอเพียงขยันทำงานอย่างดี บริหารบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยให้ดีๆ ก็พอ
ยอมรับความคิดที่ว่ามีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย เย่เฉินก็ไม่ได้นำเรื่องนี้บอกเซียวชูหรันภรรยาของตนแต่อย่างใด
อีกทั้ง ช่วงนี้เซียวชูหรันก็ค่อนข้างยุ่งมากจริงๆ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ก็บึ่งไปยังห้องหนังสือทำงานต่อทันที ไม่กล้าที่จะเสียเวลาแม้แต่น้อย
ตอนนี้เซียวชูหรันได้เริ่มจัดเตรียมงานประมูลตกแต่งโรงแรมหกดาวของตี้เหากรุ๊ปแล้ว เธอเมื่ออยู่ในช่วงขาขึ้นของอาชีพการงาน ความรับผิดชอบต่องานจึงมีมากเป็นพิเศษ ในความคิดของเธอ ตอนนี้เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถแบ่งเบาภาระหนักในการเลี้ยงดูครอบครัวของเย่เฉินมาได้บ้าง
เย่เฉินเมื่อเห็นภรรยาเลิกงาน แล้วยังต้องเร่งรีบทำงานทำโอทีต่อ อย่างน้อยภายในใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่บ้าง
สิ้นเสียง เธอก็หยิบสตรอว์เบอร์รีลูกที่ใหญ่และแดงที่สุดขึ้นมา ทว่าไม่ได้หยิบขึ้นมากิน กลับจับยัดใส่ปากของเย่เฉินแทน เธอยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “คุณสามี คุณทานอันนี้สิ!”
เย่เฉินยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “ผมทานตั้งนานแล้ว คุณทานเองเถอะ ไม่ต้องสนใจผม”
เซียวชูหรันแกล้งเบ้ปากเสมือนโกรธอยู่ เอ่ยว่า “ถ้าคุณไม่ทาน งั้นฉันก็ไม่ทานเหมือนกัน”
สิ้นเสียง ก็เอ่ยพึมพำขึ้นมา ด้วยความโกรธเคือง “คนเขาอุตส่าห์ป้อนให้ถึงปากคุณก็ยังไม่ทานเลย ช่างน่าเสียใจเกินไปแล้ว...”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ จึงรีบอ้าปากออก แล้วงับสตรอว์เบอร์รีพร้อมทั้งสองนิ้วมือของเซียวชูหรันเข้าไปในปากด้วย ไม่เพียงเท่านี้ เขายังจงใจออกแรงเล็กน้อย งับนิ้วมือของเธอเอาไว้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...