ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2216

เซียวชูหรันไม่ทราบว่าบัดนี้สามีที่อยู่ข้างๆ ตนนั้น กำลังครุ่นคิดอันใดอยู่ในใจ เธอรับประทานผลไม้ไป พร้อมเอ่ยสอบถาม ด้วยสีหน้าที่ตั้งตาคอยความหวังว่า “คุณสามี ถ้าฉันได้โครงการนี้มา ต่อจากนี้ไปคุณก็จะไม่ต้องมีความกดดันเยอะแบบนี้แล้ว”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “ผมไม่มีความกดดันอะไรอยู่แล้วนี่นา ตอนนี้ผมหาเงินมาได้สบายๆ อยู่นะ เพราะงั้นคุณไม่ต้องมีความกดดันอะไรเลย ถ้าโครงการนี้มันเหนื่อยเกินไป งั้นก็อย่าไปเข้าร่วมงานประมูลเลย เตรียมการประมูลก็เหนื่อยขนาดนี้แล้ว ถ้าได้โครงการนี้มาจริงๆ เกรงว่าคงต้องเหนื่อยกว่านี้แน่”

เซียวชูหรันยิ้ม เอ่ยว่า “เหนื่อยหน่อยช่างมันเถอะ คนเราจะปฏิเสธการพัฒนาเพียงเพราะเหนื่อยไม่ได้หรอก ถ้าบริษัทยิ่งใหญ่แข็งแกร่งขึ้นมาได้ ต่อจากนี้ไปฉันก็จะได้แบ่งงานหลายอย่างออกไป มุ่งมั่นอยู่กับการบริหารอย่างเดียว ถ้าเป็นแบบนี้ความจริงก็ไม่เหนื่อยขนาดนั้น ที่เหนื่อยที่สุดก็คือโหมดการทำงานที่ทำร่วมกันหลายคน ตัวเองเป็นบอสใหญ่ ทั้งยังเป็นพนักงานด้วย อะไรก็ต้องลงแรงทำเองกับมือ”

เย่เฉินพยักหน้าเห็นด้วย “ก็เป็นแบบนี้จริงๆ นั่นแหละ ที่กลัวที่สุดก็คือสถานะสองอย่างผสมปนเปกัน”

เซียวชูหรันอมยิ้ม เอ่ยว่า “เอาละ คุณไม่ต้องเห็นใจฉันหรอกนะ ฉันยังต้องทำภาพร่างต่อ คุณกลับห้องนอนไปพักผ่อนก่อนเถอะนะ”

เย่เฉินเอ่ย “งั้นก็ได้ ภรรยาคุณทำงานไปก่อนนะ ผมไม่รบกวนคุณละ ถ้ามีอะไรให้ช่วยเรียกผมได้เลยนะ”

...

ในขณะเดียวกันนี้ ฉินกางที่ตื่นเต้นดีใจอย่างถึงที่สุด กำลังจะโทรหาผู้ที่เย่เฉินต้องการที่จะเชื้อเชิญมา

ในคนเหล่านี้ ส่วนมากล้วนเป็นคนสนิทเก่าแก่ของเขา เพื่อนเก่ากันทั้งนั้น เพราะฉะนั้นเมื่อต้องการติดต่อจึงสบายๆ มากๆ โทรไปเพียงสายเดียว บอกกล่าวเรื่องราวให้ทุกคนฟัง ทุกคนก็ล้วนตอบรับอย่างตื่นเต้นทันที

การมอบยาครั้งยิ่งใหญ่ของเย่เฉินเคยมีเพียงครั้งเดียว

ครั้งนั้น ทุกคนล้วนได้รับความกรุณาจากบุญคุณเขา และได้รับยาวิเศษในสายตาของพวกเขาไปหนึ่งเม็ด

ครั้งนี้ เย่เฉินต้องการมอบยาให้อีกครั้ง แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องยินดีปรีดาอย่างมากอยู่แล้ว

หลี่ไท่หลายที่เจ้าตัวอยู่ไห่โจว เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินมีความประสงค์เชื้อเชิญไปเป็นแขก ถึงขั้นให้จ้าวเห้าสหายเมื่อเย่เฉินอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าขับรถพาเขามายังจินหลิงก่อนภายในคืนนั้นเลย

หลี่ไท่หลายเองก็มีอสังหาริมทรัพย์อยู่ไม่น้อยในจินหลิง ดังนั้นเขาจึงวางแผนว่ามาพักที่จินหลิงในคืนนั้นเลย เพื่อป้องกันวันพรุ่งเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นโดยไม่คาดคิด ส่งผลให้การเดินทางตนนั้นล่าช้า

ที่ให้ความสำคัญเพียงนี้ หลักๆ เป็นเพราะ ในความคิดของเขา โอกาสในครั้งนี้เป็นสิ่งที่ได้มายากอย่างยิ่ง

ผู้ที่ยังไม่ได้รับการแจ้งจากฉินกาง ก็คือหวังตงเสวี่ยนแห่งตี้เหากรุ๊ป