ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2218
“ตงเสวี่ยน ขอแค่เธอยอมที่จะออกจากตี้เหากรุ๊ป แล้วมาเข้าร่วมบริษัทของฉัน มาเป็นคนรักรองประธานให้กับฉัน แล้วฉันก็จะได้ให้คนใช้เครื่องบินส่วนตัวของฉันไปนำไตมาให้เธอ วันนี้เธอตอบตกลงกับฉัน พรุ่งนี้คุณลุงก็จะได้เปลี่ยนไตใหม่แล้ว เธอว่าเป็นยังไงล่ะ?”
“นายมันหน้าไม่อาย!” หวังตงเสวี่ยนกัดฟันกรอด เอ่ยด้วยความโมโห “Walter นี่นายแตกต่างอะไรกับการถือโอกาสซ้ำเติมคนอื่นตอนเดือดร้อน?! อีกอย่างนายก็แต่งงานมีลูกไปตั้งนานแล้ว นายทำแบบนี้ มันยุติธรรมกับเมียกับลูกนายงั้นเหรอ?”
Walter เบ้ปาก เอ่ยขึ้นด้วยความไม่ใส่ใจ “คนอย่างฉัน การแต่งงานก็เป็นแค่การทำตามคำสั่งของตระกูล ตระกูลให้ฉันแต่งงานกับใคร ฉันก็จะแต่งกับคนนั้น ขอแค่ฉันแต่งงานกับผู้หญิงที่พวกเขาให้ฉันแต่งด้วย พวกเขาก็จะไม่ได้เข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของฉันอีกแล้ว”
สิ้นเสียง เขาก็ยิ้มถากถางอย่างไม่สนใจอันใดอีกครั้ง เอ่ยว่า “สำหรับลูก นั่นยิ่งไม่ต้องสนใจเข้าไปใหญ่ ตอนนี้พวกเขายังเล็กอยู่ รอให้พวกเขาเติบโตขึ้นมา ฉันจะให้พวกเขาได้รับรู้ว่าเงินสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด ถึงเวลานั้น พวกเขาก็สามารถเข้าใจฉันในตอนนี้แล้ว”
ขณะที่เอ่ยอยู่ Walter ก็นึกอะไรบางอย่างออก รีบเอ่ยขึ้นว่า “อ้อ จริงสิ ถ้าเธอมาเป็นคนรักของฉัน ก็จะต้องมีลูกให้ฉันด้วยนะ ถึงยังไงปกติแล้วฉันก็ไม่ชอบทำการป้องกันอะไรอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันก็อยากได้ลูกที่เป็นลูกครึ่งมาโดยตลอด เพียงแค่เสียดายที่ธรรมเนียมของตระกูลคือต้องการให้สายเลือดบริสุทธิ์ น่าปวดหัวจริงๆ ...”
เอ่ยถึงตรงนี้ Walter ก็หัวเราะขึ้นมา และเอ่ยด้วยความลำพองใจ “แต่ก็นะ ถ้าเป็นลูกลับๆ ไม่ข้องเกี่ยวกับการสืบทอดสมบัติในบ้านละก็ พวกเขาก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่สืบสาวราวเรื่องเยอะแล้ว”
หวังตงเสวี่ยนตะโกนเสียงดัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด “Walter ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่านายจะเป็นคนในคราบสัตว์เดียรัจฉานที่หน้าไม่อายขนาดนี้!”
Walter หัวเราะเสียงดัง เอ่ยว่า “Come On ตงเสวี่ยน ทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่โตเต็มวัย รักษาหน้าตาตัวเองไปมีประโยชน์อะไร? เธอดูคนที่ปากก็บอกว่ามีคุณธรรมจริยธรรมพวกนั้นสิ คนไหนที่ไม่เป็นหญิงชู้ชายโฉด ชายชู้หญิงโฉดเต็มอกกัน?”
“ถ้าเธอไปกับฉัน มาทำงานที่บริษัทฉัน ใช้ประสบการณ์ด้านอสังหาริมทรัพย์ที่เธอสั่งสมมาตอนอยู่ที่ตี้เหากรุ๊ป รวมถึงข่าวสารลับที่รับรู้ในตี้เหากรุ๊ป มาช่วยฉันขยายตลาดของหัวเซี่ย งั้นฉันก็จะให้เงินเดือนเป็นสองเท่าจากที่เธอได้กับตี้เหากรุ๊ป และนอกจากนี้ยังให้เงินโบนัสเธอปีละห้าล้านด้วย!
Walter ยิ้มอย่างเย็นชา “ตงเสวี่ยน เธอให้ฉันไสหัวไป ฉันไสหัวไปเมื่อไรก็ได้ แต่ว่าพ่อของเธอ ดูเหมือนจะอดทนต่อไปได้ไม่นานแล้วนะ เพราะงั้นฉันขอแนะนำว่าให้เธอพิจารณาเงื่อนไขของฉันให้ดีๆ อีกครั้ง”
หวังตงเสวี่ยนกัดฟันกรอด เอ่ยว่า “ฉันไม่มีทางพิจารณา! นายอย่ามาเพ้อฝันอยู่ที่นี่อีกเลย! รีบไสหัวออกไปซะ ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”
Walter ผายมือออก เบ้ปากเอ่ยว่า “โอเค โอเค เธออย่าเพิ่งใจร้อนขนาดนั้น แม้ว่าอาการป่วยของพ่อเธอจะหนักหนามาก แต่เธอน่าจะยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนในการพิจารณา ช่วงนี้ฉันอยู่ที่จินหลิงตลอด ถ้าเธอคิดตกแล้ว ก็ติดต่อฉันได้ตลอด!”
สิ้นเสียง เขาก็จัดระเบียบเนกไทชุดสูท กะพริบตาราวกับเย้าหยอกให้หวังตงเสวี่ยน ยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “ที่รัก งั้นผมกลับก่อนนะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...