ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2228

เมื่อโทรติด หวังตงเสวี่ยนได้กล่าวอย่างเคารพว่า “คุณชาย มีอะไรให้รับใช้คะ?”

เย่เฉินหัวเราะ “ไม่มีอะไรจะสั่งการครับ ยังคงเป็นเรื่องนั้นที่พูดเมื่อวาน คืนนี้ว่างมั้ย? ถ้าว่าง มาที่บ้านประธานฉิน ตอนตรุษจีนพวกคุณมาหาผมที่บ้าน แต่ตั้งแต่ตรุษจีนมาจนถึงตอนนี้ ยังไม่ได้ร่วมกันทานข้าวกับทุกคนเลย รู้สึกไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่”

หวังตงเสวี่ยนหัวเราะอย่างกล้ำกลืน แล้วกล่าว “คุณชายคะ คุณจะเกรงใจกับฉันขนาดนี้ทำไมกัน…”

เย่เฉินหัวเราะแล้วกล่าว “เฮ้อ นี่ไม่ใช่เรื่องเกรงใจไม่เกรงใจ เป็นการปฏิบัติต่อผู้อื่นเช่นเดียวกับที่ทำกับตัวเอง! ผมได้เตรียมของขวัญให้ทุกคนคนละชิ้น ไม่ได้แพงอะไร เป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ ถ้าคุณมีเวลาก็มาพูดคุยกัน ถ้าไม่มีเวลาก็ไม่ต้องซีเรียสอะไร ไว้ผมค่อยเอาของขวัญไปให้คุณทีหลัง”

เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินคำพูดนี้ จึงรีบกล่าวว่า “คุณชายคะ! จะให้คุณลดตัวมาส่งของให้ฉันได้ที่ไหนกันคะ…เอางี้ก็แล้วกันค่ะ คุณบอกตำแหน่งและเวลามา กลางคืนฉันจะเข้าไปแน่นอนค่ะ…”

เย่เฉินกล่าว “ได้ครับ เดี๋ยวผมจะส่งเวลาและสถานที่ทางวีแชทของคุณนะครับ”

หวังตงเสวี่ยนรีบกล่าว “ได้ค่ะคุณชาย!”

พูดจบ จึงได้กล่าวอย่างรู้สึกไม่ดีอีกว่า “คุณชายคะ ตอนกลางคืนฉันอาจจะอยู่ได้ไม่นานนะคะ ถึงตอนนั้นอาจจะขอตัวก่อน รบกวนคุณชายเข้าใจด้วยนะคะ!”

เย่เฉินกล่าวอย่างไม่สนใจว่า “ไม่เป็นไร คุณจัดเวลาเลยครับ ไม่กระทบธุระของคุณเป็นพอ”

หวังตงเสวี่ยนถอนหายใจเบาๆ

ความจริงแล้ว จากสภาพของเธอในตอนนี้ เธอไม่สนใจข้าวเย็นอะไรทั้งนั้น เพราะพ่อยังไม่พ้นขีดอันตรายอยู่บนเตียงพักฟื้น ในเวลาอย่างนี้อย่าว่าแต่ไปทานอาหารเย็นเลย แม้แต่ทานข้าว สำหรับหวังตงเสวี่ยนได้หมดสิ้นความจำเป็นไปแล้ว