ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2230
หวังตงเสวี่ยนเงียบสงัดอยู่นาน แล้วกล่าวว่า “Walter ถ้าฉันตกลงเป็นคนรักของคุณ และไปทำงานที่บริษัทของคุณ คุณรับปากกับฉันได้มั้ย อย่าบีบฉันให้เผยความลับธุรกิจของตี้เหากรุ๊ปใดๆทั้งสิ้น?”
เมื่อWalterได้ยินคำพูดนี้ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แล้วถาม “คุณอยู่ที่ตี้เหากรุ๊ป ก็เป็นแค่ผู้จัดการคนหนึ่ง ทำไมต้องภักดีกับบริษัทขนาดนี้?”
หวังตงเสวี่ยนกล่าวอย่างจริงจังว่า “เป็นคุณธรรมฟางเส้นสุดท้ายในอาชีพของฉัน!”
Walterดูแคลนออกมา “ตงเสวี่ยน คุณค่าของคุณสำหรับผม มีสามประการ ประการแรก ก็คือร่างกายของคุณ ประการที่สอง คือความสามารถของคุณ ประการที่สาม ก็คือคุณกุมความลับสำคัญของตี้เหากรุ๊ปไว้ สำหรับผมสามประการนี้ จะขาดประการใดประการหนึ่งไปไม่ได้เลย!”
หวังตงเสวี่ยนกัดฟันถาม “Walterจำเป็นต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ？ฉันตอบรับเงื่อนไขที่สกปรกมากขนาดนั้น คุณจะไม่เหลือทางให้ต่อรองเลยหรือไร?!”
Walterยิ้ม “ไม่มีทางเหลือทางให้ต่อรอง แต่หลักการอย่างน้อยที่สุดหายไปไม่ได้ เช่น สามประการ ผมยืนหยัดที่จะขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไปไม่ได้ แต่ถ้าคุณมีความคิดเห็นต่อรายละเอียดในด้านใด เราปรึกษากันได้”
พูดถึงจุดนี้ Walterยิ้มสบายๆ แล้วกล่าว “ตัวอย่างเช่น ผมชอบเด็กมาก และเชื่อในสรรเสริญเกี่ยวกับลูกหลานมากรุ่งโรจน์ห้าคำนี้ของหัวเซี่ย ตามแพลนของผม คุณอยู่กับผมสิบปี อย่างน้อยก็มีลูกให้ผมห้าคน แต่ถ้าคุณคิดว่าลูกห้าคนมากเกินไป สามารถต่อรองกับผมได้ ถ้าสุดท้ายคุณตัดสินใจมีลูกให้ผมสามคนล่ะก็ ผมรู้สึกว่าก็รับได้อยู่นะ นี่ จึงจะเป็นวิธีการต่อรองที่ผมเห็นด้วย คุณเข้าใจมั้ย?”
หวังตงเสวี่ยนตวาดออกมาทันใดว่า “Walter! คุณนี่มันสัตว์เดรัจฉานชัดๆ!”
Walterหัวเราะพลางกล่าวว่า “ขอบคุณสำหรับคำชมครับ พ่อสอนผมมาเสมอว่า มนุษย์ ต้องมีความทารุณ!”
“เขาชอบคำคมของนักเขียนแฟนตาซีคนหนึ่งของหัวเซี่ยของพวกคุณมาก สำหรับมนุษย์ เมื่อสูญเสียความเป็นมนุษย์จะสูญเสียมากมาย แต่ถ้าสูญเสียความทารุณ จะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง!”
“ที่มนุษย์อยู่รอดในสังคมที่โหดร้ายแบบนี้ได้ แล้วยังปีนขึ้นอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร ก็ใช้ความทารุณนี่แหละ!”
“วัวกับแกะน่ารักมั้ย? น่ารัก แต่เพื่อความอยู่ท้อง มนุษย์ได้ฆ่ามันเพื่อกินเนื้อ!”
“ดังนั้น สำหรับผมแล้วสัตว์เดรัจฉาน ไม่ได้มีความหมายแฝงที่ต่ำช้าใดๆ กลับกัน มันยังเป็นคำชมอย่างหนึ่งสำหรับผม!”
พูดพลาง แววตาทั้งสองของเขาจ้องไปที่หวังตงเสวี่ยน ดูแคลนออกมา กล่าว “ตงเสวี่ยน เห็นแก่การเป็นเพื่อนร่วมชั้น ผมจะช่วยคุณอีกครั้ง!”
“อีกเดี๋ยวผมจะให้ลูกน้องของผมที่สหรัฐอเมริกา จ่ายคนบริจาคไตคนนั้นสองหมื่นดอลลาร์เป็นเงินจอง ให้เขาเก็บไตนั้นให้ผมต่ออีก24ชั่วโมง!”
“นี่เป็น24ชั่วโมงสุดท้ายที่เหลือไว้ให้คุณตัดสินใจ!”
หลังจาก24ชั่วโมงแล้ว ถ้าคุณยังคงไม่ยอมรับเงื่อนไขของผม งั้นก็เตรียมจัดงานศพพ่อของคุณได้เลย!”
“ถึงตอนนั้น ผมจะซื้อพวงหรีดที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง ส่งไปที่ฌาปนสถานด้วยตัวเองแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...