ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2231
เมื่อWalterพูดประโยคนี้จบ หันหลังแล้วออกจากห้องพักฟื้นไป
หวังตงเสวี่ยนมองแผ่นหลังที่จากไปของเขา เกรี้ยวกราดจนสั่นไปทั้งตัว
แม่ของเธอซุนยู่ฟางก้าวมาด้านหน้าด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยน้ำตา จับมือของเธอ สะอื้นกล่าว “ตงเสวี่ยน ช่างเถอะ ล้มเลิกเถอะ แม่ไม่สามารถยืนดูแกกระโดดลงขุมนรกของWalterได้…”
หวังตงเสวี่ยนอยากจะร้องไห้ น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว “แม่คะ ตอนนี้พ่อเหลือเวลาอีกไม่เท่าไหร่แล้ว…ถ้าไม่ได้ไตมา ภายในเวลาครึ่งเดือน อาจจะ…”
ซุนยู่ฟางออกแรงตบที่มือเธอสองสามครั้ง ถึงแม้จะเจ็บปวด แต่ยังคงกล่าวแน่วแน่ว่า “แม่กับพ่อของแก มีชีวิตอยู่มาห้าสิบกว่าปีแล้ว ห้าสิบกว่าปีที่ผ่านมา เราใช้ชีวิตมีคุณค่า มีความสุข สมบูรณ์ เช่นเดียวกันก็เพียงพอแล้ว ถ้าพ่อของแกจากไปแบบนี้ ในใจของแม่ก็ไม่เสียใจอะไร เพราะเราสองสาวพยายามแล้ว...”
หวังตงเสวี่ยนกล่าวอย่างสะอีกว่า “แม่...แม่พยายามแล้ว แต่หนูยังไม่...ถ้าหนูตอบตกลงWalter ชีวิตของพ่อก็จะดำเนินต่อไป ถ้าครั้งนี้หนูยอมแพ้ ต่อไปอีกหลายสิบปี หนูอาจจะมีชีวิตอยู่ในความรู้สึกผิดจนถอนตัวไม่ขึ้น...เป็นไปได้มากว่าชาตินี้ไม่มีทางให้อภัยตัวเองได้จนวันตาย...”
ซุนยู่ฟางถามเธอกลับว่า “ตงเสวี่ยน ถ้าแกใช้วิธีแบบนี้ช่วยชีวิตพ่อของแก ช่วงหลายสิบปีต่อไป พ่อแกก็อาจจะให้อภัยตัวเองไม่ได้นะ！แกช่วยให้เขามีชีวิต ให้เขามองดูแกมีชีวิตตกที่นั่งลำบาก นี่สำหรับเขาแล้ว บางทีอาจจะโหดเหี้ยมมากกว่าการตายเสียอีก...”
หวังตงเสวี่ยนลังเลไปสักพัก ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วกล่าว “เฮ้อ...แม่...เรื่องนี้ ให้หนูไตร่ตรองอีกครั้งนะ ยังมี24ชั่วโมง หนูจะไตร่ตรองรอบคอบค่ะ...”
ซุนยู่ฟางอยากพูดอะไร แต่คำพูดมาถึงปากแล้วก็กลืนกลับลงไป
ในเวลาแบบนี้ เธอไม่อยากจะชักนำความคิดหวังตงเสวี่ยน เพราะเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเลือกทางไหน เบื้องหลังล้วนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอยู่ดี
...
ตอนที่เย่เฉินมาถึงบ้านฉินกาง แขกคนอื่นยังมาไม่ถึง
เวลาอาหารเย็นคือกลางคืนหนึ่งทุ่ม ขณะนี้ ยังไม่ถึงบ่ายสองโมง
ฉินเอ้าตงก็เลียนแบบ กล่าวอย่างเคารพว่า “เอ้าตงขอต้อนรับอาจารย์เย่ครับ！”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ยิ้มพลางกล่าว “ประธานฉินครับ วันนี้เลือกที่จะจัดงานเลี้ยงที่คฤหาสน์ของคุณ รบกวนคุณด้วยนะครับ”
ฉินกางรีบคารวะแล้วกล่าว “อาจารย์เย่ก็ว่าไป！ท่านเลือกที่จะมาจัดงานเลี้ยงที่นี่ เป็นโชคดีของผม การที่ท่านมา ทำให้คฤหาสน์ของผมครึกครื้น！”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ โบกมือแล้วกล่าว “พอแล้วครับ คำพูดตามมารยาท คำพูดชมกันไปมา ไม่ต้องพูดแล้วครับ เราเข้าไปคุยกันด้านใน ช่วงบ่ายผมแพลนว่าจะชี้แนะเอ้าเสวี่ยนสักหน่อย”
เมื่อฉินกางได้ยินคำพูดนี้ ยิ้มพลางหลบไปทันที แสดงท่าทางเชิญอย่างเคารพ กล่าวอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ เชิญท่านก่อนเลยครับ！”
คฤหาสน์ของตระกูลฉินหลังนี้ตั้งอยู่ข้างๆทะเลสาบ เย่เฉินเคยมาแล้วหนึ่งครั้ง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...