ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2232

ฉินเอ้าเสวี่ยนตัวแสบยังขับเรือสปีดโบ๊ท พาเขาเที่ยวรอบๆทะเลสาบหนึ่งรอบใหญ่โดยเฉพาะอีกด้วย

แต่อากาศยังคงหนาวอยู่ วิวทิวทัศน์รอบทะเลสาบค่อนข้างหม่นหมองอยู่บ้าง ไม่เหมือนครั้งที่แล้วดูเหมือนเขียวชอุ่ม มีชีวิตชีวา

ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินจึงเอ่ยปากพูดกับฉินกางว่า “ประธานฉินครับ คฤหาสน์นี้เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ความมีชีวิตชีวาค่อนข้างหายไป อย่าดูว่าต้นไม้ใบหญ้าเพียงแค่เหี่ยวเฉาไปชั่วคราว แต่ในตำราฮวงจุ้ย สิ่งเหล่านี้ล้วนถือเป็นสิ่งไร้ชีวิตทั้งนั้น ดังนั้นก่อนจะถึงฤดูใบไม้ผลิ พยายามอย่าอยู่ที่นี่เลยครับ มีผลกระทบต่อร่างกายและโชคชะตาไม่มากก็น้อย”

เมื่อฉินกางได้ยินดังนี้ ก็พูดทันทีว่า “ไอ้หยา！ขอบคุณสำหรับการเตือนของอาจารย์เย่ครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพรุ่งนี้พวกเราจะย้ายกลับไปอาศัยในเมืองก็แล้วกันครับ！”

ฉินเอ้าเสวี่ยนกล่าวโดยไม่รู้ตัวว่า “พ่อคะ！ไม่งั้นเราไปTomson Rivieraซื้อคฤหาสน์สักหลังมั้ยคะ！ไม่เพียงแค่ใหญ่โต แล้วยังเป็นเพื่อนบ้านของอาจารย์เย่ได้อีกด้วย！”

ฉินกางจิ๊จ๊ะ แล้วพึมพำ “เป็นความคิดที่ดีจริงๆ แต่ตอนที่Tomson Rivieraขายถูกซื้อไปจนหมดแล้ว ไม่รู้ว่ามีคนขายมั้ย เดี๋ยวพ่อให้คนสอบถามดู！”

ฉินเอ้าเสวี่ยนกล่าวอย่างดีอกดีใจสุดๆว่า “ดีมากเลยค่ะพ่อ！”

พูดพลาง ฉินเอ้าเสวี่ยนมองเย่เฉิน ถามอย่างเขินอายว่า “อาจารย์เย่คะ ถ้าพวกเราย้ายไปTomson Riviera จะไม่เป็นการรบกวนคุณใช่มั้ยคะ？”

เย่เฉินยิ้มกล่าว “ไม่หรอกครับ ถ้าย้ายมาจริงๆ ทุกคนเป็นเพื่อนบ้านกันก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งครับ”

เมื่อฉินกางได้ยินเย่เฉินแสดงความคิดเห็น ก็สบายใจลงทันที ยิ้มพลางกล่าวว่า “ในเมื่ออาจารย์เย่พูดขนาดนี้แล้ว งั้นช่วงสองสามวันนี้ผมจะติดตามให้ดีครับ！”

ในใจของฉินเอ้าเสวี่ยนดีใจจะแย่โดยปริยาย

ความจริงเธอไม่อยากอยู่คฤหาสน์หรูที่ห่างไกลขนาดนี้อยู่แล้ว ที่อยู่ที่นี่ เหตุผลหลักๆคือเพราะที่นี่มีห้องฝึกซ้อมที่ครบครันมากห้องหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อที่หรือสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่ด้อยไปกว่าห้องฝึกซ้อมที่เฉพาะทางเหล่านั้นในเมืองเลย