ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2232
ฉินเอ้าเสวี่ยนตัวแสบยังขับเรือสปีดโบ๊ท พาเขาเที่ยวรอบๆทะเลสาบหนึ่งรอบใหญ่โดยเฉพาะอีกด้วย
แต่อากาศยังคงหนาวอยู่ วิวทิวทัศน์รอบทะเลสาบค่อนข้างหม่นหมองอยู่บ้าง ไม่เหมือนครั้งที่แล้วดูเหมือนเขียวชอุ่ม มีชีวิตชีวา
ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินจึงเอ่ยปากพูดกับฉินกางว่า “ประธานฉินครับ คฤหาสน์นี้เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ความมีชีวิตชีวาค่อนข้างหายไป อย่าดูว่าต้นไม้ใบหญ้าเพียงแค่เหี่ยวเฉาไปชั่วคราว แต่ในตำราฮวงจุ้ย สิ่งเหล่านี้ล้วนถือเป็นสิ่งไร้ชีวิตทั้งนั้น ดังนั้นก่อนจะถึงฤดูใบไม้ผลิ พยายามอย่าอยู่ที่นี่เลยครับ มีผลกระทบต่อร่างกายและโชคชะตาไม่มากก็น้อย”
เมื่อฉินกางได้ยินดังนี้ ก็พูดทันทีว่า “ไอ้หยา！ขอบคุณสำหรับการเตือนของอาจารย์เย่ครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพรุ่งนี้พวกเราจะย้ายกลับไปอาศัยในเมืองก็แล้วกันครับ！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนกล่าวโดยไม่รู้ตัวว่า “พ่อคะ！ไม่งั้นเราไปTomson Rivieraซื้อคฤหาสน์สักหลังมั้ยคะ！ไม่เพียงแค่ใหญ่โต แล้วยังเป็นเพื่อนบ้านของอาจารย์เย่ได้อีกด้วย！”
ฉินกางจิ๊จ๊ะ แล้วพึมพำ “เป็นความคิดที่ดีจริงๆ แต่ตอนที่Tomson Rivieraขายถูกซื้อไปจนหมดแล้ว ไม่รู้ว่ามีคนขายมั้ย เดี๋ยวพ่อให้คนสอบถามดู！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนกล่าวอย่างดีอกดีใจสุดๆว่า “ดีมากเลยค่ะพ่อ！”
พูดพลาง ฉินเอ้าเสวี่ยนมองเย่เฉิน ถามอย่างเขินอายว่า “อาจารย์เย่คะ ถ้าพวกเราย้ายไปTomson Riviera จะไม่เป็นการรบกวนคุณใช่มั้ยคะ？”
เย่เฉินยิ้มกล่าว “ไม่หรอกครับ ถ้าย้ายมาจริงๆ ทุกคนเป็นเพื่อนบ้านกันก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งครับ”
เมื่อฉินกางได้ยินเย่เฉินแสดงความคิดเห็น ก็สบายใจลงทันที ยิ้มพลางกล่าวว่า “ในเมื่ออาจารย์เย่พูดขนาดนี้แล้ว งั้นช่วงสองสามวันนี้ผมจะติดตามให้ดีครับ！”
ในใจของฉินเอ้าเสวี่ยนดีใจจะแย่โดยปริยาย
ความจริงเธอไม่อยากอยู่คฤหาสน์หรูที่ห่างไกลขนาดนี้อยู่แล้ว ที่อยู่ที่นี่ เหตุผลหลักๆคือเพราะที่นี่มีห้องฝึกซ้อมที่ครบครันมากห้องหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อที่หรือสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่ด้อยไปกว่าห้องฝึกซ้อมที่เฉพาะทางเหล่านั้นในเมืองเลย
ความจริง ฉินกางให้คนหาอาจารย์ทำชาแดงคิ้วอาชาทอง ปีที่แล้วใช้ชาแดงไปทั้งหมดสิบจิน
หนึ่งในนั้น ฉินกางได้ซื้อมาเองสองจินครึ่งด้วยราคาสูง ถือเป็นหนึ่งในสี่ส่วน
เดิมที ฉินกางแพลนว่าจะใช้เป็นเสบียงอาหารทั้งปี ถึงตอนนี้ดื่มไป0.4จิน ยังเหลืออีกสองจุดหนึ่งสองจินโดยประมาณ แต่เมื่อเห็นเย่เฉินชอบ จึงได้เตรียมสองจินในนั้นอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย
เย่เฉินก็ไม่เอาของคนอื่นโดยฟรีๆอยู่แล้ว วางแก้วชาลง แล้วยื่นมือหยิบกล่องเล็กสองกล่องของโสมม่วง ออกมาจากในกระเป๋าของเสื้อโค้ทออกมา
ฉินกางมองกล่องไม้สองกล่องที่อยู่ในมือเย่เฉิน ตื่นเต้นแม้แต่ลมหายใจก็หยุดไปอย่างไม่รู้ตัว หยุดหายใจรอคอยสิ่งที่อยู่ในกล่องไม้ทั้งสองกล่องนี้
เขารู้ จากนิสัยที่พูดคำไหนคำนั้นของเย่เฉิน ในกล่องไม้ทั้งสองนี้ จะต้องมีหนึ่งกล่อง ที่ใส่ยาอายุวัฒนะที่ทำให้ตนเฝ้าเสน่หา ถวิลหาแม้ในยามฝัน！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...