ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2233
ภายใต้การสังเกตของฉินกาง เย่เฉินเอากล่องไม้สองกล่อง ยืนไปด้านหน้าของเขา แล้วกล่าว “ประธานฉินครับ ด้านในนี้เป็นยาสองเม็ด เป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆของผม ยาเม็ดด้านขวาปริมาตรมากขึ้นมาหน่อย สีดำสักหน่อย เป็นยาช่วยหัวใจที่เมื่อก่อนผมมอบให้ทุกคนครับ ส่วนด้านซ้ายเม็ดนี้ปริมาตรจะน้อยลงหน่อย เม็ดยาจะมีสีจะสว่างขึ้นมาหน่อย เป็นยาอายุวัฒนะที่กลั่นใหม่ออกมาครั้งนี้ครับ”
ฉินกางตื่นเต้นสุดๆ กล่าวอย่างตัวสั่นว่า “อาจารย์...อาจารย์เย่ครับ ผมมีดีอะไร ทำไมถึงคู่ควรที่ท่านจะให้ยาอายุวัฒนะที่ล้ำค่าขนาดนี้ ยา...ยา...ยาอายุวัฒนะนี่ถ้าเอาไปประมูลขาย ขายได้น้อยหน่อยก็สองสามพันล้าน มันช่าง มันช่างล้ำค่าจริงๆ...”
แม้ฉินกางจะรอคอยยาอายุวัฒนะอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ในใจลึกๆของเขาก็รู้ดีมาก ว่าค่าของยาอายุวัฒนะนั้นสูงมากๆ สูงกว่าจากโสมชั้นดีที่อายุสี่ร้อยปีต้นนั้นที่ตนให้เย่เฉินอยู่มาก
ดังนั้น ตอนที่เย่เฉินเอายาอายุวัฒนะออกมา ในใจลึกๆของฉินกาง ก็เริ่มถอดใจขึ้นมาเล็กน้อย
นี่ก็สะท้อนสันดานด้านในด้านหนึ่งของฉินกางออกมา
ถ้าเป็นคนที่ชอบเอาเปรียบผู้อื่น มีคนให้ของล้ำค่าขนาดนี้ ก็จะรับไว้โดยไม่ลังเลใดๆ หลีกเลี่ยงอีกฝ่ายเปลี่ยนใจ
แต่ถ้าเป็นคนที่ปฏิบัติกับคนอื่นเหมือนที่ปฏิบัติกับตัวเอง งั้นตอนที่เขาได้รับของจากคนอื่น ของที่ล้ำค่าความคิดแรกที่เกิดขึ้นในจิตใจเบื้องลึก คือตนจะตอบแทนน้ำใจนี้ได้อย่างไร
ตระกูลฉินมีเงินมาก ทรัพย์สินรวมๆกัน ก็ระดับหมื่นล้าน
ทรัพย์สินส่วนใหญ่ล้วนเป็นอสังหาริมทรัพย์ อีกทั้งหุ้นของธุรกิจ เงินสดที่สามารถใช้จ่ายตามอัธยาศัยได้จริงๆ ความจริงก็มีแค่ไม่กี่ร้อยล้านเท่านั้น
ถ้าจะให้ฉินกางเอาเงินสดสองพันล้านไปซื้อยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด เขาก็จะรู้สึกว่ามีกำลังพอแต่ไม่มีกำลังใจ
เขาเข้าใจดี ที่เย่เฉินพูดแบบนี้ เพื่อคำนึงถึงความรู้สึกของตัวเอง ให้ตนรับยาอายุวัฒนะเม็ดนี้ไปอย่างสบายใจมากขึ้น
และ เขาก็ตระหนักได้ หลังจากที่เย่เฉินพูดจบแล้ว ในใจของตน ไม่สับสนเหมือนอย่างเมื่อกี๊แล้ว
แน่นอน เขาก็รู้ดี ว่าที่เย่เฉินพูดว่าตนร่วมหุ้น ก็เพราะให้เกียรติตนจึงได้พูดแบบนี้ ตนให้โสมม่วงหนึ่งต้น ความจริงไม่ถึงขั้นร่วมหุ้นอะไรเลย
ต้องรู้ไว้ ราคาของโสมม่วงชั้นเลิศนี้ อยู่ที่ประมาณสี่ถึงห้าล้าน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...