ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2234
ครั้งที่แล้วในงานประมูลที่ประมูลราคาสูงถึงร้อยล้าน ก็เป็นเพราะเย่เฉินจงใจเป็นปฏิปักษ์กับเซียวอี้เชียน ดึงราคาขึ้นสูงกะทันหัน ต่อให้ถือว่าร่วมหุ้นจริงๆ ทุนสี่ห้าล้าน ก็ไม่สามารถได้กลับมาเป็นสองสามพันล้าน ดังนั้น ไม่ว่าจะพูดยังไง การที่เย่เฉินให้ยาอายุวัฒนะเขาหนึ่งเม็ด ก็เป็นพระคุณที่ยิ่งใหญ่แล้วจริงๆ
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาลุกขึ้นทันใด ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว คุกเข่าลงกับพื้น มือทั้งสองกำหมัดขึ้น กล่าวอย่างเคารพว่า “พระคุณของอาจารย์เย่ ผมยากที่จะลืมได้ กรุณารับการเคารพจากผมด้วยครับ！”
เย่เฉินใช้มือเดียวพยุงเขาขึ้นมา ยิ้มพลางกล่าวว่า “เก็บยาอายุวัฒนะไป แล้ววางไว้ให้ดี วันนี้ในทุกคนที่ผมเชิญมา มีเพียงคุณคนเดียวที่มียาอายุวัฒนะ ดังนั้นกรุณาเก็บเป็นความลับด้วยนะครับ ห้ามให้คนอื่นรู้เป็นอันขาด มิเช่นนั้นผมกลัวว่าทุกคนจะคิดมาก”
ฉินกางพยักหน้าทันที กล่าวอย่างแน่วแน่ว่า “อาจารย์เย่ครับ วางใจได้ครับ ต่อให้ฆ่าผม ผมก็ไม่มีทางบอกเรื่องนี้กับใคร”
พูดจบ ได้รีบสั่งฉินเอ้าเสวี่ยนและฉินเอ้าตง “พวกแกทั้งสองฟังฉันให้ดี ห้าม เผยแพร่เกี่ยวกับยาอายุวัฒนะแม้แต่นิดเดียว เข้าใจมั้ย？！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนและฉินเอ้าตงกล่าวในเวลาเดียวกันว่า “รับทราบ！”
ฉินกางมองฉินเอ้าตง กล่าวอย่างจริงจังว่า “เอ้าตง เมื่อก่อนแกสร้างเรื่อง นึกไม่ถึงว่าจะไปอยู่กับหยูจิ้งไห่พวกฮ่องกง ดังนั้นแกต้องจำไว้เป็นบทเรียน ในเวลาเดียวกันก็จำคำเมื่อกี๊ของฉันด้วย เข้าใจมั้ย？”
ฉินเอ้าตงจะกล้าพูดคำว่าไม่ที่ไหนกัน รีบแสดงจุดยืนทันทีว่า “อารองผมทราบแล้วครับ วางใจได้ ถ้าผมกล้าเผยต่อคนภายนอกแม้แต่น้อย ก็ให้อาจารย์เย่ฟ้าผ่าผมตายไปเลยครับ！”
ฉินกางพอใจแล้ว จึงได้กลับไปพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ครับ เอ้าเสวี่ยนเคารพท่านอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ท่านสบายใจได้ครับ เอ้าตงเด็กคนนี้ถึงแม้เมื่อก่อนจะค่อนข้างระยำ แต่ช่วงนี้เชื่อฟังขึ้นมาก ท่านไม่ต้องกังวลนะครับ”
เมื่อมาถึงห้องฝึกซ้อม ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่คะ ช่วงนี้เอ้าเสวี่ยนฝึกฝนหนักขึ้น แต่มักจะรู้สึกพัฒนาเชื่องช้ามากเลยค่ะ ถึงขั้นแทบจะไม่เห็นการพัฒนาอะไรเลย ใช่ยาที่คุณให้เอ้าเสวี่ยนมาเมื่อก่อนมันฤทธิ์แรงมาก จนถึงขั้นตอนนี้ฉันฝึกฝน ก็ไม่สามารถพัฒนาฝีมือของตัวเองขึ้นไปแล้วหรือเปล่าคะ?
เย่เฉินหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าว “เทคนิคการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ที่คุณฝึกฝนในช่วงปกติ เหมือนกับเด็กอายุ5ขวบ ต้องใช้สองมือกอดลูกบาสโยนลงห่วง แต่ยาเม็ดนั้น เท่ากับจู่ๆก็ให้ฝีมือของคุณเป็นนักบาสNBAได้เลย ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าคุณยังใช้วิธีการของเด็กห้าขวบฝึกฝนบาสเกตบอลอยู่ สำหรับความสามารถโดยรวมของคุณจะไม่มีการพัฒนาอะไรมากมาย กลับกัน สำหรับความสามารถของคุณตอนนี้ กลับเป็นการสิ้นเปลืองอย่างมหาศาล
ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว อุทานออกมาว่า “เอาจริงๆนะคะอาจารย์เย่ ช่วงนี้เอ้าเสวี่ยนรู้สึกแบบ มักจะรู้สึกด้วยสมรรถภาพร่างกายในตอนนี้ของฉัน ฝึกฝนเทคนิคการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ต่อไป ก็มีแต่จะเปล่าประโยชน์ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่านอกจากเทคนิคการต่อสู้แบบฟรีสไตล์พวกนี้แล้ว ฉันยังสามารถฝึกฝนอะไรได้อีก…”
เย่เฉินพยักหน้ายิ้ม “นี่เป็นเหตุผลที่ผมมาถึงล่วงหน้าในวันนี้ ผมอยากเปลี่ยนแนวทางศิลปะการต่อสู้ของคุณเสียใหม่!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...