ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2236
และนึกไม่ถึงว่าตอนนี้เย่เฉินจะยอมสอนสิ่งล้ำค่าประเภทนี้ให้กับตน นี่เป็นบุญคุณมากขนาดไหนกัน
เย่เฉินเห็นฉินเอ้าเสวี่ยนไม่พูดไม่จา จึงได้ยิ้มพลางถามเธอว่า “ทำไม ไม่ชอบเหรอ? ไม่งั้นเปลี่ยนอีกอย่างมั้ย?”
“ไม่ๆๆ!” น้ำตาคลอแววตาทั้งสองของฉินเอ้าเสวี่ยน รีบโบกมือแล้วกล่าว “อาจารย์เย่คะ เอ้าเสวี่ยนไม่ใช่ไม่ชอบค่ะ เอ้าเสวี่ยนเพียงแค่ไม่คาดฝัน…สำหรับตระกูลศิลปะการต่อสู้มากมาย มวยภายในเป็นของล้ำค่าที่ตกทอดกันมา เป็นสิ่งที่ตระกูลพึงมี ไม่ส่งต่อให้คนนอกเป็นอันขาด ถึงขั้นมีหลายตระกูลที่ส่งต่อให้แต่ผู้ชายไม่ส่งต่อให้ผู้หญิง ทำไมคุณถึงยอมสอนมวยภายในที่ล้ำค่าขนาดนี้ให้กับเอ้าเสวี่ยนคะ…”
เย่เฉินหัวเราะ “ในสายตาของคนอื่น มวยภายในแบบนี้อาจจะล้ำค่ามากในสายตาคนอื่นจริง แต่ในสายตาผม ไม่มีค่าอะไรเลย ฝ่ามือสี่สภาพนี้คุณฝึกฝนไปก่อน หากวันไหนที่คุณคิดว่ามันไม่คู่ควรกับฝีมือของคุณแล้ว ผมค่อยเปลี่ยนอีกแบบให้คุณ”
ฝ่ามือสี่สภาพที่ว่าหมายความว่าอะไรกันแน่? แล้วเป็นใครที่ตกทอดมวยภายใน เย่เฉินไม่รู้ เขารู้เพียงว่าในบันทึกของตำราเก้าเสวียนเทียน มวยภายในแบบนี้ค่อนข้างเหมาะสมที่จะให้หญิงสาวฝึก
และ ในบันทึก ฝ่ามือสี่สภาพทั้งหมดแบ่งเป็นด้วยกันเก้าขั้น วิชาก็จากขั้นหนึ่งถึงขั้นเก้าแยกเป็นเก้าส่วน ด้วยเหตุนี้เย่เฉินจึงเขียนชั้นที่หนึ่งออกมา ให้กับฉินเอ้าเสวี่ยน
นี่ไม่ใช่เย่เฉินขี้งก แต่พลังภายในแบบนี้ เหมือนกับบทเรียนของนักเรียน ระดับชั้นต่างกันใช้ตำราเรียนต่างกัน
ถ้าคนหนึ่งจะขึ้นจากเตรียมอนุบาลไปประถมศึกษา วิธีที่ดีที่สุด ก็คือเรียนตำราเรียนของระดับประถมศึกษาที่หนึ่งเทอมแรกอย่างตั้งใจ
ถ้าตอนนี้ เอาตำราขอฝการเรียนการสอนเก้าปีทั้งหมดโยนให้เธอ กลับทำให้เธอสูญเสียประเด็นหลักและรองไป
ดังนั้น ความคิดของเย่เฉินก็คือ เอาฝ่ามือสี่สภาพขั้นแรกให้เธอก่อน ให้เธอได้เริ่มต้นมวยภายในก่อน ถ้าเธอทำได้ดี และพัฒนาเร็ว ถึงตอนนั้นค่อยสอนขั้นสองให้เธอ
สำหรับฉินเอ้าเสวี่ยนแล้ว พลังภายในของฝ่ามือสี่สภาพ แทบจะเปิดโลกทัศน์ใหม่ ในความรู้ความเข้าใจของเธอ
เธอมองพลังภายในทั้งหมดอย่างละเอียด กล่าวอย่างอ้ำๆอึ้งๆว่า “อาจารย์เย่คะ เหมือน…เหมือนว่าฉันจะไม่เข้าใจเลยค่ะ…ในนี้มีชื่อของจุดเลือดลม เส้นลมปราณมากขนาดนี้ หมายความว่าไงกันแน่คะ？”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบกล่าว “ตอนฉันเด็กๆ พ่อของฉันพาใช้ไปดูการดัดเสียงของละครสัตว์ ในมือของผู้แสดงถือตุ๊กตาไว้ตัวหนึ่ง จากนั้นก็สนทนากับตุ๊กตาของตัวเอง ตอนที่เขาพูด ก็เหมือนคนธรรมดาอ้าปากพูด แต่ตอนที่เขาต้องการให้ตุ๊กตาพูด เขาจะปิดปาก ใช้การดัดเสียง รู้สึกแปลกประหลาดดี...”
เย่เฉินยิ้มพลางกล่าว “ความจริงการดัดเสียงไม่ได้ใช้ท้องพูดจริงๆ แต่หลังจากที่เขาควบคุมชี่ได้แล้ว ใช้ชี่ดันลงช่องท้อง จากนั้นใช้ชี่ในช่องท้องนำพาเสียง แบบนี้ก็ไม่ต้องใช้ปากกับลิ้นแล้ว”
ฉินเอ้าเสวี่ยนตกใจ “หา?! นี่มันยากเกินไปแล้วมั้ง?”
เย่เฉินหัวเราะ “พวกเราคนปกติต้องรู้สึก ว่าเรื่องแบบนี้เหมือนยากมาก เพราะตอนที่เราพูดไม่รู้เลยเสียด้วยซ้ำว่าชี่ที่ว่านี่อยู่ไหนกันแน่ แต่ หลังจากที่คุณเรียนและฝึกฝนชี่ไปสักระยะ คุณก็จะสามารถควบคุมชี่ได้”
“ถึงตอนนั้น คุณจะสามารถควบคุมชี่ให้ลงไปที่ส่วนท้อง หรือลงไปที่จุดตันเถียนได้อย่างอิสระ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...