ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2244
พูดจบ เธอหยิบเสื้อคลุมที่แขวนไว้มา แล้วพูดกับซุนยู่ฟางว่า “แม่คะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูไปก่อนนะคะ”
ซุนยู่ฟางพยักหน้า กล่าว “ขับรถดีๆจ่ะ”
“ค่ะแม่ ทราบแล้วค่ะ”
หวังตงเสวี่ยนบอกลาแม่ เดินออกมาจากห้องพักฟื้น มองดูเวลายังพอมีอยู่ จึงได้ไปห้องทำงานของหัวหน้าฝ่ายเฉินแผนกโรคไต
ตอนนี้ เวลาที่Walterให้ไว้กับตัวเอง เหลืออีกเพียงสิบกว่าชั่วโมง ความหวังเดียวที่มีอยู่ของหวังตงเสวี่ยน ก็คือหัวหน้าฝ่ายเฉิน ไม่รู้ว่าหัวหน้าฝ่ายเฉินใช้ความสัมพันธ์แล้ว จะสามารถช่วยเธอหาไตที่เหมาะสม ได้ทันเวลาในช่วงสุดท้ายมั้ย
หวังตงเสวี่ยนมาถึงห้องทำงานแล้วเคาะประตู ได้ยินหัวหน้าฝ่ายเฉินที่อยู่ด้านในพูดว่า “เชิญครับ” จึงได้ผลักประตูเข้าไป
เมื่อเข้าไป เธอพูดอย่างค่อนข้างรู้สึกไม่ดีว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ ขอโทษจริงๆนะคะ มารบกวนคุณอีกแล้ว”
หัวหน้าฝ่ายเฉินรีบกล่าว “ประธานหวังไม่ต้องเกรงใจนะครับ เชิญนั่งครับ”
หวังตงเสวี่ยนกล่าว “หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ ฉันไม่นั่งแล้วค่ะ มีเรื่องต้องออกไปจัดการนิดหน่อยพอดี ที่มาคืออยากมาถามคุณ เรื่องไตว่ายังมีโอกาสมั้ยคะ?”
หัวหน้าฝ่ายเฉินถอนหายใจ กล่าว “ผมได้สอบถามเพื่อนร่วมชั้นมากมายของผมไปแล้ว เพื่อนเก่าร่วมชั้นกลุ่มนั้นของผม ตอนนี้ล้วนเป็นหัวหน้าแผนกของแผนกโรคไตโรงพยาบาลชั้นนำใหญ่ๆทั่วประเทศ มีทรัพยากรที่เกี่ยวข้องมากมาย พวกเขาตอบตกลงจะช่วยแล้ว แต่จะหาได้หรือไม่นั้น เรื่องนี้พวกเขาก็ไม่รับปาก ทำได้เพียงพึ่งโชคชะตาแล้วล่ะ”
หัวหน้าฝ่ายเฉินยิ้มพลางโบกมือ “ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร ผมไม่เก็บไปใส่ใจหรอกครับ ส่วนเรื่องไต คุณสบายใจได้นะครับ ผมจะทำให้สุดความสามารถครับ”
“ค่ะ” หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า กล่าว “งั้นหัวหน้าฝ่ายเฉิน ฉันไม่รบกวนการทำงานของคุณแล้วค่ะ มีอะไรคืบหน้า ติดต่อฉันได้ตลอดนะคะ”
หัวหน้าฝ่ายเฉินพยักหน้ากล่าว “ครับ มีข่าวแล้วผมจะโทรหาคุณครับ”
ในขณะเดียวกันนี้เอง จู่ๆมีคนผลักประตูเข้ามาอย่างตื่นตระหนก แล้วกล่าว “หัวหน้าฝ่ายเฉิน ข่าวใหญ่! การตรวจสอบของผู้ป่วยห้องพักหมายเลขหนึ่ง ได้ผลลัพธ์ที่แน่ชัดแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...