ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2245
เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินว่าเป็นเตียงหมายเลขหนึ่ง ก็ตระหนักได้ว่าที่เขาพูด ก็คือพ่อของตัวเอง ด้วยเหตุนี้จึงได้เอ่ยปากถามว่า “สวัสดีค่ะ มิทราบว่าผลการตรวจผู้ป่วยของห้องพักหมายเลขหนึ่งเป็นยังไงบ้างคะ?”
คนนั้นมองหวังตงเสวี่ยนอย่างสงสัย แล้วมองหัวหน้าฝ่ายเฉิน ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปดีมั้ย
หัวหน้าฝ่ายเฉินรีบเร่ง “เสี่ยวหลิว ผลเป็นไงคุณก็พูดมาตรงๆ ไม่ต้องอืดอาดยืดยาดอยู่!”
คนนั้นจึงได้รีบกล่าวว่า “คืองี้ค่ะ แผนกตรวจสอบเริ่มจากเลือดผู้ป่วยของห้องหมายเลขหนึ่ง เจอสารปรอทที่มากเกิน จากนั้นได้ส่งตัวอย่างเลือดไปที่ห้องตรวจของฝ่ายตุลาการดำเนินการตรวจสอบอีกขั้นของสารพิษ ผลคือมี‘น้ำยาฆ่าเชื้อที่ใช้ล้างบาดแผล’ในปริมาณมาก”
“อะไรนะ?!” หัวหน้าฝ่ายเฉินส่งเสียงตกใจ “HgCI2?! แน่ใจว่าเป็นHgCI2?!”
“แน่ใจค่ะ!” คนนั้นรีบกล่าว “ตำรวจสงสัยว่ามีคนวางยา ดังนั้นจึงเตรียมดำเนินคดี คาดว่าเดี๋ยวจะมาแล้วค่ะ”
หวังตงเสวี่ยนหน้าถอดสี ถามว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉิน HgCI2คืออะไรคะ?!”
หัวหน้าฝ่ายเฉินอธิบาย “HgCI2 เป็นสารพิษอนินทรีย์ชนิดหนึ่ง สสารประเภทนี้มีฤทธิ์เป็นพิษสุดๆ เฉลี่ยน้ำหนักหนึ่งกิโลกรัมใช้หนึ่งมิลลิกรัมก็มีLD50! ผู้ชายที่น้ำหนักแปดสิบกิโลกรัมคนหนึ่ง ใช้เพียงแปดสิบมิลลิกรัม!”
หวังตงเสวี่ยนถามต่อว่า “อะไรคือLD50?!”
หัวหน้าฝ่ายเฉินกล่าว “LD50คือศัพท์ทางการแพทย์ มาตรฐานทดลองของพิษวิทยา เช่น ใช้ลูกหนูขาวหนึ่งร้อยตัวมาทดลองHgCI2ชนิดนี้ ในทุกๆหนึ่งกิโลกรัมใช้เกินหนึ่งมิลลิกรัม เมื่อถึงเวลาที่กำหนดไว้ มีลูกหนูขาวห้าสิบตัวตาย จำนวนนี้เรียกว่าLD50”
กำลังพูดอยู่ ประตูห้องทำงานถูกคนผลัก ตำรวจที่สวมชุดตำรวจสองสามคนเดินเข้ามาอย่างเคร่งขรึม
ชายวัยกลางคนที่หน้าเหลี่ยมในนั้นคนหนึ่งเดินนำหน้า มาตรงหน้าของหัวหน้าฝ่ายเฉินโดยตรง แล้วกล่าว “สวัสดีครับ ผมคือซุนเหวินปินรองหัวหน้าทีมของทีมตำรวจอาชญากรรมเมืองจินหลิง เราได้รับการแจ้งความจากห้องปฏิบัติการของโรงพยาบาลแห่งนี้ ตอนนี้สงสัยว่าผู้ป่วยที่ชื่อหวางเฉิงหย่วนคนหนึ่งของโรงพยาบาลแห่งนี้ เป็นไปได้มากว่าจะถูกคนวางยา มิทราบว่าสะดวกให้เราพบครอบครัวของหวางเฉิงหย่วนมั้ยครับ?”
หัวหน้าฝ่ายเฉินรีบชี้ไปที่หวังตงเสวี่ยนแล้วกล่าว “หัวหน้าซุน ท่านนี้คือลูกสาวของหวางเฉิงหย่วนคุณหวังตงเสวี่ยน”
ซุนเหวินปินค่อนข้างตกใจ จากนั้นเก็บความตกใจไปทันที แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “สวัสดีครับคุณหวัง ผมซุนเหวินปิน มิทราบว่าตอนนี้อาการของพ่อคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ?”
หวังตงเสวี่ยนรีบกล่าวว่า “หัวหน้าซุนคะ ตอนนี้อาการของพ่อฉันไม่ดีอย่างมากเลยค่ะ ไตของเขาวายฉับพลัน มีอันตรายต่อชีวิตทุกเมื่อ...คุณต้องหาฆาตกรที่วางยาพ่อฉันให้ได้นะคะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...